สุนทรีย์กวีศิลป์ (๑๘)

"เมฆตั้งเค้า เงาทะมึน ขึ้นเวหา

ฟ้าถึงครา ลาตะวัน ฉันมองเห็น

ลมก็นิ่ง ยิ่งอ้าว คราวยามเย็น

ร้อนจนเล่น วิ่งล้า ระอาทรวง

ลมกรรโชก โบกแรง เหมือนแกล้งยั่ว

ฟ้าระรัว ร้องดัง ฟังจากสรวง

ใบไม้พริ้ว ปลิวไหว ไปเป็นพวง

ฝนก็ร่วง หล่นมา ฟ้าทะลาย"

Evening Exercise 30/7/57

สวนป่าสำนักงาน กพ.