จดหมายถึงลูก "พี่ภัคร" ฉบับที่ ๔๗ ตอนอายุครบ ๒๗ ปีเต็ม...
๑๗ สิงหาคม ๒๕๓๐ เวลา ๑๐.๐๐ น. เป็นเวลาคลอดของ "พี่ภัคร"
เมื่อ ๒๗ ปีที่แล้ว...หนูคลอดที่โรงพยาบาลพุทธชินราช...
เวลาผ่านไปรวดเร็วยิ่งนัก...เผลอแป้ปเดียว "พี่ภัคร" ลูกของแม่่
โตเป็นหนุ่มใหญ่แล้ว...ปัจจุบันมีงานทำเป็นอาจารย์ใน ม.แห่งหนึ่่ง
เหตุที่แม่เขียนบันทึกนี้...แม่ต้องการเขียนถึงความรู้สึกของแม่ที่
แม่มีต่อลูก...ในแต่ละปีผ่านไปปีแล้วปีเล่า...ครบรอบวันคล้ายวันเกิด
ของลูกคราวใด...ทำให้แม่ย้อนหลังไปนึกถึงวันที่แม่คลอดทารกน้อย
คนหนึ่งนั้นไม่ได้...แม่จำภาพเหตุการณ์นั้นอยู่เสมอ ไม่เคยลืมแม้แต่น้อย
วันที่ ๑๗ สิงหาคม เป็นวันคล้ายวันเกิดของลูก...ปีนี้ก็อีกนั่นแหล่ะ!!!
เราไม่ได้อยู่พร้อมหน้ากันเลย...แม่ต้องไปราชการที่ กทม.
แม่เลยขอติดเลี้ยงฉลองให้กับลูกของแม่ไว้ก่อน...
สำหรับคำว่า "แม่" เริ่มตั้งแต่คลอดลูกมา...แม่มีแต่ให้ลูกตลอด...
ด้วยความรัก ห่วงใย ผูกพัน...ในความเป็นแม่ - ลูก...อยู่ที่ไหน ๆ
เราก็จะถามข่าวคราวกันเสมอมา...
ในทุก ๆ ปี ลูกของแม่ยังเรียนไม่จบ กว่าจะจบได้ เริ่มตั้งแต่เด็กเล็ก -
จบปริญญาโท เรียนเอาหนักสาหัสเชียวล่ะ...แต่พ่อเร - แม่บุษ
ก็ไม่เคยบ่น หรือพูดให้ลูก ๆ ได้ยิน...เมื่อวันก่อนพ่อเรยังบอกแม่ว่า...
หนูจบแล้วพ่อ - แม่ก็โล่งอก...สำหรับปริญญาเอกก็ค่อยว่ากัน...
ยิ่งได้งานทำแล้ว พ่อเร - แม่บุษ ก็หมดห่วง...ลูกจะได้สร้างอนาคต
ของลูกเอง...ตั้งใจทำงานในหน้าที่ให้ดีที่สุด...สร้างคนให้มีคุณภาพ
เมื่อคืนก่อน ประธานหลักสูตร ฯ FB มาหาแม่ และส่งภาพของพี่ภัคร
ตอนแนะนำตัวกับนักศึกษา และภาพที่สาขาเลี้ยงรับหนูกับเอ้เพื่อน
ของลูกที่ได้เป็นอาจารย์ด้วยเช่นกันมาให้แม่...แม่เลยฝากบอกว่า...
ช่วยสอน ช่วยบอกก็แล้วกัน...เด็กสองคนเป็นคนหนุ่มไฟแรง...
คิดมาช่วยพัฒนามหาวิทยาลัย...เด็กสมัยใหม่เป็นเด็กเก่ง เรียนรู้ได้
เร็ว ยิ่งจบจากมหาวิทยาลัยใน กทม.เขาจะมีประสบการณ์อีกแบบหนึ่ง
ที่ไม่เหมือนกับมหาวิทยาลัยข้างนอก...รู้จักใช้เขาให้เป็นประโยชน์ก็
แล้วกัน...ประธานหลักสูตรชมว่า...น้องเป็นเด็กเรียบร้อย...เท่านี้
แม่ก็ภูมิใจในตัวลูกแล้วล่ะ...มิเสียแรงที่แม่ได้สั่งสอน อบรม...ในกิริยา
มารยาทให้รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่อวดตัว ไม่ก้าวร้าว...ใคร ๆ เห็น
เขาก็จะเมตตาเราเอง...
๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๗...แม่ก็ขอให้พี่ภัครของแม่มีความสุข สมหวัง
คิดและปรารถนาสิ่งใดก็ขอให้ได้ดั่งใจ สมกับความหมายของชื่อลูก
ซึ่งแปลว่า "กำลังโชคดี" ตลอดเวลาก็แล้วกัน...เพราะตั้งแต่เกิดมา
จนถึงปัจจุบัน ดวงของของลูกก็เป็นแบบนั้นเสมอมา...เท่าที่แม่สังเกต
ผิดกับดวงของน้องเพรียง...ซึ่งเป็นการยากที่จะคาดเดาได้ว่ามันเกิดขึ้น
เพราะอะไร?...มีอีกเรื่องที่แม่ยังไม่บอกว่าจะดวงดีจริงหรือไม่...ถ้าจริง ๆ
คราวนี้ แม่ก็จะเชื่อเลยว่า...ชื่อของลูกมันช่างถูกโฉลกกับตัวลูกของแม่
เสียจริง ๆ...ถ้าเป็นจริง แม่จะมาเฉลยให้รู้ในบันทึกต่อไป...
...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๗
ภาพด้านล่าง เป็นภาพที่พี่ภัครแนะนำตัวให้กับนักศึกษา...และภาพที่พวกพี่ ๆ ในสาขา
เลี้ยงรับลูกของแม่...
ความเห็น (3)
ยินดีด้วยนะคะคุณแม่คนเก่ง
ขอบคุณค่ะ คุณหมอธิ 
เป็นเพราะฝีมือ พี่ภัคร เองมากกว่าค่ะ :)
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ