เทคนิคการสอนอีกอย่าง ซึ่งครูต้องตระหนักให้มากคือ การสร้างความคิดรวบยอด ครูอย่าด่วนสรุปความคิดรวบยอด เพราะเด็กที่เรียนภาษาไทยเป็นภาษาที่สองนั้น คำทุกคำที่ครูสอนจะเป็นคำใหม่ของเขาทั้งหมด เช่น คำว่า ภูเขา เป็นคำใหม่ของเด็ก ครูต้องให้เด็กไปหาภาพ (ถ้าไม่มีภูเขาอยู่ใกล้ๆ) ภูเขาหลายรูปแบบจากห้องสมุดมาดูกัน แล้วให้อธิบายแบบวาดภาพให้เห็นแทนอธิบายด้วยภาษาพูด เพราะเด็กจะสรุปความคิดถึงลักษณะภูเขาไม่ได้ต้องอาศัยภาพแทน เด็กจะแยกแยะได้ว่าภูเขาไม่ใช่จอมปลวก ไม่ใช่เนินดิน ผีเสื้อไม่ใช่แมลงปอ ไม่ใช่ผึ้งหรือตัวต่อ ถ้าจะสอนเรื่องพืชต้องให้เขาไปในป่าใกล้โรงเรียนหาทุกอย่างที่เป็นพืชมาให้ดู ผลไม้ก็ไม่ใช่ส้มเพียงอย่างเดียว ผลไม้ต้องประกอบด้วยผลไม้หลายชนิดรวมกัน ต้องให้เด็กเห็นอย่างชัดเจน เด็กจึงจะสรุปความคิดรวบยอดได้ถูกต้อง และส่งผลถึงการรู้ความหมายของคำด้วย เมื่อเด็กเข้าใจความหมายของคำ เด็กก็จะสามารถใช้คำ สามารถฝึกให้เขารู้จักใช้
ทุกครั้งที่เด็กเรียนรู้คำต้องฝึกให้เด็กเรียนรู้การใช้คำ และใช้คำให้สม่ำเสมอ ฝึกการใช้คำให้มากๆ เขียนกันจริงๆ ฝึกกันจริง ทำกันจริง เด็กก็จะเกิดทักษะถาวรขึ้น
ผมได้จัดกิจกรรมการเรียนรู้และการฝึกทักษะให้เด็กไว้ดังนี้
1. สร้างความพร้อมโดยการฝึกบริหารกล้ามเนื้อ นิ้วมือ ข้อแขน และทุกส่วนของร่างกายแสดงท่าทางประกอบเพลงหรือนิทานง่ายๆ
2. ทบทวนคำที่เรียนผ่านมาโดยการอ่าน
3. เขียนตามคำบอก โดยเน้นคำที่อ่านในข้อ 2
4. นำคำในข้อ 3 มาแต่งประโยคปากเปล่า
5. อ่านแผนภูมิหรือประโยคที่ช่วยกันแต่ง
6. คัดลายมือประโยคสั้นๆ
7. เล่านิทานง่ายๆ เรื่องใหม่ประกอบภาพหรือดูภาพแล้วจินตนาการเป็นนิทานเรื่องใหม่ (ให้เด็กช่วยกันแต่งเรื่องตามภาพ)
8. ทบทวนเรื่องที่เล่า
9. นำเรื่องที่ทบทวนมาเขียนบนแผนภูมิ
10. ผลัดกันอ่านเรื่องที่เขียนบนแผนภูมิ
11. คัดลายมือเรื่องที่เขียนบนแผนภูมิลงสมุด
12. เขียนเรื่องอย่างอิสระ (วาดภาพประกอบ)
และเทคนิคการสอนที่กล่าวมาทั้งหมดพอสรุปเป็นแผนภูมิได้ ดังนี้
กรุณาดูรูปแผนภูมิจาก https://sites.google.com/site/chatreesamran/----do... ครับ
จะเห็นได้ว่าการเรียนการสอนทักษะทางภาษานั้น ครูผู้สอนตั้องเน้นการฝึกให้มากๆ ฝึกบ่อยๆ จนผู้เรียนเกิด ทักษะถาวรขึ้น อุปสรรคต่างๆ ก็ย่อมจะผ่านพ้นไปด้วยดี
ถ้าเด็กรู้จักวิธีการอ่าน เด็กก็จะอ่านหนังสือในระดับเดียวกันกับคำที่ครูสอนได้อย่างถูกต้อง ถ้าเด็กอ่านออก บอกความหมายได้ และเขียนสื่อความได้ถูกต้องแล้วก็ถือว่าครูผู้สอน สอนได้บรรลุเป้าหมายที่กระทรวงศึกษาธิการวางไว้ โดยมีเครื่องมือการประเมินผลสำหรับชั้นประถมศึกษา คือ
1. ฉลากยาง่ายๆ
2. ฉลากปุ๋ยอย่างง่าย
3. หนังสือพิมพ์คอลัมน์ง่ายๆ ที่เหมาะสำหรับเด็ก
4. หนังสืออ่านเพิ่มเติมสำหรับระดับชั้น ป.1
5. แบบเรียนของกระทรวงศึกษาธิการ
6. หนังสือที่ครูและนักเรียนช่วยกันเขียนขึ้น
เอกสารอ้างอิง
กุดซินสกี, ซาราห์, ซี. คู่มือการสอนให้รู้หนังสือ. แปลและเรียบเรียงโดย ยุพา ส่งศิริ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์
คุรุสภา, 2532.
มาเรียม นิลพันธ์. อิทธิพลของคำสิ่งแวดล้อมการทบทวนที่มีผลต่อการอ่านคำใหม่ ของนักเรียนที่พูดภาษาแม่
ต่างกัน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 2529. อัดสำเนา.
อ่านเป็นเล่มได้ที่นี่ https://docs.google.com/docume...
ไม่มีความเห็น