fiendship จากอดีตสู่ปัจจุบัน : ความหมายของการจากลาและการสร้างคุณค่าที่เปลี่ยนแปลงไป
Friendship : จากอดีตสู่ปัจจุบัน ความหมายของการจากลาและการสร้างคุณค่าที่เปลี่ยนแปลงไป
ผมสอน ม.6 มีโอกาสเขียนเฟรนด์ชิพของนักเรียนมาแล้วหลายปี (แต่บางปีก็ไม่มีใครมาให้เขียนเลย) สังเกตุได้ว่า แม้ความหมายจะเหมือนเดิมคือการบันทึกความทรงจำดี ๆ ให้แก่กันแต่วิธีการและการสร้างคุณค่านั้นต่างกันอย่างสิันเชิง
สมัยผมจบ ม. 3 ราว พ.ศ. 2536 การเขียนเฟรนด์ชิพให้กับเพื่อนแต่ละคนจะบรรจงสุดชีวิต ใช้เวลามากกว่าครึ่งวันต่อหนึ่งคน บางคนเอากลับไปเขียนที่บ้านก็มี โดยเฉพาะคนที่เราแอบรักจะบรรจงอย่างที่สุด จบ ม.6 ก็เขียนแบบนี้ด้วยความรู้สึกนี้เช่นกัน
ทุกเล่ม ทุกถ้อยคำเขียนล้วนกลั่นกรองคำที่ดีและมีความหมายที่สุด กลอนที่เพราะที่สุด ตกแต่งอลังการด้วยสีสรรมากมาย ใครเก่งวาดรูปจะวาดอย่างสุดฝีมือ และจะถูกเพื่อนให้เขียนมากที่สุดด้วย เขียนเสร็จจะถูกตกแต่ง โรยกาบเพชรก็มี เอาธูปจี้ให้กระดาษสวย ๆ แปลก ๆ ก็มี เอากระดาษสี เอาดอกไม้ หัวใจ การ์ตูนมาติดก็มี ต่อให้ไม่มีหัวทางศิลป์ก็จะเล่นสีปากกา และรวมถึงที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ เพื่อไว้ติดต่อในอนาคต และที่ขาดไม่ได้คือการติดรูปของผู้เขียน
ทั้งหมดก็เพื่อความทรงจำที่ดีที่สุดนั่นเอง บ่อยครั้งที่เขียนไปพร้อมกับน้ำตา เพราะนั้นคือการจากลาอย่างแท้จริง ไม่ใช่ต่างที่ แต่ต่างจังหวัด บางคนต่างประเทศ ซึ่งยากยิ่งที่จะติดต่อกันได้ ยากที่จะกลับมาเจอกัน การที่นาน ๆ ได้มาเปิดอ่าน ความทรงจำของมิตรภาพจะพรั่งพรูและประทับใจไม่รู้ลืม
แต่เมื่อโลกมีช่องทางการสื่อการมากขึ้น คุณค่าของเฟรนด์ชิฟก็เปลี่ยนแปลงไปมากมาย การเขียนก็จะเขียนอย่างหยาบ ๆ เขียนเร็ว ๆ ง่าย ๆ ลวก ๆ ให้มันจบ ๆ ไป ไม่เน้นลายมือ ไม่มีการแต่งกลอน ไม่มีการติดรูป ไม่ตกแต่ง ไม่ระบายสี หรือแม้แต่ไม่มีเบอร์โทรศัพท์หรือที่อยู่ เพราะทุกคนรู้ว่าจบไปแล้วเพื่อนจะไม่หายไปไหน จะอยู่ในหน้าโชเชียลมีเดียนั่นเอง
"ค่า" ไม่ได้ขึ้นอยู่กับราคา แต่ขึ้นอยู่กับ "ค่า" ของจิตใจ
วาทิน ศานติ์ สันติ
20 มกราคม 2558
ความเห็น (1)
รุ่นผมต้องมีการง้อกันก่อน ง้อได้ 2 ครั้ง แต่ครั้งที่ 3 ต้องเขียนให้ครับ