นิราศเมียนมาร์ (๒)

3) บรรยายจบเสียงหายจนแหบแห้ง

เสมหะแกล้งทำลายไม่สุขสม

ความเป็นหมอรู้ได้ให้ต้องตรม

ปากคอขมร้อนในไม่สบาย

ภูมิแพ้กลับกำเริบซ้ำทำป่วยไข้

แผลร้อนในอักเสบเจ็บคอหลาย

ครั่นเนื้อตัวอ่อนเปลี้ยเพลียมากมาย

ด้วยร่างกายโหมหักไม่พักเลย

4) ยามเจ็บไข้อยากอยู่คู่เคียงเจ้า

ทั้งค่ำเช้าเจ้าดูแลไม่แลเฉย

ครั้นยามหิวเจ้าปรุงให้ไม่ละเลย

ยามไข้เคยได้เจ้าเฝ้าเช็ดตัว

กายถูกโรครุมเร้าเข้าสู่ร่าง

เจ็บป่วยอย่างฉับพลันฉันปวดหัว

หากได้เจ้าเฝ้าไข้คงไม่กลัว

ไม่เมามัวหมองหม่นคนคุ้นเคย