0 ปรับจูนชีวิต แนบชิดกับนาฬิกา
0 ปรับจูนชีวิต แนบชิดกับนาฬิกา
จากที่เริ่มต้นด้วยการวิ่ง ห่างหาย ยังคงขาดความต่อเนื่อง
ตั้งคำถามกับตนเอง ทำไม คำตอบที่ได้ น่าเจ็บใจเพราะมันคือการแพ้พ่ายให้กิเลส
วันนี้ ตั้งคำถามแล้ว หาคำตอบแบบขอทดลอง
เอานาฬิกาเป็นตัวตั้ง กิจกรรมผูกห้อยไว้ด้วยเงื่อนไขของเวลา
แบบเล่นเกม เข็มจิ้มลูกโป่ง ถ้าผ่านแล้วก็ต้องยอมข้ามผ่านไป
ใจนี้เชื่ออะไรไม่ไดัเลย
คำเตือนครู กำลังเกิดขึ้น โชคดีมากที่ ครูเมตตาเสี่ยงชีวิตเตือนก่อน
การป้องกัน ไม่เกิดผล เพราะหนูโง่
สิ่งที่ครูเตือนส่งสัญญาณมาแล้วแน่ชัด
หมดเวลาอ้อยซ้อย
ถามว่ากลัวไหม แบบคิดเอาก็ กลัวนะ. กลัวแบบพอขาดสติน้ำตาจะไหลได้
แต่พอมีสติก็ ยอมรับว่า กรรมหน่ะ หนียังไงก็ไม่พ้น อยู่ที่ใจแล้วครานี้
วันนี้มานอนบ้านแม่
รู้ว่าใจตนเอง ไม่นิ่งเหมือนวันอาทิตย์ที่พึ่งออกจากวัด
ชัดเจนในความรู้สึก
หลวงพี่เมตตาสนับสนุนการทดลอง
ใจหนูคร่ำครวญมาก แต่ไม่ว่า หนูจะทำหรือไม่ กรรมก็มาแน่
คำพูดของครู มาให้ใจทบทวนย้ำ
"เราตายหนึ่งคน แต่ทำให้คนที่เหลือรอดชีวิต มันคุ้มนะ"
ธรรมชาติจิตนี้มัน ดื้อมาก หลอกล่อ ยังไงมันก็ ตลบแตลง
แต่การที่เห็นภาพปรากฏชัดกับตนเอง จิตข้างในนี่แหละมันก็เจ็บใจเองว่า
"สมน้ำหน้าครู ครูเตือนแล้ว บ่เฮ็ด บ่ฟัง กะสมแล้ว บุญมีแต่กรรมบังเด้เจ้า"
ทุกวันนี้ครู. ยังคงเมตตาสม่ำเสมอ ยื่นโอกาสให้ไม่ขาดสาย
หนูต้องปรับตารางชีวิตตตนเองใหม่ กลับบ้านพ่อแม่ให้ถี่มากขึ้น
โจทย์ที่ตามมาคือ หาเวินที่ไหนมาเติมน้ำมัน ใช้ชีวิตยังไงให้เติมแก๊สได้
ทำยังไงยังคงจะไปวัดได้ตามเดิม
ปัจจัยของชีวิตมากขึ้น แต่ปัญญายังคงไม่บังเกิดเพราะสติน้อย
แม้ทุกวันนี้ สองอาทิตย์ที่ผ่านมา ใจเห็นทุกข์มากขึ้นมากๆ
จนอยูดีๆ มันก็หลุดออกมาจากทุกข์ แล้วเห็นกายชัด ทุกข์เบาวับไปชั่วขณะ แต่ก็แป๊บเดียว
แล้วก็เหมือนเก่า
ธรรมขาติข้างในชอบกลบเกลื่อนทุกข์
ครูชี้ซ้ำ เลิกทำ มันจะแก้ยาก ใจไม่ร่าเริงเบิกบาน อย่าตอแหล
ตั้งใจจะเข้านอนก่อนหกทุ่ม เร่งเขียนบันทึก กับตนเอง กับการเคลื่อนไป ณ วันแห่งการเซตซีโร่
ถามตนเองอีกคำถามว่า แกจะเริ่มใหม่ไปอีกจนถึงเมื่อไหร่
คำตอบ กับตนเองคือจนกว่าจะ หมดโอกาส หมดลมหายใจ
นึกย้อนคำพูดหลวงพี่ เราเริ่มใหม่ คนใหม่ทุกวัน ทุกขณะเราตายอยู่ทุกขณะนั่นแหละ
อย่าไปเสียเวลากับของเก่า
เมื่อวานทิ้งมันไปเหมือนชาติก่อน มาเริ่มตอนนี้ ปัจจุบัน ทำใหม่ ทำเอาใหม่ให้วันหน้า ชาติหน้า ดีกว่าเก่า จนกว่ามันจะพ้นทุกข์
ถ้าเดินอยู่ในทาง ยังไงมันก็พัฒนา แค่มันยังไม่เต็มพอที่จะเลื่อนขั้นก็เท่านั้น ไม่มีอะไรมากไปกว่า อดทนเรียนรู้ไป
ความเห็น (1)
ให้กำลังใจเพื่อการพบความจริงของชีวิตค่ะ