เริ่มจากแม่ผม หญิงสาวที่มากมายไปด้วย tacit knowledge
จะห่างบ้านมานานแค่ไหนผมก็ยังถูกปากติดใจกับข้าวฝีมือแม่ผม แค่ข้าวคลุกกระทะที่เกิดจากน้ำมันรวนหมูเหลือติดก้นกระทะ แม่ผมก็สามารถเอาข้าวสวยไปคลุกเคล้าปรับปรุงจนเกิดเป็นอาหารรถโอชา ที่ผมต้องวียนเข้าเวียนออกครัวเพื่อตักกินจานแล้วจานเล่า เรื่องปลาทอด แค่แม่ผมแช่เกลือไว้สักครู่เอามาลงกระทะทอด ก็อร่อยถูกปากกว่าปลาทอดที่อื่นเป็นไหน ๆ เรื่องต้มข่าไก่ไม่ต้องพูดถึงเป็นอีกเมนูสุดอร่อยที่ใครกินต้องติดใจ ยำส้มโอที่เกิดจากการเอาส้มโอมาคลุกกับถั่วฝักยาวที่หั่นซอยละเอียด มีข้าวคั่ว มะพร้าวคั่วเป็นส่วนผสมและปรุงรสด้วยน้ำปลา น้ำตาล มะนาว ก้นับเป็นอีกอาหารของชาวบ้านแถวบ้านผมที่ถ่ายทอดกันมารุ่นสู่รุ่น
มากไปกว่านั้นผมเห็นแม่ปีนต้นละมุดปีนต้นมะม่วงที่สูงสุดคอแหงนได้อย่างพริ้ว สายตาที่จับจ้องสอยละมุดแก่มะม่วงสุก ไม่เคยลาดสักครั้งเดียว แม่ผมยังทำอะไรต่อมิอะไรได้อีกมากมาย ทั้งขนมนมเนย จักสาน ซ่อมแซม ก่อสร้างโน่นนี่นั่นเรียกได้ว่าคนสมัยนี้ได้เห็นก็เป็นอันต้องทึ่งในความสามารถของสุภาพสตรีคนหนึ่งที่ช่างทำอะไรต่อมิอะไรได้มากเหลือเกิน วันหลังผมมีเวลาผมจะมาเล่าให้ฟังว่า แม่ผมทำอะไรเป็นบ้างแล้วแม่ผมมีความรู้แบบนี้มาได้อย่างไร
นี่แหละคือต้นตอที่ผมเริ่มสนใจความรู้ที่ฝังอยู่ในตัวคน การถ่ายทอดและกระบวนการเรียนรู้เพื่อให้ความรู้แบบนี้ฝังในตัวคนอื่น ๆ อีกต่อไป แต่สำหรับผมความรู้ของแม่ ไม่มีสักนิดที่ติดตัวผมมา นั่นสิ เพราะผมกำลังมองว่าความรู้ที่อยู่ภายนอก อ่านตามตำราเรียนเท่าไรสอนเท่าไรก็ไม่จำไม่เข้าหัว เพราะมันไม่ใช่ความรู้ที่เอาไปใช้ทำอะไรได้ หรือเปล่าอันนี้ผมไม่แน่ใจ ผมอยากยกเอาบล๊อกนี้ของผมเป้นที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องพวกนี้เพื่อเป็นการขยับเขยื้อน อีกก้าวของการศึกษาความรู้แบบ แบบ แบบ ....แบบ ที่แม่ผมมีอยู่มากมาย เพราะผมก็เชื่อว่ามีแม่ พ่อ และใครอีกหลายคน มีความรู้แบบนี้ นะครับ
ความเห็น (1)
"ตัวเอง...มีแม่..แบบนี้..เหมือนกัน".....เสียดายที่..ตายไปแล้ว...."แม่เคยเขียนบันทึก..ค่าเวลา..ตอนมาอยู่เมืองหนาว..ครึ่งปี...ผลงานที่เขียน..ของแม่..(ทุกคนทึ่ง)(..เมื่อได้อ่าน..).ความรู้ของแม่..มีแค่..ป .สี่..สมัยก่อน..โน้น...อ้ะะ...