มองตน...ถนนชีวิต
สุดสายตา ขอบฟ้ากว้าง
สุดหนทาง พอคาดได้
ถนนชีวิต ทอดยาวไกล
สุดที่ไหน ยากคาดเดา
จากดินคืนสู่ดิน
พรากถิ่น สู่ทีเก่า
ธรรมดา มนุษย์เรา
มิอาจเอา ทุกสิ่งครอง
ปล่อยวาง ไว้อย่างนั้น
หยุดยึดมั่น เป็นเจ้าของ
ก้าวผ่าน การจับจอง
แสงทอง ส่องแสงธรรม
คำสำคัญ (Tags): #มองตน... ถนนชีวิต#ชีวิต
หมายเลขบันทึก: 584171เขียนเมื่อ 19 มกราคม 2015 19:40 น. ()ความเห็น (9)
ไพเราะมาก..(ชอบค่ะ)
...ทั้งถูกต้อง และถูกใจค่ะ
การปล่อยวางเป็นเรื่องน่าสนใจ
สบายดีไหมครับ
ขอบคุณค่ะคุณยายธี
ขอบคุณค่ะอาจารย์ดร.พจนา
ขอบคุณค่ะอาจารย์ดร.ขจิต
ไม่สบายนักค่ะอาจารย์ พยายามดูแลตนเองให้สมดุล กาย ใจ
ขอบคุณค่ะท่านผอ.ชยันต์
ขอบคุณค่ะคุณโอ๋-อโณ
เพราะมากค่ะ
คิดถึงนะอุ้ม เรียนหนักมั๊ย
ขอบคุณค่ะพี่นาถ
คิดถึงเช่นกันค่ะ
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก