วันที่สิบ-ใจมันโลภ กายมันเลยล้า

วันที่สิบ-ใจมันโลภ กายมันเลยล้า

วันอังคารที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

วันนี้ตั้งใจมาลุย Lab ตั้งแต่เรียนรู้ตามวิธีที่พี่ Set ให้ และลงตัวอย่างให้ได้มากที่สุด ไปสำรวจของตามภารกิจคงค้าง...
พอลงมือทำเป็นยังไง เหมือนพยายามค่อย ๆ เตรียมอะไร ๆ ไปเรื่อย ตลอดช่วงเช้าถือว่า "ช้าอยู่ค่ะ"
แต่ที่เหมือนโดนน๊อคกับตนเอง คือ พอ ฉีดตัวอย่าง Test ระบบ แล้วนั่งหลับตาหายใจรอ พอลืมตาขึ้นมา

หน้าจอเครื่องแดงเถือก System shut down ใจแป้วเลยค่ะ
เป็นแบบนี้สองสามรอบ มีอาการเหมือนเหนื่อยล้า
ทั้ง ๆที่แค่นั่งลุ้น
อาจจะคาดหวังว่าจะลื่นคล่อง แต่แล้ว พอเป็นแบบนี้ก็จ๋อยค่ะ

พี่ค่อยเช็คไปทีละจุดไล่เรียง หนูก็เตรียม อะไร ๆ ช่วย
ข้างในรู้สึก เพลียค่ะ พอเจออะไรที่ไม่เป็นไปตามคาดหวัง ก็เหมือนร่างกายจะหมดกำลัง

แต่สุดท้ายก็สำเร็จ แก้ปัญหาได้ พี่เจอว่า มีอะไรไปตันที่ระบบ
แต่กว่าจะได้ก็สี่โมงครึ่งพอดีเลิกงาน ใจหนูไหลไปสเต็บถัดไป จะเตรียมตัวอย่างลุยวันนี้เลย

หรือเตรียมไว้สำหรับทำพรุ่งนี้
จุดนี้แหละค่ะ ที่ทำให้ เห็นใจที่โลภ แล้วล้าซ้ำลงไป

ตัดสินใจ นั่งชั่งเม็ดยา
เต็มไปด้วย ใจที่ร้อนรน เครียด เหมือนทั้งวันขลุกอยู่หน้าเครื่อง ไม่ได้ไปไหน ทำงานแบบนี้ ส่งผลให้ใจเครียดค่ะ
กลายเป็นว่า

"เหมือนจะดี แต่ข้างในเดี้ยง"

ประทับใจอะไร พี่แบบตั้งใจช่วยเต็มที่มาก ๆ ทั้งเตรียมเครื่อง และช่วยแก้ไขปัญหา
แม้ตกเย็นมาเราจะ น๊อคคู่
แต่ก็รู้สึกขอบพระคุณจริง ๆ
แต่วันนี้หนูเสียโอกาสอะไร

ครูเมตตาติดต่อมาจะช่วยหนูต่อยอด สั่งสมกุศลใหญ่

รู้เลยว่า "หนูพลาด" ขนาดว่า แอบไปวิ่ง กระตุ้นตนเอง ได้แว๊บเดียวก็เหมือนหมดกำลัง

ชาร์ทยังไงก็ไม่ขึ้น ขนาดเปิดโปรแกรม เครื่องยังแฮงค์

นึกย้อนกับตนเอง ก็ร่องเก่านะ เมื่อวาน โดนชม จิตมันจะเหลิงลงร่องเดิม

ก็อดทนแล้วก็ทำต่อไป ทำได้ก็ทำ ทำไม่ได้ก็ทำ
ผลนั้นสมควรแก่เหตุ วิบากมากต้อง อดทน