๖๐๔. ความภูมิใจ
"ความภูมิใจ" ของเราไม่สามารถให้คนอื่นเห็นได้ แต่สามารถ
ทำให้ตัวเราเองภูมิใจ...แอบดีใจอยู่ลึก ๆ...ว่าสิ่งที่เราคิด ทำ พูด นั้น
ดีต่อตัวเราที่ได้ลงมือปฏิบัติและดีต่อสังคมแล้ว...
ซึ่งใครจะคิด จะนึกเช่นไร ก็ช่าง...เพราะความคิดของคนอื่น
เราไม่สามารถให้เขาคิดเช่นเราได้...ความคิดของผู้อื่น
เป็นเรื่องยากที่จะดึงมาให้เหมือนเช่นความคิดของตัวเราเอง
ต่อให้เหตุการณ์ผ่านไป...เราก็ยังเก็บเอาไว้เป็น "ความภาคภูมิใจ"
ของเราเองอยู่นั่นเอง...แม้เวลาจะผ่านไปนานแสนนาน...
แต่ความภาคภูมิใจ ยังอยู่ในจิตใจของเราอยู่เสมอ...
เป็นความภาคภูมิใจอยู่ลึก ๆ ที่เราได้ทำดีที่สุดแล้ว...
และตัวเราก็ไม่ต้องการให้ใครรู้ว่า...เราได้ทำดีแค่ไหน?
เพียงแต่ว่า...เรารู้ตัวของเราเองเท่านั้นพอ...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๓ มกราคม ๒๕๕๘
ความเห็น (3)
...เพราะความคิดของคนอื่น
เราไม่สามารถให้เขาคิดเช่นเราได้...
เห็นด้วยกับข้อความนี้ ครับ
ใช่แล้ว ครับ ยิ่งเมื่อผ่านสถานการณ์หนักหนาที่ถาโถมเข้ามา ผลสุดท้ายงานมีผลสัมฤทธิ์ ทำให้ "ยิ้มได้" เมื่อจบกระบวนงาน
ขอบคุณค่ะ คุณพิชัย 
+ คุณคณิน 
และขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยนะคะ