ความสุขของฉันตลอดปี 2557

แทนคำขอบคุณ ความสุขที่ฉันได้รับ จากการที่ฉันได้ทำในสิ่งที่ฉันรัก คือ ปลูกต้นไม้ ดูแลต้นไม้ ชื่นชมต้นไม้ ดอกไม้ แปลงผัก ไม้ผล เป็นความสุขต่อเนื่องตั้งแต่ฉันเริ่มลงมือทำเมื่อต้นปี 2553 จนถึงวันนี้ ใกล้จะสิ้นปี 2557 ฉันมีป่าที่สร้างด้วยมือของฉันเอง ฉันมีบ้าน ฉันมีแหล่งน้ำ(แม้ว่าจะยังไม่เพียงพอถึงฤดูแล้ง) แต่ก็มากพอที่จะให้ฉันสามารถค่อยๆทำทีละน้อย ในเวลาอันจำกัด เพราะฉันรู้ว่ามีความมั่นคง และความอุดมสมบูรณ์ รอฉันอยู่

กับครอบครัวแม้ว่าปีนี้พ่อจะมีอาการหนักขึ้น จากพิษสุรา แต่ก็ต้องขอบคุณท่าน ที่ทำให้ฉันเห็นอารมณ์ ความรู้สึก ของตัวเอง ฉันเห็นความอดทนของฉัน และของแม่ ที่บางครั้งก็มากมาย แต่บางครั้งก็มีจำกัดอยู่น้อยนิด ฉันเห็นความเป็นไปตามลำดับจากพฤติกรรม ความคิด ทัศนคติ ของพ่อ เมื่อถูกพิษสุราทำลายสมอง พ่อดื้อมาก แต่เพราะพ่อ นี่แหละ ที่ทำให้ฉันแกร่งกล้า ข้ามพ้นความกลัว ความระแวงในชีวิต มีศรัทธาเปี่ยมล้น เรื่องกฏแห่งการกระทำ ขอบคุณที่พ่อเป็นพ่อ ของพวกเรา ขอบคุณคุณแม่ที่อดทนดูแลพวกเราอย่างดีเสมอมา ขอบคุณน้องกายหลานชายคนเดียวของบ้านที่สร้างสีสัน รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ความน่ารัก ช่างพูดและแสนซน ตลอด 6 ปี 3 เดือน ที่ผ่นมา แม้ว่า พ่อ กับแม่น้องกายแยกทางกัน แต่พวกเราก็รักน้องกายล้นหัวใจ ประคับประคองความรักเพื่อเลี้ยงดูน้องกายให้ดีที่สุด น้องกายจะไม่มีวันขาดความรักจากพวกเรา เรารักน้องเหมือนลูก ยิ่งกว่าลูกเสียอีก เพราะน้องกายที่หลานชายคนเดียวของพวกเรา

กับเพื่อนร่วมงาน ต้องขอบคุณทุกๆท่านที่มีบุคลิก นิสัย แตกต่าง ทำให้ฉันได้เรียนรู้ ยอมรับ ปรับตัว ต่อความแตกต่าง ได้รู้สึกถึงความสุข ความอบอุ่น ความจริงใจ เสมือนครอบครัว และบ้านหลังที่สอง แม้ว่าบางอย่างก็เป็นความเห็นแก่ตัว ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดามากของสังคม แต่ในมุมอื่นๆ ฉันก็เห็นความเสียสละ มุ่งมั่น ตั้งใจ พยายาม รับผิดชอบ ต่อหน้าที่และภาระกิจ ที่พวกเราทำเพื่อประชาชน งานที่มากกว่างาน หน้าที่ที่มากกว่าหน้าที่ มันมีอยู่จริงๆ เมื่อเราทำงานจริงกับคนจริง ขอบคุณน้ำใจที่หล่อเลี้ยงให้เราผ่านอุปสรรคหนักๆไปด้วยกัน ตลอด 12 ปี ในการทำงาน ในองค์กรแห่งนี้ รพ.กระสัง ขอบคุณมากๆค่ะ

กับเพื่อนคนอื่นๆ ที่เราได้รู้จัก ทั้งเพื่อนเก่า เพื่อนใหม่ ในที่ทำงาน ในงานอาสา ในงานเครือข่ายขับเคลื่อนจังหวัดบุรีรัมย์เมืองน่าอยู่ รวมถึงเพื่อนไลน์ เพื่อนเฟสบุ้ค ก็ตาม ฉันได้เรียนรู้ความปรารถนาดี ความยินดี ที่เพื่อนๆจะพึงแลกเปลี่ยน แบ่งปันต่อกัน ปีนี้ฉันได้ฝึกภาษาอังกฤษมากขึ้นจากเพื่อนคนหนึ่ง ที่ฉันยังไม่รู้จักเขาดี แต่เขาน่ารักดี พูดคุยแลกเปลี่ยนกับฉัน แม้ว่าภาษาที่ฉันสนทนาจะชวนให้เขางง สงสัย ก็ตาม

วันเวลาที่ผ่านไป วันวัยก็ล่วงเลย ฉันใช้ชีวิต ไป 34 ปี 10 เดือน โดยประมาณ ฉันขอบคุณทุกเรื่องราว ทั้งเศร้า สุข ทุกข์ ระทม เพราะนี่แหละ คือ ชีวิต ชีวิตนี้ไม่มีใครสุขตลอดไป ไม่มีใครทุกข์ตลอดกาล ชีวิตมีขึ้น มีลง แต่ถ้าเราอยู่กับปัจจุบัน เรียนรู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา เป็นกลางๆ วางตัวรู้ให้ทัน เวลาทุกข์มากๆ จะได้กลับมาสมดุลได้ เวลาสุขมากๆ จะได้ไม่หลงจนติด กลับมามีชีวิตแบบสมดุล เป็นกลางๆ กับทุกสรรพสิ่ง นี่แหละคือสิ่งที่ฉันต้องขอบคุณ ฉันได้รับสิ่งดีๆ เหล่านี้ จากทุกเรื่องราวที่เข้ามา ขอบคุณมากมาย

สุวิภา โกยรัมย์ วันที่ 9 ธันวาคม 2557 เวลา 09.14- 09.54 น.