นั่งรำพึง...คิดถึงวิทยา

คนต้นเรื่อง...คิดถึงวิทยา

ผมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับหนัง ๑๐๐ ล้าน เรื่องคิดถึงวิทยาเลย นอกเสียจากชื่อของผม “วิทยา” ที่คุณพ่อ คุณแม่ได้ตั้งให้มาสี่สิบกว่าปีเท่านั้นเอง และวิทยาที่เขาคิดถึงกันก็ไม่ใช่ผมอย่างแน่นอน เพราะผมไม่ได้รูปหล่อ พ่อรวย หรือมีอุดมการณ์สูงส่งแต่อย่างใด...อีกทั้ง คนชื่อ “วิทยา” ก็มีมากมาย กลายเป็นชื่อโหล แม้แต่ชาวเขาก็ยังมีชื่อคุณ “วิทยา” เลยครับ

บังเอิญว่า ไม่นานมานี้ผมได้อ่านหนังสือพิมพ์ข่าวสด เขาได้กล่าวถึงคนต้นเรื่อง หรือที่มาของหนังเรื่องคิดถึงวิทยา หนังที่กำลังโด่งดังเป็นที่กล่าวขวัญถึงในขณะนั้น ซึ่งทำให้ผมถึงกับอึ้งที่เดียว และคิดว่าจะเขียนอะไรบ้างเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้เขียนสักที

จนได้มาอ่านหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ วันอาทิตย์ที่ ๒๐ เมษายน ๒๕๕๗ หน้า ๑๙ ก็ได้พบ “ครูต้นเรื่อง” ใน ‘ตัวจริง-ตัวตน’ ต้นเรื่อง ‘เรือจ้าง...เรือนแพ’ ครู ‘โรงเรียนทะเลสาบ’ มีเนื้อหาใกล้เคียงกับหนังสือพิมพ์ข่าวสดที่ผมได้เคยอ่าน

คิดถึงวิทยา มีเค้าโครงเรื่องมาจากฉากชีวิตจริงของครูมาด หรือสามารถ สุทะ อดีตนำกีฬามวยปล้ำทีมชาติไทย ซึ่งสอนนักเรียนอยู่ที่ “ห้องเรียนเรือนแพ” โรงเรียนบ้านก้อจัดสรร อ.ลี้ จ.ลำพูน จาก “ครูสอนดี” ตามโครงการสังคมไทยร่วมกันคืนครูดีให้ศิษย์ ยกย่องเชิดชูครูสอนดีเพื่อยกระดับคุณภาพการเรียนการสอนของสำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน (สสค.) มาเป็นต้นเรื่องหนัง ๑๐๐ ล้าน

ผู้กำกับหรือผู้เขียนบท (ไม่แน่ใจ) หนังเรื่องนี้เป็นเพื่อนกับครูมาด และได้เดินทางไปเยี่ยมเยือนเพื่อนยังโรงเรียนเรือนแพ เกิดความประทับใจในความเสียสละ ความอดทนต่อความยากลำบากของเพื่อน จึงเกิดความคิดที่จะถ่ายทอดเรื่องราวของครูผู้เสียสละออกมาปรากฏต่อสาธารณชนในรูปของภาพยนต์

ห้องเรียนเรือนแพของครูมาด อยู่ห่างจากชุมชนสุดท้ายที่รถยนต์สามารถเข้าถึงไม่น้อยกว่า ๑ ชั่วโมง ด้วยการเดินทางโดยเรือยนต์ ล้อมรอบด้วยทะเลสาบกว้างใหญ่ มีภูเขาสูงชันเป็นฉากหลัง ห้องเรียนเรือนแพเป็นที่เรียนหนังสือของลูกหลานชาวบ้านที่ตั้งรกรากปลูกเรือนแพลอยน้ำทำอาชีพประมงอยู่เหนือเขื่อนภูมิพล ตั้งขึ้นเมื่อปี ๒๕๓๗ เพื่อขยายโอกาสการเรียนรู้สู่เด็กกลุ่มนี้ แต่เพราะความห่างไกล ไร้สิ่งอำนวยความสะดวก ครูหลายคนจึงมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานก็จากไป บางปีต้องเปลี่ยนครูถึง ๓ คน

การเรียนการสอน เปิดสอนตั้งแต่ระดับอนุบาลจนถึงประถมศึกษาปีที่ ๖ เป็นโรงเรียนกินนอนที่ผู้ปกครองจะนำเด็กมาฝากเข้าเรียนในตอนเช้าวันจันทร์ และไปรับกลับบ้านในเย็นวันศุกร์โดยมี “ครูมาด” เป็นผู้ดูแลทั้งการเรียนการสอน รวมไปถึงสอนเรื่องการทำอาหารการกิน เรื่องเสื้อผ้า เรื่องที่นอน แกนหลักในการสอนเด็กคือ ให้ทักษะชีวิต นักเรียนทุกคนต้องทำงานบ้าน ช่วยเหลือตัวเองทั้งหมด ซักเสื้อผ้าต้องทำเป็นตั้งแต่อนุบาล ทำงานบ้าน ทำกับข้าว ปลูกผัก เลี้ยงปลา จัดการเรื่องหลับนอน มีระเบียบ วินัย มีเวรความรับผิดชอบ...

ผลของการเสียสละและทุ่มเทของ “ครูมาด” ทำให้ได้รับเป็นคนต้นเรื่องในรายการ “คนค้นคน” ของทีวีบูรพา นำเสนอทางทีวี ช่อง ๙

ช่างเป็นเรื่องบังเอิญเสียจริงๆ ที่ผมมีโอกาสได้พบและพูดคุยกับ “ครูมาด”

ในวันที่ ๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ ณ โรงแรมเมเปิ้ล บางนา เราไปรับรางวัล “แทนคุณแผ่นดิน ประจำปี ๒๕๕๖” ผมจากจังหวัดสุโขทัย ครูมาดจากจังหวัดลำพูน ซึ่งมาจากภาคเหนือเหมือนกัน ประกอบกับเขาจัดที่ให้เรานั่งใกล้กัน

โดยไม่รู้ว่าคนที่ผมพูดคุยด้วยเป็นใคร รู้เพียงว่า ชื่อนายสามารถ สุทะ อายุ ๓๔ ปี อดีตนักกีฬามวยปล้ำทีมชาติผันตัวเองมาเป็นเรือจ้างกลางแพ และ “ครูสอนดี” ของ สสค. ตัดสินใจมาสอนที่โรเรียนแพลอยน้ำอู่เหนือทะเลสาบแม่ปิง เหนือเขื่อนภูมิพล ครูสามารถเป็นครูเพียงคนเดียวของห้องเรียนเรือนแพ ทำหน้าที่ดูแลแทนพ่อแม่ (ประกาศรายชื่อ ๗๗ คนดี แทนคุณแผ่นดิน ประจำปี ๒๕๕๖ หนังสือพิมพ์คม ชัด ลึก วันพุธที่ ๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ หน้า ๑๔)

ผมไม่ทราบเลยว่าชายหนุ่มที่ดูสง่า หน้าตาดี นั่งข้างๆ ผม จะมีเรื่องราวของการใช้ชีวิตที่น่าสนใจอย่างยิ่ง

ภายใต้ท่าทางที่สดใส อ่อนวัย ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอย่างเขา ไม่น่าเชื่อว่าจะผ่านอะไรที่ยุ่งยากมามาก มากกว่าผู้ชายแก่ ที่ใบหน้ายับเยินด้วยร่อยรอยอารยธรรม แต่กับมีเรื่อง มีสาระที่น้อยกว่า...

ผมไม่ทราบเลยว่าพ่อหนุ่มที่พูดคุยอยู่นี้เคยเป็นคนต้นแบบในรายการ คนค้นคน เป็นคนดังที่เคยออกทีวี

เขาดูเรียบง่าย สงบ มีอัธยาศัย ไมตรีที่ดี ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้คุยกันมากมาย เพราะด้วยความแตกต่างของช่วงวัย และความไม่คุ้นเคย หรืออาจเป็นเพราะเราต่างก็เป็นคนพูดน้อยพอๆ กัน (ผมคิด) หรือว่าครูมาดอาจคิดไปว่า ไม่รู้จะคุยอะไรกับคนแก่หน้าตาดีคนนี้ (555)

อย่างไรก็ตาม ต้องขอขอบคุณ “ครูมาด” (คนดัง) ที่ได้ให้เกียรติพูดคุยกับคนแก่ๆ อย่างผมด้วยความเป็นกันเอง ทำให้ผมมีเรื่องมาเขียน มาพูด มาคุย ตลอดจนสามารถมานั่งโม้ได้ในชั่วโมงนี้ว่า ผมได้เคยพูดคุยกับคนต้นเรื่องหนัง ๑๐๐ ล้าน “คิดถึงวิทยา” มาแว้ว.

เขียนใน GotoKnow โดย วิทยา เกษรพรหม
ใน thep

คำสำคัญ (Tags): #เมืองบางขลัง#เมืองโบราณบางขลัง#เทศบาลตำบลเมืองบางขลัง#วิทยา เกษรพรหม#นครบาล 63#คิดถึงวิทยา

หมายเลขบันทึก: 566482เขียนเมื่อ 22 เมษายน 2014 08:10 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน 2014 08:52 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน