จดหมายถึงลูก "ภัคร" ฉบับที่ ๓๙ ตอน ถึงเวลาสอบป้องกันวิทยานิพนธ์
วันนี้ (๒๗ มีนาคม ๒๕๕๗) พี่ภัครโพสต์ข้อความให้แม่ได้ทราบใน FB...ว่ารู้สึกตื่นเต้นที่จะได้สอบในการป้องกันวิทยานิพนธ์แล้ว...นับจากที่พี่ภัครบอกกับแม่ว่า...จะได้สอบตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว...แต่มีปัญหาทางด้านอาจารย์มากกว่า เพราะความจริง พี่ภัคร บอกว่า พร้อมนานแล้ว แต่อาจารย์นัดรุ่นพี่สอบก่อน และเมื่อวันที่ ๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗ ครั้งแรกอาจารย์ก็จะให้พี่ภัครสอบ แต่เอ้ เพื่อนจะต้องเกณฑ์ทหารจึงต้องขอสอบก่อน...พี่ภัครก็ต้องยอมเพราะขัดไม่ได้...เลยให้เพื่อนสอบไปก่อน...
แต่ ๑๗ เมษายน ๒๕๕๗ พี่ภัคร (โดนขึ้นเขียง) แน่ ๆ...บอกกับแม่ว่า...กลัวผู้ทรงคุณวุฒิเพราะเสียงดังมากเหมือนดุ ๆ...และอยู่จุฬา ฯ ด้วย...แม่ก็ได้แต่บอกว่า...ตั้งสติ ตั้งใจดี ๆ หายใจลึก ๆ ไม่มีอะไรยาก เราตอบด้วยเหตุด้วยผล ด้วยภูมิความรู้ที่เรามี ณ ปัจจุบันนี้ ทำเท่าที่ตัวเรามีความสามารถ ภูมิรู้ ณ ขณะนี้ กับการได้เรียนปริญญาโท...สิ่งใดไม่รู้ก็ขอคำชี้แนะจากอาจารย์เพื่อศึกษาต่อในระดับปริญญาเอก...อย่าไปทะนงตนว่า "เป็นผู้รู้มากเกินไป"...รู้จักถ่อมตนด้วย...ไมีมีอะไรยากเกินความสามารถของหนูหรอก...แม่รู้ว่าลูกแม่มีความเชื่อในภูมิรู้ของตัวหนูเอง...แต่เมื่อรู้ก็อย่าหลงระเริงไปกับภูมิรู้ของตัวเองมากจนเกินไป...
หัวอกของคนเป็นแม่ ๆ ได้แต่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของพี่ภัคร เฝ้าดูว่าลูกของแม่เติบโตมาตั้งแต่เล็ก ๆ เท่าเจ้าฟ้าคราม มา ณ บัดนี้ ลูกของแม่โตเป็นหนุ่มเต็มตัว เกือบ ๒๗ ปี แล้ว...หนูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก แม่ยังนึกไม่ถึงเลยว่า...จะอยู่มาถึงได้ ณ วันนี้ วันที่จะได้เห็นความสำเร็จของลูกแม่เสียที...แม่ขอให้ลูกของประสบผลสำเร็จและราบรื่นนะจ๊ะ
รักพี่ภัครมาก ๆ จร้า
จาก...แม่บุษ
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๗ มีนาคม ๒๕๕๗
ความเห็น (3)
ขอชื่นชมกับความสำเร็จที่มาถึงและขอให้สำเร็จในหน้าที่การงาน ..นี้คือความหวังของพ่อ + แม่
ขอบคุณทุกท่านค่ะ และขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ