สะกิดกันวันภาษาไทย
๒๙/๐๗/๒๕๕๗
**************
สะกิดกันวันภาษาไทย
เกิดเป็นไทย หลักใหญ่ มีให้พิศ
รู้สักนิด คิดหน่อย จักค่อยขาน
หนึ่งธงชาติ ของไทย ใช้มานาน
สองคำอ่าน คำเขียน เรียนจดจำ
ภาษาไทย ใช้กัน ในวันเก่า
ผ่านเรื่องราว ชีวิต คิดเหยียบย่ำ
สังคมเปลี่ยน เวียนผิด พินิจนำ
ภาษาไทย ตกครำ จำตกโคลน
ความเจริญ เดินทาง ห่างระยะ
ย่อมพบปะ คำไทย ใหม่ผาดโผน
หวังรุ่มรวย ช่วยเน้น “โดดเด่น” “โดน”
กำหนด “โซน” กำหนด “เสียง” ล้อเคียงกัน
พจนานุกรม ขื่นขมเศร้า
ไล่เก็บเอา คำคิด คำบิดผัน
ของกลุ่มคน บางกลุ่ม สุมรุมกัน
หวังสร้างสรรค์ แต่มัน ดันผิดทาง
ดังตัวอย่าง “บ่องตง” คงสะกิด
คำควรคิด “คับ” “หนัย” “จัย” ให้หมาง
“เทอ” “จิง” “ป่าว” “ป๋มไง” “รุ้” “เหน” “ทราง”
“นู๋” แบบอย่าง “เดะดี” “ชิมิ” “คู”
นอกจากนี้ ยังมี “ตะเอง” อีก
ผสมฉีก อักษร อย่างอดสู
ดังตัวอย่าง“Inw” “uou”“เกรีeu” เอียนจริงครู
แสนเอ็นดู ภาษาไทย ใช่ไหมเอย
ยุคสมัย เปลี่ยนผ่าน นานมามาก
ครูลำบาก ยากเข็น เห็นจึงเฉย
ต้านไม่ไหว ใช่ปล่อยปละ หรือละเลย
สื่อสร้างเคย คุ้นเข้า ด้วยเมามัว
เปิดประตู หน้าต่าง ทางประเทศ
อาณาเขต เชื่อมกัน หันเห็นหัว
ความเจริญ บินเข้า เราลืมตัว
หลงลืมครัว คลังหลัง ที่ยังมี
คงถึงคราว หนังสือไทย สอนใหม่อีก
มิหลบหลีก ฉีกรัง ดั่งกับหมี
บ่นงึมงำ พำพึม ขรึมในที
ช่วยกันพลี กันพร่าง ร่างอุบาย
กำหนดเน้น มาตรฐาน งานสัมฤทธิ์
ร่วมปลูกจิต คิดไทย ให้หลากหลาย
ตระหนักเห็น "เด่นคุณค่า" อย่าทำลาย
วอนทุกฝ่าย ขยายช่วย ร่วมด้วยกัน.
หมายเหตุ
ผมเขียนค้างไว้หลายวันแล้ววันนี้จึงได้แต่งเพิ่มเติมและนำขึ้นบันทึกในวันนี้
๓๐/๐๗/๒๕๕๗ อาจมีการสะดุดประเด็นหรือการเชื่อมต่อทางความคิดไปบ้าง
ขอขอบคุณทุกท่านที่สนใจ ขอบคุณโกทูโนว์
ความเห็น (4)
บอกได้คำเดียว เยี่ยม ค่ะท่าน
ยิ่งนาน ยิ่งเห็น ประเด็นห่าง
ภาษาเดินทางอย่างผกผัน
ถลำลึกยากแก้ไขไปทุกวัน
ได้แต่พูดบ่นกัน....ว่าเศร้าใจ
ขอบคุณคุณครู tuknarak ที่ให้กำลังใจและคำชม มากครับผม
ขอบคุณคุณครู คุณมะเดื่อ ที่นำกลอนสะท้อนอารมณ์ มาต่อเติมเสริมให้ได้อย่างลงตัว เรื่องแบบนี้สังคมไทยควรได้ตระหนักและคิดใคร่ครวญกันให้ถ้วนถี่ได้แล้ว ยิ่งเห็นเด็กพม่าชนะการคัดลายมือภาษาไทย ยิ่งสะท้อนใจกันไปใหญ่นะครับผม