เข็มสอยผ้าเล่มเล็กกับกางเกงขายาว
เข็มสอยผ้าเล่มเล็กกับกางเกงขายาว
เมืองเนลสันเป็นเมืองเล็ก ๆ สงบ มีประชากรประมาณแสนต้น ๆ แต่ประชากรแกะประมาณร่วมล้านตัว_ข้อมูลจากลูกชายค่ะ
ลูกชายมีกางเกงใส่เรียนหนังสือเพียงตัวเดียว คุณพ่อถามลูกถึงเหตุผล ลูกไม่ตอบ คุณพ่อไม่ได้เซ้าซี้และจัดการซื้อให้ใหม่อีกสองตัว เพราะต้องเรียนอีกสองปี
กางเกงไม่ได้สอยขากางเกงไว้ คุณพ่อถามลูกว่าจะให้ส่งไปเย็บชายกางเกงกับทางร้าน หรือจะให้แม่สอยขากางเกงให้
ลูกตอบว่า ให้แม่สอยให้
แม่รับคำอย่างยินดี ใจจริงอยากสอนให้ลูกสอยเอง เห็นว่าเป็นช่วงสอบปิดเทอมภาคสั้นลูกกำลังทบทวนวิชาที่จะสอบ แม่จึงสอยเองและให้ลูกชายดูวิธีสอยชายผ้า พร้อมทั้งเล่าเรื่อง ๆ หนึ่งให้ฟัง
...
สมัยแม่เป็นเด็ก กำลังเรียนชั้นประถมปลาย ณ โรงเรียนวัดเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในจังหวัดชลบุรี พี่สาวคนหนึ่งของแม่เปิดร้านรับตัดเย็บเสื้อผ้า กิจการค่อนข้างดีเพราะพี่สาวเป็นคนขยัน ฝีมือดี ทำงานเนี้ยบเรียบร้อยและซื่อสัตย์ตรงต่อเวลา แม่มีหน้าที่หนึ่งซึ่งต้องทำ คือต้องเป็นคนสอยชายผ้าของกางเกงหรือเสื้อของลูกค้า
แม่จำไม่ได้แล้วว่าใครเป็นคนสอน อาจเป็นคุณครูที่โรงเรียนเพราะสมัยนั้นยังมีวิชาคหกรรมศาสตร์อยู่
หรืออาจเป็นพี่สาวที่เปิดร้านตัดเย็บเสื้อผ้าก็เป็นได้
หรืออาจเป็นเพราะเราอยู่ในร้านตัดเสื้อผ้าจนเป็นขึ้นมาเองก็ได้ คล้าย ๆ เด็ก ๆ ลูกหลานของร้านก๋วยเตี๋ยว อยู่ทำงานกับพ่อแม่ สักพักก็ทำได้หมดทั้งลวกเส้นก๋วยเตี๋ยว ปรุง เสิร์ฟและคิดสตางค์ค่าก๋วยเตี๋ยวได้อย่างรวดเร็วไม่ต้องใช้เครื่องคิดเลข
สมัยนั้น พักเที่ยงของแต่ละวันที่เรียนหนังสือ แม่จะต้องเก็บงานสอยผ้าที่มีให้เสร็จ ซึ่งอาจมีไม่มากเพียงสองสามชิ้นงาน หรือมากกระทั่งต้องวิ่งกลับโรงเรียนเพื่อไปเข้าชั้นเรียนให้ทัน นอกเหนือไปจากการหุงหาข้าวและทำกับข้าวง่าย ๆ กินเอง และเก็บล้างจานที่ตนกิน
แม่จำได้ลาง ๆ เลือน ๆว่า งานสอยผ้าเป็นงานที่เราชอบ ทำแล้วมีความสุข ชอบตอนใช้มือขวา สอดเข็มเย็บผ้าเล่มเล็กนิดเดียวที่มีด้ายร้อยอยู่ สอดเข้าไประหว่างกลางของผ้าสองด้านที่เราพับและกรีดไว้ให้เป็นแนว แล้วบิดปลายเข็มเล็กน้อยให้ทะลุผ้าชิ้นแรกหรือด้านหนึ่ง เพื่อไปเหนี่ยวเกี่ยวเอาผ้าของชายผ้าอีกด้านหนึ่งให้มาติดกับชายผ้าด้านบนที่เราจับไว้ด้วยมือซ้าย เพียงเท่านี้ ผ้าสองด้านจึงเคลื่อนมาติดกัน พร้อมทั้งเราสามารถซ่อนเส้นด้ายไว้ในรอยพับของผ้าทั้งสองด้านได้ เมื่อเราสอยผ้าช้า ๆ ด้วยความประณีต ใจของเราได้รับการเรียนรู้ที่จะทำงานบางอย่างที่เล็ก ๆ คืบหน้าไปทีละหนึ่งระยะทางห่างของฝีเข็มของการสอยผ้าที่เราออกแบบไว้ ถ้าเราใจเย็น ทำด้วยความตั้งใจ งานจะสำเร็จสัมฤทธิ์ผลออกเป็นการเก็บชายผ้าด้วยวิธีสอยได้อย่างเรียบร้อยสวยงาม
บางครั้งเนื้อผ้าเป็นผ้าหนา หยาบหรือหนัก แม่สังเกตว่าถ้าเราจับเข็มเล่มเล็กด้วยความมั่นคง ดึงเข็มที่มีด้ายร้อยอยู่ด้วยความแน่วแน่ไม่หันเหไปมา เส้นด้ายไม่พันหันไปมา การสอยผ้าเนื้ออะไรก็ไม่ยาก ง่ายดายเหมือน ๆ กัน ขอให้เข้าใจหลักการและใจเย็น ค่อยสอยค่อยทำ คืบหน้าไปทีละก้าว ๆ ของระยะห่าง งานสำเร็จงดงามเช่นกัน
....
Nostalgia ใช่มั้ยแม่ เวลาแม่เล่าเรื่องแบบนี้แล้วน้องคิดถึงคำนี้น่ะแม่
"Nostalgia" แม่ยิ้ม
ภูสุภา
วันแห่งครอบครัว เมษายน ๒๕๕๗
ความเห็น (7)
บันทึกนี้ใช้เวลาเขียนเกือบหนึ่งวันเต็มเพราะ สอยขากางเกงเสร็จต้องไปเก็บของที่หอพักของลูก พบคุณครูประจำหอและข้อสำคัญ "แม่ไม่รู้จะจบบันทึกยังไง"
ลูกโผล่มาอ่านแล้วพูดว่า "Nostalgia ไงแม่"
จ โอะ บ = จบ
น่ารักมากค่ะ คุณลูกต้องจดจำเรื่องราวไปได้อีกนาน
มีลูกทำให้มีกางเกงมาให้สอยเก็บชายขากางเกงค่ะ :-)
เข็มสอยผ้าเล่มเล็ก กับกางเกงขายาว...สื่อรักจากใจแม่
อบอุ่นค่ะ
วันแรกที่ลูกใส่ ก่อนใส่เอาแก้มมาแนบแก้มแม่ ชื่นใจค่ะ
ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมบันทึก
คิดถึงลูกจัง