จริงหรือไม่ว่า ..
สิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์ หรือเป็นสุขนั้น คือ "ความคิด" ของเราเอง
ส่วนสิ่งภายนอกทั้งหลายนั้น เป็นเพียงเหตุปัจจัยเท่านั้น
แต่สิ่งสุดท้ายที่จะทำให้ทุกข์หรือสุขนั้น คือ จิตใจ หรือ ความคิด ของเราเอง ?
ยกตัวอย่าง
เราส่วนใหญ่เชื่อว่า ถ้าเรามีเงิน และทรัพย์ภายนอกมาก ๆ แล้ว
เราจะมีความสุข เราจึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อำนาจเมื่อเพื่อที่จะสร้างเงิน
เอาเงินไปซื้อความสุข หนอ
แต่หลายคนจะพบว่า มันไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย
หลายตระกูล เช่น ตลาดยิ่งจำเริญ เป็นต้น
ผู้คนไม่น้อย โดยเฉพาะผู้ปฏิบัติธรรมจะรู้ความจริงพื้นฐานที่ว่า
ความคิด คือ สิ่งที่ทำให้เราสุขหรือทุกข์ แล้ว
จึงได้ก้าวข้ามจากการเรียนรู้ที่เน้นการพัฒนาสมองเป็นหลัก
ก้าวไปสู่สิ่งที่ลึกกว่านั้น คือ การสิ้นไปแห่งคิด หรือ การหยุดใช้สมองเป็นหลักในการเรียนรู้
ประเด็นตรงนี้ ยากที่จะอธิบายให้คนอื่นเห็นตาม
ต้องรู้เอง เห็นเอง หนอ
การจะเห็นเช่นนั้นได้ จำเป็นต้องปฏิบัติฝึก สติ สมาธิ ปัญญา หนอ
ถ้าเปรียบให้ การเดินไปเก็บมะนาวมาจากต้น เอาเข้าปาก(แต่ยังไม่เขี้ยว)
เป็นการทำ "สมาธิ"
เมื่อทุกอย่างพร้อม จึงกดฟันลงที่ลูกมะนาว เพื่อรับ "รสมะนาว"
ท่านเรียกสิ่่งนี้ว่า "Gko" หนอ
คำถาม คือ Gko เพื่ออะไร
ถ้าตอบได้อาจพอสื่อสารได้ว่า การเรียนรู้ของมนุษย์ ขั้นต่อไปจะเป็นอย่างไร หนอ
ไม่มีความเห็น