วันที่ 5 บทเรียนแห่งชีวิต (23/05/2557)

สัปดาห์ที่ 2 ของการเป็นครูก็ได้มาถึงผมเริ่มปรับตัวเข้ากับอะไรต่าง ๆ ได้มากขึ้นไม่ว่าจะเป็นการปรับตัวเข้ากับนักเรียนที่นี่หรือแม้กระทั้งเรื่องกิจวัตรในชีวิตประจำวันเป็นต้น ผมตอบได้คำเดียวเลยว่า ผมตกใจมากที่ผมอยู่นี่มาหนึ่งสัปดาห์แล้วสิ่งต่าง ๆ ได้ผ่านเข้ามามากมายเหลือเกิน 

ในตอนเช้า ผมนั่งลงที่เก้าอี้ตัวหนึ่งในห้องผมนั่งย้อนนึกกลับไปวันแรกที่ผมมาที่นี่ มันลำบากจนเกือบจะร้องไห้แต่พอมาถึงวันนี้ไม่ต่างกันมันเหมือนกับว่าผมได้ประสบการณ์ต่าง ๆ มามากมายเหลือเกินได้เจอกัผู้คนมากมายที่คอยช่วยเหลือให้คำแนะนำมันทำให้ผมแกร่งขึ่้นมากและผมก็คิดว่า "คิดถูกแล้วที่มาที่นี่" ถ้าผมไม่ได้มาที่นี่ผมคงไม่รู้จักที่จะช่วยเหลือตัวเอง ไม่รู้จักที่จะทำอะไรด้วยตนเอง 

ที่นี่แห่งนี้สอนให้ผมเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไปอีกขั้นหนึ่งเลยก็ว่าได้ วันนี้ผมได้มีโอกาศสอนเด็กเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1  เด็กนักเรียนตั้งใจเรียนเป็นอย่างมาก และที่น่าตกใจเด็กที่นี่เชื่อฟังและเคารพครูผู้สอนเป็นอย่างมา่ก ถึงแม้บางเวลาเด็กเหล่านี้จะซนไปบ้างแต่ไม่มีครั้งไหนที่ไม่ฟังผม ผมเตือนอะไรเด็กนักเรียนจะเงียบและตั้งใจผมเสมอ

ผมพยามถ่ายทอดความรู้ที่ผมมีให้เด็กนักเรียนเหล่านี้ให้มากที่สุด แต่ถ่ายทอดความรู้ด้านวิชาการอย่างเดียวมันก็เป็นการกดดันและทำให้เด็กเรียนเครียดมากจนเกินไปผมจึงทรอดแทรก เพลงต่าง ๆ เหลือแม้แต่กระทั้งกิจกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เด็กเรียนได้มีส่วนร่วมทำกิจกรรมกันทุกคน เวลาผ่านไปรวดเร็วเป็นอย่างมากผมสนุกจนลืมเวลาไปเลย 

เวลาเที่ยงผมเดินมารับประทานอาหารเที่ยงที่โรงอาหาร มีเด็กนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 มาพูดกับว่า "อยากเรียนคอมกับครูอีก" ผมรู้สึกดีใจมากจนบอกไม่ถูก ผมแอบคิดในใจการเป็นครูมันดีใจและสนุกตื่นเต้นจริง ๆ เพราะไม่รู้ว่าในการสอนเด็กในแต่ละครั้งจะมีปัญหาใหม่  ๆ เข้ามาให้ผมต้องแก้ไขอยู่เสมอ

หรือแม้แต่กระทั้งปัญหาในชีวิตประจำผมไม่รู้ว่าวันไหนน้ำประปาจะเป็นสีอะไร น้ำประปาวันนี้จะไหลหรือไม่ ไม่มีใครรู้ ผมทำได้แค่ต้องคอยรับกับมือปัญหาใหม่ ๆ และเตรียมพร้อมที่จะแก้ไขมันก็เท่านั้นเอง เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเย็นเด็กนักเรียนเริ่มรู้จักผมมากขึ้นต่างแวะเวียนเข้ามาทักทายผมอย่างไม่ขาดสาย ทำให้วันนี้ของผมรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมากอาการท้ออาการเหนื่อยหายไปกลับกลายเป็นความสุขเข้ามาแทนที่ ความรู้สึกรักที่แห่งนี้เริ่มเข้ามาแทนที่อยู่ในใจของผม