รักลูก....ให้ถูกทาง

เมื่อวานเป็นวันเปิดเทอมรู้กันอยูสภาพการจราจรจะเป็นยังไงสาหัสขนาดไหน สภาพจิตใจของแม่ไม่ต่างกัน ขอขยายความบอกเล่า : ลูกสาวคนเล็กร้องตามพี่สาวไปโรงเรียน แม่ต้องยื้อยุด(ฉุดกระชาก..จะเห็นภาพชัดเจนกว่า)ให้ลงจากรถ เพื่อพาพี่สาวไปให้ทันโรงเรียนเข้า ทั้งๆที่ในใจรู้สึกแย่มากเลย ถ้าเราพาเค้าไปด้วยก็ได้นะ แต่ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ทำให้ตกลงกันในครอบครัวว่า เทอมหน้าดีกว่า เข้าอ.1 เลยละกัน "เราไปขัดขวางความต้องการในทางที่ดีของเขาหรือเปล่านะ" ความคิดคำนึงนี้อยู่ในหัวตลอดระยะทางจากบ้านถึงโรงเรียน จากโรงเรียนถึงที่ทำงาน จนเข้าที่จอดรถเกิดเรื่องจนได้ ผลของความไม่มีสติ โครม!! โครม!!ลูกจ๋า.....นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า รักลูก...ให้ถูกทาง จริงๆ (แม่ถอยผิดทางผิดองศาไปหน่อยนะ น้องcivic ของเราเลยเป็นแผลถลอกเลย ขอโทษนะคะลูก) กลับมานั่งคิดเรามีสติบ้างไหมกับการกระทำปัจจุบัน เมื่อตอนอยู่หลังพวงมาลัยใจอยู่กับรถกับถนนหรือเปล่า น้อยคนนะที่จะบอกว่าขณะขับรถแล้วไม่มีอะไรในใจให้คิด น้อยคนนะที่จะบอกได้ว่า ขับรถมากี่แยกไฟแดง วันนี้คุณจอดรถ รถคันข้างๆสีอะไร ลองถามตัวคุณดู วันนี้จึงได้ตัดสินใจพาลูกสาวคนเล็กไปสมัครเข้าเรียนเค้าดีใจมากนะ (จากการสังเกตของแม่)เป็นก้าวแรกที่แม่ให้หนูเดินเข้าสู่การเรียนรู้ในสังคมอย่างเต็มรูปแบบ แล้วแม่จะคอยติดตามก้าวต่อๆไปของเจ้าตัวน้อยทั้งสองของแม่นะจ๊ะ แม่คิดว่าแม่ไปถูกทางแล้วนะ.......รักลูก

[ศุภลักษณ์ หิริวัฒนวงศ์]

• เรื่องใกล้ตัวแต่ถ้าไม่เคยพิจารณาก็จะเกิดการหลงทางเช่นนี้ละค่ะ
• แวะมาให้กำลังใจค่ะ

[ลูกเจี๊ยบ]

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ