เด็กน้อยไม่ยอมกินข้าว “ตอน ฝึกเด็กดื้อ”

วันนี้เราจะมาดูว่าเด็กน้อยคนนี้จะเป็นอย่างไรกันบ้างในการฝึกกับนักศึกษากิจกรรมบำบัดสาวสุดใจดี ในโปรแกรมการฝึกนี้ น้องต้องเข้ารับการฝึกสัปดาห์ละ 2 ครั้งครั้งละ 1 ชั่วโมง โดยในชั่วโมงที่ฝึกน้องจะมีเด็กคนอื่นแค่ 1 คน ที่ใช้ห้องฝึกร่วมกัน เนื่องจากน้องมีช่วงความสนใจที่สั้นมากและวอกแวกง่ายกับสิ่งแวดล้อมรอบข้าง จึงจำเป็นต้องปรับสิ่งแวดล้อมให้เหมาะสมในการทำกิจกรรม ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญและจำเป็นมากในการฝึก

วันนี้เด็กน้อยยังคงมาด้วยชุดสไปเดอร์แมนเหมือนเดิม ดูจากเนื้อผ้าที่น้องใส่เป็นผ้าเย็นๆลื่นๆ และหากสังเกตดีจะพบว่า ที่คอเสื้อไม่มีป้ายติดแล้ว ก็แน่นอนอย่แล้วเนื่องจากน้องไวต่อการสัมผัสที่แผวเบา เด็กน้อยมารอตั้งแต่ก่อนเที่ยงทั้งที่เวลาฝึกจริงคือ บ่ายสองโมง สงสารคุณยายกับน้อง ที่ต้องรอตั้งนาน หรือทำให้เธอมองได้อีกมุมหนึ่งว่า ครอบครัวของน้องคงหวังให้น้องดีขึ้นมากกับการเข้ารับบริการทางกิจกรรมบำบัดครั้งนี้ และจากสีหน้าแววตาของคุณยายดูคุณยายมีความหวังมาก เธอเองก็หวังว่าเธอจะทำให้น้องดีขึ้นมากที่สุดเท่าที่เธอเองจะทำได้เช่นกัน ตอนเที่ยงเธอแวะเข้าไปทักทายคุณยายและน้องที่กำลังนั่งดูการ์ตูนไปป้อนข้าวน้องไป อาหารยังเป็นโจ๊กเหลวเหมือนเดิม วันนี้กินได้เยอะคุณยายบอก “กี่ช้อนคะคุณยาย” “ห้าช้อนคะคุณหมอ” คุณยายตอบ สีหน้าคุณยายมีความสุขที่หลานกินข้าวได้มากขึ้น

เมื่อหนูน้อยเห็นเธอเดินออกมาจากห้องฝึกอีกรอบ เหมือนน้องจะรู้ว่าต้องเข้าไปฝึกแล้ว หนูน้อยรีบวิ่งมาหาเธอ แล้วจับมือเธอชวนเธอเข้าห้องฝึกอย่างว่าง่าย วันนี้ทุกอย่างคงไปได้สวย เธอแอบคิดในใจ วันนี้ต้องเริ่มจากการฝึกกระโดดขาเดียว ขาเด็กน้อยเล็กมากเหลือเกิน เล็กจนเธอไม่กล้าจับแรงกลัวว่าน้องขาจะหักเอา แต่ก็ไม่ได้ต้องจับให้กระชับเพื่อความปลอดภัยของน้องเอง ต้องเริ่มจากยืนขาเดียวให้ได้ก่อน 10 วินาทีโดยเธอช่วยจับขาน้องไว้ แล้วค่อยๆลดความช่วยเหลือลงทีละขั้นๆ แล้วจึ้งเริ่มกระโดด โดยขณะกระโดดเธอต้องจับบริเวณข้อเท้าของขาที่น้องยกขึ้นจากด้านหลัง แล้วนับจังหวะ 1 2 3 กระโดดให้น้อง ทำกิจกรรมนี้ประมาณ 15 นาทีก่อนเริ่มกิจกรรมอื่น เด็กน้อยสนุกกับการกระโดด เพราะคงไม่เคยกระโดดขาเดียวมาก่อน ท้าทายหละสิเด็กน้อย กิจกรรมต่อไปเป็นกิจกรรมเพื่อฝึกช่วงความสนใจและการทำงานประสานกันของมือทั้งสองข้าง เป็นกิจกรรมร้อยลูกปัดเรียงสี 3 สี เขียว แดงน้ำเงินจำนวน 30 ลูก เด็กน้อยตั้งใจทำได้แค่ 10 ลูกเท่านั้นก็ดูเท่าเหมือนจะลุกหนีแล้ว เธอพยายามสร้างเงื่อนไขอยู่ว่าถ้านั่งทำกิจกรรมให้เสร็จจะให้เล่นสไปร์เดอร์แมน แต่ดูเหมือนว่าเด็กน้อยจะไม่ฟังเธอเผลอแปปเดียวไปนอนบนแทมโพลีนซะแล้วแถมยังเกาะไว้ซะเหนียวหนึบเป็นตุ๊กแกอีกต่างหาก เอาแล้วไงแพลงฤทธิ์อีกแล้วนะ เธอเพิกเฉยไม่สนใจเด็กน้อยก็ยังนอนอยู่ จนเธอเข้าไปหาอีกครั้งบอกให้มาทำกิจกรรมให้เสร็จแล้วจะได้เล่นนะ เด็กน้อยเดินมาได้ครึ่งทาง ก็ลงไปนั่งขัดสมาธิ กำหมัดเท้าสะเอวหันหลังให้เธอ ทำไงต่อดีหละคราวนี้ “หมดหนทางแล้วสิเรา” โชคดีที่พี่นักกิจกรรมบำบัดเดินเข้ามา จึงช่วยจัดการให้ พี่บอกว่าเธอยังใช้น้ำเสียงและวางตัวไม่ถูกกับน้อง ต้องใช้น้ำเสียงที่เข้มเมื่อจริงจัง และวางตัวไม่เป็นเพื่อนน้องเกินไป ต้องทำให้น้องเข้าใจถึงบทบาทและหน้าที่ของเธอ ว่าแล้วพี่ก็ทำให้ดูเป็นตัวอย่าง มันใช้ได้ผลจริงๆด้วย เด็กน้อยกลับมาทำกิจกรรมต่อจนเสร็จได้ แต่ดูเหมือนว่าเด็กน้อยเริ่มเบื่อและวอกแวกมากขึ้น เธอจึงปรับกิจกรรมให้น้องได้ออกแรงและได้เดินบ้างแทนที่การนั่งโต๊ะอย่างเดียว เป็นกิจกรรม ประกอบใบหน้าตุ๊กตา มี หู ตา จมูก ปาก คิ้ว และผม โดยให้น้องหยิบชิ้นส่วนอวัยวะหนึ่งส่วน แล้เดินทรงตัวบน Balance beam หรือแผ่นไม้แคบๆ แล้วกระโดดข้ามสิ่งกีดขวาง 2 ครั้ง จึงเอาส่วนประกอบอวัยวะไปแปะบนใบหน้า น้องยังสามารถวางตำแหน่งอวัยวะถูก 2 ตำแหน่ง คือ ตาและปาก ที่เหลือเธอต้องช่วยชี้บอกว่าอยู่ตรงไหน กิจกรรมนี้น้องให้ความร่วมมือดีจนเสร็จกิจกรรม มีวอกแวก 3-4 ครั้ง แต่ก็สามารถกลับมาทำกิจกรรมได้อย่างต่อเนื่อง กิจกรรมวางของในตำแหน่งที่กำนด บนล่างและหน้าหลังเก้าอี้ ก่อนการทำกิจกรรมจะมีการอธิบายตำแหน่งต่างๆก่อนให้น้องลงมือทำกิจกรรม เด็กน้อยสามารถวางได้ถูกต้องในตำแหน่งหน้าและหลัง แต่บนและล่างยังวางได้ไม่ถูกต้อง หนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเธอก็ได้เข้าให้คำแนะนำในการฝึกน้องต่อที่บ้าน เพื่อครอบครัวจะได้มีส่วนร่วมในการฝึกน้องและได้เห็นพัฒนาการและข้อบกพร่องของน้อง เพื่อฝึกต่อในชั่วโมงต่อไปกับนักกิจกรรมบำบัด