วันเสาร์ที่ ๔ - อาทิตย์ที่ ๕ ตุลาคม ๒๕๕๗ ผมไปประชุม Retreat สภามหาวิทยาลัยมหิดล ที่โรงแรม แคนทารี เบย์ ระยอง ซึ่งตั้งอยู่ริมทะเล ที่หาดแสงจันทร์ ดังนั้น เช้าตรู่วันที่ ๕ ตุลาคม ผมจึงมีโอกาสออกไป วิ่งออกกำลังที่ชายหาดแสงจันทร์
ชายหาดที่นี่ถูกกัดเซาะมาก จึงมีการทำคันหินกันคลื่นเป็นระยะๆ ลักษณะของชายหาดจึงมีลักษณะ แปลก คือเว้าๆ แหว่งๆ ไปตามช่องว่างระหว่างคันหิน ผมก็วิ่งไปตามชายหาดที่เป็นแนวเว้านั้น และปีนก้อนหินที่ถมเป็นแนวกันคลื่น เพื่อถ่ายรูป เมื่อเข้าไปใกล้ จึงตระหนักว่าก้อนหินแต่ละก้อนใหญ่โตมาก น้ำหนักน่าจะก้อนละเป็นตัน
การมีหินแนวกันคลื่น นอกจากป้องกันชายหาดถูกกัดเซาะแล้ว ยังเป็นที่ตกปลาของนักตกปลาด้วย และตรงรอยเว้าของทะเล เป็นที่เล่นน้ำอย่างปลอดภัย คนที่นั่นบอกว่า คนที่เล่นน้ำ อย่าออกไปนอกแนวหิน กันคลื่น
ผมวิ่งไปทำความรู้จักภูมิประเทศ และดื่มด่ำความงามยามอรุณรุ่ง ท้องฟ้าสีทอง ตัดกับเมฆฝน ห่างชายฝั่งไม่มาก เรือประมงชายฝั่ง ๕ ลำ กำลังจับปลา มีเรือสินค้าเดินทะเลลำมหึมาเป็นฉากหลัง
ผมวิ่งกลับมาผ่านหน้าโรงแรมไปตรงที่ถนนท่าบรรทุกมาชนถนนเลียบชายหาด ซึ่งมีรูปปั้นนางยักษ์ พันธุรัตครึ่งตัวเป็นสง่า มีฤาษีเคราขาวยืนอยู่ทางขวาของนางพันธุรัต พระอภัยนั่งเป่าปี่อยู่ใกล้ๆ และมีรูปปั้นเล็กๆ รูปพระอภัยเป่าปี่วางเรียงรายโดยรอบ ไปทางด้านข้างมีรูปปั้นของสุนทรภู่
อากาศยามเช้าเย็นสบาย และสดชื่นมาก ไม่มีกลิ่นของเสียจากโรงงานอุตสาหกรรม
วิจารณ์ พานิช
๕ ต.ค. ๕๗
ภาพวิวสวยมากครับ