จ่ม l วันที่ 5 ของอาทิตย์ที่ 11
จ่ม l วันที่ 5 ของอาทิตย์ที่ 11
สวัสดีความจริงที่เข้ามาพิสูจน์ใจ บางอย่างพอไหว บางเรื่องก็แทบแย่
วันนี้วันอังคาร ทั้ง ๆที่ต้องส่งงานครูตั้งแต่วันจันทร์ ด้วยความเมตตาของท่าน
มาจนถึง ขณะนี้พยายามจะเขียน เหมือนก็ยังไม่ใช่กับตนเอง
โน๊คบุ๊คเสียยังไม่ใช่คำตอบ
เราใช้สมองและสองมือสร้างงาน ไม่มีของตนเองให้ใช้ ก็พอจะหาที่ส่งงานครูได้
ได้เรียนรู้ว่า ใจนี่แหละที่มันยังแถ ดิ้นรน
ปัญหาเข้ามา คือ บททดสอบ
นั่งทบทวนกับตนเอง แล้วก็ยิ้มให้ความทุกข์ “มันมากเหนาะ”
แต่ใจกลับเชื่อมั่นและศรัทธาในครูมากขึ้น
ดีใจที่ พ่อ แม่ พี่ น้าและหลาน ๆ เชื่อมั่นในครูเช่นกัน
การก้าวเดินก้าวถัด ๆ ไป ของครอบครัว คือ โอกาส
เวลาที่เหลือ เท่าไหร่ก็เท่านั้น แค่ถามตนเองทำเต็มที่ยัง
คำตอบที่ได้ คือ ยัง
อะก็ทำต่อไป
ไม่ใช่ว่ายังแล้วก็เลิกเด๊
หลวงพี่ย้ำให้เขียนงานเหมือนที่เล่าท่าน
มันก็ยัง ทำไม่ได้
เหมือนกว่าจะนั่งลงเขียน ข้างในก็งอม
รู้แค่ว่า ตอนนี้หลังชนฝา
ปรับเปลี่ยนวิถีและแผนชีวิตตามที่ครูเมตตาชี้ น้องตาลเอาด้วย
และต้องหาเวลา ลางานสักอาทิตย์ไปลงแรงแบบเต็ม ๆ เครียแผนที่คุยกับหลวงพี่ให้ที่บ้านได้ ทำความเข้าใจไปด้วยกัน
แล้วก็จับมือกันทำ
ช้าไม่ได้เลย
ดีใจที่ครูเมตตาชี้ หนูมีคนมาเฉลี่ยทุกข์
นี่มันก็สุดยอดแล้วหล่ะ
ความเห็น (1)
จ่ม แปลว่า บ่น ;)...