เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอนปิดเรียนวันเข้าพรรษา ๒๕๕๗


เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอนปิดเรียนวันเข้าพรรษา ๒๕๕๗

"ฟ้าคราม" ปิดเรียน ๔ วัน (ตั้งแต่วันที่๑๑ - ๑๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗)

ส่วนย่า...ม. ก็หยุดงานให้ ๔ วัน...สิ่งที่เราได้ทำกิจกรรมร่วมกัน

ระหว่างครอบครัว นั่นคือ วันอาสาฬหบูชา ย่าพาหนูไปวัดเพื่อทำบุญ

ส่วนพ่อเพรียง ปู่เร ต่อโครงรถอีแต๋นใหม่ เพราะไม้เก่าผุพัง

หนูไปตลาดกับย่า + แม่อ้อม และก็เลยไปทำบุญกันที่วัด

เสร็จแล้วก็กลับมาป้อนข้าวตาทวดกัน...

ตาทวดช่วงนี้ กินข้าวด้วยตนเองไม่ได้แล้วต้องป้อนให้

ถ้าไม่เช่นนั้น ข้าวจะหกหล่นเลอะเทอะหมด...

จิตอาสาจาก "ฟ้าคราม" เจ้านางฟ้าน้อยของย่า

อาสาป้อนข้าวให้ตาทวด...หนูทำได้ หนูรับอาสาจะ

ป้อนข้าวให้ตาทวด...นี่ก็เป็นอีกลักษณะหนึ่งในการสอนของย่า

ย่าจะไม่ว่าหนู ถ้าหนูรับอาสาจะทำ แต่ย่าจะคอยประคองจานข้าวให้

หนูได้ป้อนข้าวให้ตาทวด...ย่าดูอาการกิริยาท่าทางของหนู

หนูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ พัฒนาการของหนูเริ่มเติบโตขึ้น

ถ้าเป็นย่าสมัยเด็ก ๆ ถ้าย่ารับอาสาทำแบบนี้ ย่าจะถูกแม่หรือพ่อของย่า

ต่อว่าย่า...แต่สำหรับหนู ย่าจะไม่ว่า ย่าจะปล่อยให้หนูได้ทำ

การสอนของย่ากับแม่ของย่าจะผิดกัน...เพราะย่าคิดว่า

ถ้าปล่อยให้หนูแสดงออก มันจะติดตัวหนูไปในยามที่หนูโตขึ้น

และภาพนี้ก็จะอยู่ในมโนสำนึกของหนูตลอดไป...

ย่าจึงปล่อยให้หนูได้ลองทำดู...

พอป้อนได้บ้าง หนูก็เริ่มจะขี้เกียจ หนูก็จะบอกย่าว่า "พอและ"

ย่าก็ไม่ว่า...หนูหันไปคว้า "ฮูลาฮูป" นำมาใส่เอวของหนู

ความที่เอวยังไม่แกว่งก็ทำเอาฮูลาฮูป หลุดลงไปที่ด้านล่าง

ย่าบอกหนูว่า...หนูลองแกว่งเอวด้วยสิลูก หนูก็ทำตาม

ก็ทำเอาฮูลาฮุป พออยู่ได้สัก ๓ - ๕ ครั้ง...คราวนี้ล่ะ

หนูบอกย่าว่า..."ย่าจ๋า...จวนได้แล้วจ๊ะ"...คริ ๆ ๆ เก่งจริง ๆ

แม่สาวน้อย "ฟ้าคราม" หนูหัดเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

เลยนะลูก...เสร็จแล้วหนูก็ขอนำ...ฮูลาฮูป ลงไปเต้นให้พ่อเพรียง

และแม่อ้อมดูด้านล่าง...นี่คือ พัฒนาการของหนูในวัย ๓ ขวบ

ในวันที่หนูไปทำบุญกับย่าและแม่อ้อมที่วัด...พอกลับมาจากวัด

พ่อเพรียงเห็นหนูแต่งชุดไทย...เลยเอ่ยปากแซวหนูว่า...

"เหมือนกุมารทองเลย"...เท่านั้นเอง...หนูหน้าคว่ำใส่พ่อเพรียงเลยอ่ะ

แสดงว่าหนูรู้ว่า "กุมารทอง" คืออะไร? พร้อม ๆ กับค้อนให้พ่อเพรียงด้วยล่ะ...

คริ ๆ ๆ จนพ่อเพรียงเลิกแซวหนู...ส่วนวันที่ ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๗

ย่าและแม่อ้อมพาหนูไปฉีดวัคซีนกันไข้หวัดใหญ่ที่โรงพยาบาลพิษณุเวช

เนื่องจากหมอนัดหนูไว้...หนูเข้าไปพร้อมกับสวัสดีหมอ...หนูรู้ว่า

เมื่อเห็นหมอแล้วหนูควรทำอย่างไร...หมอบอกว่า...เข็มนี้เข็มสุดท้ายแล้ว

หนูฉีดวัคซีนจนครบแล้ว จะฉีดอีกครั้งก็ต่อเมื่อหนูอายุครบ ๔ ขวบ

แล้วมาเจอกันอีกครั้งหนึ่ง...ก่อนกลับหนูก็สวัสดีเพื่อขอบคุณหมออีกครั้งหนึ่ง

ไปพบหมอคราวนี้ หนูรู้ภาษาขึ้นมากเลยตั้งแต่ชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง

และวัดไข้ หนูให้พยาบาลทำให้โดยไม่กลัว...แต่พอฉีดยานี่สิ!!!

หนูร้องไห้นิดหนึ่ง...

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ  แสงเงิน

๑๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗

หมายเลขบันทึก: 572463เขียนเมื่อ 14 กรกฎาคม 2014 13:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม 2014 13:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

ขอบคุณค่ะ พี่นงนาท  ฟ้าคราม...มาดเยอะค่ะ คริ ๆๆ

ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท