ผู้เขียนได้สังเคราะห์งานวิจัยด้านการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในการดูแลสุขภาพของประเทศไทย ปี พ.ศ.2548-2555 ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและรวบรวมข้อมูลการสืบสานและถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นในการดูแลสุขภาพของประเทศไทย ระหว่างปี พ.ศ.2548 - 2555 โดยศึกษาจากรายงานการวิจัยที่อยู่ในฐานข้อมูล ThaiLIS เกี่ยวกับการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นมาใช้ในการดูแลสุขภาพ ทั้งหมดจำนวน 40 เรื่อง เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ได้แก่ แบบการสังเคราะห์งานวิจัยด้านการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นมาใช้ในการดูแลสุขภาพซึ่งประกอบด้วย 3 ส่วน ส่วนที่ 1 ข้อมูลพื้นฐานของงานวิจัย ประกอบด้วย เพศ แหล่งทุน การศึกษาวิจัย งบประมาณ ประเภท วัตถุประสงค์ แบบแผน กรอบแนวคิดหรือทฤษฎี และจำนวนตัวแปลในงานวิจัย ส่วนที่ 2 ข้อมูลที่เกี่ยวกับเนื้อหาของงานวิจัย ประกอบด้วย ประชากร กลุ่มตัวอย่าง เพศกลุ่มที่ศึกษา อายุของกลุ่มตัวอย่างการสุ่มตัวอย่าง จำนวนข้อมูลที่ใช้ในการวิจัย ชนิดของเครื่องมือ จำนวนผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบข้อมูล การเก็บรวบรวมข้อมูล ส่วนที่ 3 ข้อมูลที่เกี่ยวกับการวิเคราะห์ข้อมูลของงานวิจัย ประกอบด้วย การนำเสนอผลการวิเคราะห์ข้อมูล การสรุปผลตามสมมุติฐาน การอภิปรายผล การให้ข้อเสนอแนะ รูปแบบการเขียน และบรรณานุกรม
ผลการสังเคราะห์รายงานการวิจัยการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นมาใช้ในการดูแลสุขภาพ จำนวน 40 เรื่อง แบ่งเป็น 5 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านการส่งเสริมสุขภาพ 2) ด้านการแก้ปัญหาสุขภาพจิต 3)ด้านการรักษาโรค 4) ด้านการใช้สมุนไพร และ 5) ด้านการนวด ทั้งนี้พบว่างานวิจัยการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในการดูแลสุขภาพเป็นงานวิจัยด้านการส่งเสริมสุขภาพ เป็นส่วนใหญ่ จำนวน 18 เรื่อง คิดเป็นร้อยละ 45 และงานวิจัยการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในด้านการแก้ปัญหาสุขภาพจิต น้อยที่สุด จำนวน 1 เรื่อง คิดเป็นร้อยละ 2.5 ตามลำดับ
ผู้เขียน 1.อาจารย์ลำเจียก กำธร
2.อาจารย์โสภิต สุวรรณเวลา
การใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมสุขภาพเป็นสิ่งดีนะคะ
แต่ต้องมีความปลอดภัยด้วยค่ะ
ขอบคุณนะคะที่นำมาเล่า
ขอบคุณค่ะ คุณ nui ที่ให้ข้อชี้แนะ และให้กำลังใจค่ะ