กาลครั้งหนึ่งของ...ความสุข


วันวานที่ซื้อไม่ได้

ภาพทุกภาพล้วนมีความหมาย หากเราได้หยิบมาดูทีไรก็ยังนึกถึงเรื่องราวในวันวาน และจะอดอมยิ้มกับภาพเหล่านั้นไม่ได้ 10 ภาพที่ฉันเลือกมา เป็นภาพที่ฉันชอบและประทับใจตลอดระยะเวลา 3 ปีที่เราอยู๋ด้วยกันมา ร่วมหัวเราะ ร้องไห้ด้วยกันมา แล้วเราก็ผ่านพ้นมันมาได้ในทุกๆครั้ง

นาทีแห่งการวัดใจ

การตัดสินใจได้ทำอะไรที่ตัวเองกลัวมาทั้งชีวิต มันเป็นอะไรที่ท้าทาย

และเป็นสิ่งที่พิสูจน์เลยว่าครั้งหนึ่งเราก็เคยทำแล้วข้ามผ่านมันมาได้

เพราะเราสามัคคี

นี้คือสมาชิกในหมู่ จระเข้ ขอบคุณความบังเอิญที่ทำให้เราได้มาอยู่ในหมู่เดียวกัน 3 วัน 2 คืน แม้ว่ามันจะเป็นเวลาเพียงแค่ระยะสั้นๆแต่มันได้พิสูจน์ว่าพวกเราทั้ง 8 คน มีความรักและสามัคคี

เพราะเราศรัทธา

ด้วยความศรัทธา จึงนำพาให้เรามาทำในสิ่งที่ไม่เคยทำนั่นคือ บวชชีพราหมณ์และกวนข้าวทิพย์ ถวายแด่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและถวายแด่พระอุปคุตในวันเป็งพุธ (ตามเเบบบประเพณีล้านนา) นับว่าเป็นกุศลแห่งชีวิตของตัวเองที่ได้ทำในสิ่งที่ดีๆและในวันเพ็ญเดือนสาม หรือวันมาฆบูชา

คนทำงาน

นี่เป็นผลงานของพวกเราที่ตั้งใจทำกันสุดชีวิต...

ด้วยแรงศรัทธา อาสาคืนถิ่น

สายลมแรก....พัดพาพวกเราชาวค่ายออกไปอาสาท้องถิ่น งานแรกที่พวกเราชมรมลมหวนถิ่นร่วมกันไปสร้างนั่นคือ การออกค่ายอาสา "ด้วยแรงศรัทธาอาสาคืนถิ่น ครั้งที่ 1 " ณ โรงเรียนบ้านช้างใน อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ และนี้เป็นภาพของเพื่อนชาวค่ายส่วนหนึ่งที่อยู่เบื้องหลังของการออกค่ายในครั้งนี้ และค่ายนี้เองยังเป็นค่ายที่ให้ประสบการณ์และมิตรภาพระหว่างรุ่นพี่ รุ่นน้อง แม้อากาศจะหนาวเหน็บเพียงใด แต่ก็อุ่นใจที่ได้อยู่ร่วมกันกับพี่น้องชาวค่าย ลมหวนถิ่น

คนเบื้องหลัง

งานสวัสดิการเป็นส่วนหนึ่งของงานพระราชทานปริญญาบัตร เป็นงานที่อยู่เบื้องหลังของทุกฝ่าย ขอบคุณความเหนื่อย ขอบคุณเสียงของป้าเนียร ขอบคุณจาน ชาม แก้วทุกใบที่ให้เรามีงานทำอยู่ตลอดเวลา ขอบคุณรอยยิ้มของเพื่อนๆทุกคน ความสำเร็จของงานทุกงานไม่ได้มีดีแค่เบื้องหน้าแต่คนเบื้องหลังสำคัญที่สุดที่ทำให้งานนี้สำเร็จไปได้ด้วยดี

ใจสู้หรือเปล่า

14 กิโลเมตร ไม่ใช่ระยะทางที่ยาวไกลสำหรับพวกเรา แม้ว่าจะเป็นพี่ปี 3 แต่เราก็ยังไหวมาเดินและวิ่งขึ้นดอยสุเทพไปพร้อมๆกับน้องปี1และปี2 ถึงระยะทางจะไกลสักเท่าใด แต่เราก็ยังจับมือกันไปถึงจุดหมายได้ ถึงจะเหนื่อยและร้อน เราก็หยุดพักก่อนพอหายเหนื่อยเราก็เดินหน้าต่อไป จุดหมายของเราคือ ต้องเดินและจับมือกันไปถึงยังดอยสุเทพ

รอยยิ้ม

โชคดีของเราที่ได้มารับเสด็จ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ณ โรงเรียนตระเวนชายแดนไลออนส์มหาจักร 9 ที่พระองค์เสด็จมาเยี่ยมโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนในทุกปี และการทำงานตลอด 4 วันที่ผ่านมาบวกกับการเดินทางที่แสนจะลำบาก พอถึงเวลาที่พระองค์เสด็จห้องสาธิตการเรียนการสอนที่เราได้รับหมอบหมายให้จัดทำสื่อและตกแต่งห้อง ฉันตื่นเต้นมากไม่คิดเลยว่าจะได้รับเสด็จแบบระยะใกล้ขนาดนี้ และที่สำคัญได้เห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของพระองค์แล้ว ฉันรู้สึกหายเหนื่อยมาทันที

ทะเล ทะเล

เป็นครั้งแรกที่เราไปเล่นน้ำทะเลด้วยกันทั้ง 41 คน

เป็นความสุขที่หาซื้อไม่ได้ เล่นกันอย่างเฮฮา

เมื่อเรามาเจอกัน

เป็นเพราะอะไรที่นำพาพวกเราให้มาเจอกัน มาใช้ชีวิตร่วมกันบนพื้นที่อันกว้างใหญ่แห่งนี้


หมายเลขบันทึก: 588460เขียนเมื่อ 4 เมษายน 2015 12:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 เมษายน 2015 12:21 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ความประทับใจ คือ "เพื่อน" นะครับ ;)...

Ongkuleemarn เพราะที่นี่ทำให้ได้เจอเพื่อนแท้

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท