นิราศเมียนมาร์ (๓)
5) กายอ่อนเพลียเพียงใดใจต้องสู้
เป้าหมายอยู่กอพอขอเฉลย
ถึงที่พักพักผ่อนนอนเสบย
หลับแล้วเอยอ่อนเพลียเสียจริงเชียว
หลับไม่ฝืนทั้งคืนตื่นรุ่งเช้า
สะดุ้งเอาตกใจไม่แลเหลียว
นาฬิกาปลุกเสียงสั่งดังลั่นเชียว
ต้องปราดเปรียวเลี้ยวลัดจุดนัดกัน
6) คนเป็นร้อยคอยรอขึ้นรถบัส
กอพอจัดมื้อเช้าเราสุขสันต์
กินเสร็จสรรพจับกลุ่มขึ้นรถพลัน
เช้าวันจันทร์วันประเดิมเริ่มดูงาน
รถบัสพร้อมสี่คันนั้นจัดให้
พวกเราไปแหลมฉบังดังประสาน
ยังมึนหัวเสียงแหบแห้งแจ้งประจาน
รับประทานยาไว้ได้ประทัง
หมายเลขบันทึก: 583432เขียนเมื่อ 4 มกราคม 2015 23:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 มกราคม 2015 23:28 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (1)
อาจารย์แต่งเก่งจังครับ กวีอยู่ในลมหายใจเลยครับ
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก