"คนไม่รู้" ทำให้เราได้พระแท้ๆ สวยๆ ราคาถูก........
บางทีผมก็รู้สึกผิดเหมือนกัน ทุกครั้งที่ได้พระแท้ๆ สวยๆ ราคาถูกๆ
รู้สึกเหมือน "รับซื้อของโจร" อะไรประมาณนั้น
เพราะพระระดับนี้ ถ้าเขารู้คุณค่า มูลค่า แล้ว เขาคงต้องหวงอย่างแน่นอน
ที่ภาษาอีสานว่า "แพง" (แปลว่า "หวง")
ของแพง จึงแปลว่า ของหวง (เช่น ของฮักของแพง )
ดังนั้น การที่จะได้พระแท้ๆ สวยๆ มา ในราคาถูกๆ นั้น
ต้อง.....
1. เจ้าของเดิมดูไม่เป็น ไม่รู้จักคุณค่า มูลค่าของสิ่งนั้น
2. คนที่ได้ต่อๆมา ก็อาจจะพอรู้ แต่ไม่แน่ใจนัก ก็เลยไม่กล้าเปิดแพง
หรือ รู้แต่มีความจำเป็นต้องขายถูก เพราะมีความจำเป็นต้องทำเช่นนั้น
3. คนที่หยิบคนสุดท้ายก็ต้อง "ทำเป็นไม่รู้" ทั้งๆที่รู้ ว่าเป็นของแพง ของหายาก จึงหยิบมา
สรุปว่า เราอาศัย "ความไม่รู้" ของคนจำนวนมากทีเดียว กว่าของดีๆ สวยๆ จะมาถึงมือเรา "ผู้รู้มากกว่า" ในราคาถูกๆ
ถ้าจะมองโลกในแง่ร้าย ก็คือ "การปล้น" ด้วยความรู้
และสิ่งที่เราได้มาก็เป็น "ของโจร"
-------------------------------------------------------------
แล้วเราได้บทเรียนอะไรจากเรื่องนี้
ก็คงจะหลายประเด็นมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ประเด็นสำคัญที่ผมกำลังชี้ให้เห็นก็คือ
"เราต้องมีความรู้พอใช้" จึงจะสามารถคุ้มครองพระแท้ๆ สวยๆไว้ได้
ใครที่มีพระสวยๆ ความรู้ไม่พอใช้เมื่อไหร่ เป็นโดนแน่ๆ
ก็จะมีพวก "กิเลสหนา" ไม่ได้ด้วยเลห์ ก็เอาด้วยกล"
ซื้อไม่ได้ก็แลก แลกไม่ได้ก็ขอ ขอไม่ได้ก็สร้างสถานะการณ์ ต่างๆ
(เช่น หาคนมาตีเก๊บ่อยๆ ฯลฯ)
ให้โยก ให้คลอน และหลุดไปเข้าสู่วงจรใหม่อีกครั้งหนึ่ง
ดังนั้น จากการมองเช่นนี้ ชัดพอสมควร .........
ผมจึงจงใจแยกแยะ ว่า ใครควรจะมีพระสวย ระดับไหน
ที่มีความรู้พอ สามารถคุ้มครองพระได้
และมอบให้ไป ทั้งเพื่อการเรียนรู้ และวัตถุประสงค์อื่นๆ ตามเจตนาของแต่ละคน
และเน้นว่า "ต้องมีความรู้พอใช้" จึงจะคุ้มครอง รักษาพระแท้ๆ สวยๆ ไว้ได้
ถ้ารักษาไม่ได้ ก็อย่ารับไปเลย อีกไม่นาน "หลุด" แน่นอน
วงการนี้ "ไม่เคยปรานีคนรู้น้อยกว่า"
ผมมิได้ประมาท และหวังว่านักเรียนทุกท่านจะไม่ประมาทในข้อนี้
อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ
ความเห็น (9)
ผมคิดว่าทุกวงการไม่เคยปราณีคนรู้น้อย...ฮา
เล่ห์เหลี่ยม ชั้นเชิง ถ้าตามไม่ทันก็จมดินอย่างเดียวครับอาจารย์
ทำไมวงการพระเครื่องไม่ปราณีคนรู้น้อย ทำไมวงการพระพุทธเจ้าจึงปราณี
ไม่พอใจก็ไม่ต้องอยู่ตรงนี้ครับ อิอิอิอิอิอิอิอิ
หนีไม่ใด้ครับอาจารย์ เข้ามาแล้วต้องเรียนให้จบหลักสูตร อย่างน้อยก็ต้องใด้สมเด็จสักองค์ติดมือกลับบ้าน ขอบคุณครับอิอิอิอิอิอิอิอิอิ
มามาดไม่จริงจัง อย่าหวังอะไรมากครับ อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ
แต่ผมแปลกมากครับอาจารย์ คนที่แบ่งให้ผมมาเขาใช้คำว่า แบ่งเขาสอนให้ผมดูคราบตังอิ้ว และปูนงอกด้วยครับยังบอก ผมอีกว่าต้องดูเนื้อแบบหลาก หลายในพระองค์เดียวกัน ถ้าเขาจะปล่อยให้คนอื่น เขาได้เงินมากกว่าให้ผม แต่เขารู้ว่าพวกนั้นแค่หาพระปล่อย
เขาเห็นผมตั้งใจดูเขาเลยอยากให้ ทั้งที่เขาไม่ได้วางหน้าร้าน แต่มีคนขอดูก่อนผมเขาไม่ปล่อย ผมเลยขอดูต่อก็เลยได้มา ศึกษาครับ
ดีใจด้วยครับ อิอิอิอิ