เลียบเลาะตู้หนังสือนายแผ่นดิน (๑๐) : เรียนนอกฤดู

มิถุนายน ๒๕๕๒ เป็นปีที่กากะเยียสำนักพิมพ์ได้จัดพิมพ์หนังสือเรื่อง “เรียนนอกฤดู” ขึ้นมาเป็นครั้งแรกในจำนวน ๒,๐๐๐ เล่ม

หนังสือเล่มดังกล่าวนี้ เป็นหนังสือเล่มแรกของผม เป็นหนังสือที่คัดงานเขียนจากบล็อก (Blog) ใน Gotoknow.org ไปจัดพิมพ์

การมีหนังสือของตัวเองซักเล่ม ถือเป็นความฝันอันยิ่งใหญ่ของผม...
การเคารพซึ่งความฝัน ย่อมแสดงออกด้วยการลงมือทำ
ซึ่งผมก็ได้แสดงความเคารพในความฝันของตนเองอย่างไม่ผิดเพี้ยน

ก่อนการจัดพิมพ์ มีบางท่านที่อ่านต้นฉบับมองว่าเป็นเพียง “เรื่องเล่า” ธรรมดาๆ ไม่มีอะไรโดดเด่นเป็นพิเศษ
กระทั่งผมมีโอกาสได้เจอกัลยาณมิตรรุ่นน้องท่านหนึ่ง (วรทัศน์ เพชรไชย) ปัจจุบันเป็นครูและปักหลักปักฐานมีคู่ชีวิตที่สุโขทัย) ได้อาสานำต้นฉบับส่งให้กับน้องชาย (บรรจง บุรินประโคน) อีกท่านหนึ่งเพื่อจัดทำเป็น “ต้นฉบับ” ให้อย่างไม่อิดออด ซึ่งปัจจุบันคนทำต้นฉบับก็ยังคบค้ามักคุ้นกับผมจวบจนบัดนี้

ในตอนที่ทำหนังสือเล่มนี้นั้น ยังไม่มีโปรแกรมหนังสือที่เบ็ดเสร็จเท่าวันนี้ อะไรๆ ดูจะยุ่งยากเต็มไปหมด พอนำต้นฉบับไปยังโรงพิมพ์ก็ต้องจัดแต่งใหม่ (ราวกับจัดต้นฉบับใหม่อีกครั้ง) ตรวจทานแก้ไขอย่างไม่รู้จบ (จนรู้สึกเหนื่อย) ที่สุดแล้วจึงยอมปล่อยวางให้ออกมาเท่าที่จะพอเป็นไปได้

จึงไม่แปลกที่หนังสือเล่มแรกของผมจะมีข้อผิดพลาดอยู่บ้างพอเป็นรสชาติของ “มือใหม่”

ทันทีที่หนังสือเดินทางได้ไม่นาน กัลยาณมิตรได้ตอบรับอุดหนุนกันมากหลาย ทั้งอุดหนุนและขอแบบฟรีๆ ซึ่งผมก็ไม่อิดออด ใช้เวลาจำหน่ายได้ ๔-๕ เดือนก็ได้ทุนการจัดพิมพ์ จากนั้นก็เริ่มส่งมอบทางการกุศลเป็นระยะๆ

ไม่มีอะไรมากหรอกนะครับ ผมกำลังจะพูดสั้นๆ แต่เพียงว่า คนเราล้วนมีจุดเปลี่ยนชีวิตด้วยกันทั้งนั้น
สำหรับผมแล้ว หนังสือเล่มนี้ก็เปลี่ยนแปลงชีวิตผมอย่างมากมาย
ไม่ได้เปลี่ยนแปลงในทาง “เงินทอง” หากแต่เปลี่ยนแปลงทางสถานการณ์งาน - เปลี่ยนทางในระบบคิดและวิธีการต่างๆ ทั้งตัวเองและองค์กร รวมถึงการนำพาผมไปสู่เวทีต่างๆ ในระบบของการจัดการเรียนการสอน “นอกชั้นเรียน” (นอกฤดู)

ครับ,- อีกเหตุผลที่ผมกลับมาเขียนถึงหนังสือเล่มนี้อีกครั้ง ไม่ใช่เขียนเพื่อจำหน่ายอีกรอบ (เพราะเหลือไม่ถึง ๑๐ เล่ม) หากแต่ล่าสุดผมได้อ่านพบข้อความของอดีตผู้นำนิสิต (ชัชวาล สร้อยกุดเรือ) ที่เขียนถึงผมผ่าน Feacbook เมื่อไม่นาน และหนึ่งในนั้นกัลยาณมิตรรุ่นน้องดังกล่าวได้พูดถึง “เรียนนอกฤดู” เล่มนี้อย่างชัดแจ้ง แถมยังแต่งเพลงให้กับผมอีกด้วย

ผมสุขใจเป็นพิเศษ เมื่อรู้ว่าข้อความแห่งตัวเอง ได้กลายเป็นแรงบันดาลใจให้คนอื่นได้มีพลัง และสานสร้างความฝันของตนเอง...

และนี่คือ ข้อความและบทเพลงที่เขาเขียนถึง “ผม” และ “เรียนนอกฤดู”

ครั้งนั้นผมได้ทำงานในองค์การนิสิต มมส. ในตำแหน่ง นายกสโมสรวิทยาลัยดุริยางคศิลป์ และได้รับหนังสือเล่มเล็กๆเล่มหนึ่งมา แต่ไม่เคยได้เปิดอ่าน จนวันนี้ผมได้เปิดอ่านดูอีกครั้งหลังจากที่เก็บมานาน ทำให้ผมได้หวนนึกถึงคำๆหนึ่งที่ทำให้ผมได้ประทับใจในคำๆนี้มาก " เอาใจนำพา เอาศรัทธานำทาง "

...และเรียนนอกฤดูเล่มนี้ ทำให้ผมได้เห็นถึงความตั้งใจหลายๆอย่างจากพี่ชายที่ชื่อว่า พนัส ปรีวาสนา ...ผมอยากมอบเพลงนี้เพื่อเป็นกำลังใจให้พี่ ครับ

...แด่เธอ พนัส ปรีวาสนา

" A...ฉันอยากจะเขียน เขียนถึงเธอคนนี้
คนที่มอบสิ่งดีๆให้มวลชนหลากหลายเรื่องราว
ให้ฉันชื่นชมอุดมการณ์ และงานสร้างสรรค์

B...เธอ เธอผู้ดั่งเปลวไฟมอบคำหนึ่งเอาไว้ให้เเนวทาง
" เอาใจนำพา เอาศรัทธานำทาง"ทุกๆอย่าง ก้าวไปด้วยใจที่ทรนง

B2...ผู้ชายคนหนึ่ง คนที่เด็ดเดี่ยวเป็นแบบอย่างที่ดีเสมอ
Hook...ทำให้ฉันนั้นได้เรียนรู้ ถึงแม้ว่าจะทำไม่ถึงแต่คำๆนั้นฝังใจตราตรึง
ทำให้ฉันไม่เคยหยุดฝันจึงมอบเพลงนี้
แทนคำๆนั้น คำที่บอกว่า ขอบคุณเธอ ...ชื่นชม
C...หากฉันจะเขียน ร้อยเรียงด้วยใจมอบศรัทธา
ด้วยความดีงามให้ใจนำพา ให้ศรัทธานำทางจะเติมแต่งแต้มฝันนี้ ...ด้วยความดี "

...ขอให้พี่มีสุขภาพแข็งแรง เเละสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ให้เป็นแบบอย่างแก่น้องนุ่งตลอดไปนะครับ

:ว่างๆน้องจะอัดเเล้วส่งให้ฟังนะครับ...ด้วยรักและเคารพเสมอ : ชัชวาลย์ 300514

เขียนใน GotoKnow โดย แผ่นดิน
ใน pandin

คำสำคัญ (Tags): #เรียนนอกฤดู#ใจนำพา ศรัทธานำทาง#เลียบเลาะตู้หนังสือนายแผ่นดิน

หมายเลขบันทึก: 569528เขียนเมื่อ 1 มิถุนายน 2014 17:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 เมษายน 2018 15:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน