เมนูบ้านนา :
"บักแงว" กับ "บักยาง"
ช่วงที่ผมกลับไปบ้านเกิดที่ศรีสะเกษเมื่อกลางเดือน พ.ค. 2557 ที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้พบเห็น "ผลไม้ในตำนาน" หรือผลไม้ที่ผมเคยชื่นชอบในวัยเด็ก 2 ชนิด ด้วยกัน คือ.... "บักแงว" กับ "บักยาง"
บักแงว...เป็นภาษาพื้นบ้านที่ใช้เรียกผลไม้ชนิดนี้ ส่วนทางภาคอื่นเรียกว่า "คอแลน" หรือ "บักคอแลน" โดยบักแงวนี้ต้นและใบคล้ายต้นเงาะ รวมทั้งเนื้อและเมล็ดก็คล้ายเงาะ เพียงแต่ไม่มีขนเหมือนเงาะเท่านั้นเอง ส่วนเปลือกของบักแงวนี้จะคล้ายกับ "ลิ้นจี่" เลยทำให้มีคนเรียกว่า "ลิ้นจี่อีสาน" ด้วย ซึ่งบางต้นก็มีรสหวาน และบางต้นก็มีรสเปรี้ยว เป็นผลไม้ที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ และมีอยู่ทั่วไปในพื้นที่ทางภาคอีสาน
สมัยเด็กๆ ผมชอบกินบักแงวมากๆ เพราะไม่มีเงินซื้อหาผลไม้ตามท้องตลาดมากินเหมือนปัจจุบันนี้ บางครั้งกินเยอะจนถ่ายแทบไม่ออก กว่าจะถ่ายท้องเสร็จก็ต้องใช้เวลาเบ่งลมปราณอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงเลยก็มี 555
ส่วน "บักยาง" หรือ "หมากยาง" นั้น ก็เป็นผลไม้พื้นบ้านอีกชนิดหนึ่งที่ผมชอบกินในวัยเด็ก โดยต้นบักยางนี้มีลักษณะเป็นเคริอหรือเถาขนาดใหญ่ ออกผลเป็นพวง ไม่ว่าผลอ่อนหรือผลสุกจะมียางเหนียวอยู่ที่เปลือก เลยเรียกว่า "บักยาง" หรือ "หมากยาง" เนื้อในคล้ายเนื้อมังคุด เวลาสุกจะมีรสหวานอมเปรี้ยว
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ทั้ง "บักแงว" และ "บักยาง" กำลังสุก เลยทำให้ผมมีโอกาสได้ลิ้มรสของผลไม้ในตำนานของผมอีกครั้ง หลังจากที่ไม่เคยได้กินมาเป็นเวลานานเกือบ 20 ปี....ประทับใจมากจริงๆ ครับ
บักยาง
บักแงว หรือ บักคอแลน
สองพ่อลูก...กับผลไม้ในตำนาน
บักแงวเอามาใส่ข้าวคั่วน้ำปลาพริก แซ่บ...
น่ากินนะครับ
..
ลูกสาวน่ารักมากนะครับ
คุณมะเดื่อไปเจอบักแงว ที่ตลาดดอยมูเซอ ช่วงที่แอ่วเหนือเมื่อต้นเดือนนี้ ซื้อมา 3 - 4 พวง
มันเปรี้ยวซะใจ แบ่งให้ญาติ ๆ ก็ไม่มีใครกินได้ลงคอ ด้วยความเปรี้ยวอ่ะนะ ในที่สุดก็ยกให้
ถังขยะไปโดยปริยาย อิ อิ
...ชื่อแปลก และน่าสนใจมากค่ะ
เคยเห็นบักแงว
แต่ไม่เคยเห็นบักยาง
ต้นบักยางเป็นแบบไหนครับ
... ลูกคล้าย ลิ้นจี่ นะคะ ....
แปลกดี คิดว่าบักลิ้นจี่ ที่หวานๆ