ปัญหาความแตกแยกของมุสลิม

ปัญหาความแตกแยกของมุสลิม

การอยู่รวมกันในสังคมไม่ว่าจะเป็นสังคมมุสลิมหรือไม่ก็ตาม จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีผู้นำด้านการปกครองและเป็นวายิบ(จำเป็น) สำหรับมุสลิมทุกคนที่จะต้องตามผู้นำ ซึ่งผู้นำของมุสลิมจะมีอยู่ 2 ประเภท คือ ผู้นำด้านการศรัทธากับผู้นำด้านการปกครอง แน่นอนในแต่ละประเทศมีกลุ่มชน หลายกลุ่มหลายแบบ หลายทรรศนะที่อยู่รวมกันในสังคม แต่อย่างไรก็ตามเพื่อความสงบสุขของสังคมต้องมีการเลือกผู้นำด้านการปกครอง ซึ่งเมื่อเลือกมาแล้วอาจจะไม่ถูกใจกลุ่มชนบางพวก บางกลุ่มของสังคม แต่ทุกคนทุกฝ่ายต้องเชื่อฟังและต้องทำตาม

ในขณะเดียวกันคนแต่ละคนในสังคม ก๋็สามารถเลือกอยู่ในกลุ่มชนไหนชอบและเลือกทรรศนะไหนก็ได้ในอิสลาม ซึ่งนั่นก็หมายถึงเราเลือกที่จะตามผู้นำด้านการศรัทธา แต่ทั้งหมดก็ยังอยู่ในอิสลาม ที่สำคัญที่สุดเพื่อให้อยู่ร่วมกันอย่างสันติเป็นหนึ่งเดียว และเพื่อความเป็นเอกภาพของอิสลามเราต้องเชื่อผู้นำด้านการปกครอง ที่ตัดสินอะไรก็ตามที่อยู่ในกรอบใหญ่ของอิสลาม ไม่ผิดหลักศาสนา แต่ในความเป็นจริงและบ่อยครั้งที่เกิดเหตุความขัดแย้งขึ้นในสังคม เพราะเกิดจากผู้นำด้านการศรัทธทำตัวเป็นผู้นำซ้อนของสังคม  จริงๆแล้วทุกทรรศนะทุกฝ่ายต่างก็มีจุดยืน การมีจุดยืนและประกาศจุดยืนเป็นสิ่งที่ดี และสมควรทำ แต่ต้องเชื่อฟังผู้นำด้านการปกครอง

สมควรหรือไม่....ที่ผู้นำด้านศรัทธาของกลุ่มชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งในสังคมทำตัวเป็นผู้นำซ้อน? เพราะนั่นหมายถึงการสร้างฟิตนะ สร้างความแตกแยกในสังคมที่ตามมาทันทีอย่างไม่สิ้นสุด แล้วมันคุ้มกันหรือที่ต้องแลกกับความเป็นเอกภาพของมุสลิม? เราที่อยู่ในฐานะที่เป็นผู้ตาม ก็ควรแยกให้ออกว่าเมื่อใดเราต้องตามผู้นำด้านการศรัทธา เมื่อใดเราต้องตามผู้นำด้านการปกครอง ขออย่างเดียวอย่าแตกแยกและอย่าทะเลาะกัน

กรณีปํญหาความขัดแย้งของมุสลิมในเรื่องวันอีด อีดิลอัฏฮานี้แหละเป็นตัวอย่างของปัญหาวิกฤตการณ์ทางปัญญาของมุสลิมที่เห็นได้ชัดมาก  เราจะเห็นได้ว่าฝ่ายที่คิดแตกแยกมีศรัทธาเต็มเปี่ยม หรือเปี่ยมล้นไปด้วยศรัทธา แต่ไม่สามารถสร้างเอกภาพได้ เพราะเจอกับสิ่งที่เราเรียกว่าตกอยู่ในวังวนของวิกฤติการณ์ทางปัญญา  ทำให้จัดลำดับความสำคัญไม่ได้  ยึดหลักกุรอ่านซุนนะเป็นที่ตั้ง  จนลืมลำดับความสำคัญ  สร้างได้แต่ความแตกแยก  สร้างได้แต่รอยแผล  ซ้ำแล้วซ้ำเล่า  ไม่สามารถสร้างความเป็นเอกภาพได้  มองว่าคนอื่นไม่ยึดกุรอ่านซุนนะ  จริงๆ แล้ว ทุกคนทุกฝ่ายที่อยู่ในอิสลาม ยึดกุรอ่านซุนนะทั้งนั้นแหละ  แต่การตีความต่างหากที่แตกต่างกัน