กาพย์แก้วกวีกานต์ (๓๙)
"คืนเหงา อันเดียวดาย
เหงาทั้งกาย เหงาทั้งใจ
คืนนี้ ห่างเธอไกล
เหงาเพียงใด ต้องอดทน
หน้าที่ มีสำคัญ
สร้างสุขสันต์ แด่ผู้คน
มุ่งมั่น หมั่นสร้างผล
ฝ่าผจญ ทุกข์ภัยพาล"
2/12/57
บ้านพัก นพ.สสจ.เพชรบูรณ์
หมายเลขบันทึก: 583425เขียนเมื่อ 4 มกราคม 2015 23:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 มกราคม 2015 23:12 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก