วันพระ

วันพระไม่ได้มีหนเดียว วันวาเลนไทน์ไม่ได้มีหนเดียว.... ดังบทเพลงดังในอดีต ซึ่งสะท้อนความในที่เป็นความจริงในบ้านนอกหรือชนบท เช้าวันพระที่สดชื่น มีฝนตกโปรยปรายเล็กน้อยซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของหน้าฝน ทั้งที่วันนี้ “ลับแล ประกาศเตือนภัยน้ำท่วมฉับพลัน และดินโคนถล่ม ! ซึ่งนั้นไม่ใช่ปัจจัยที่จะทำให้ผู้คนต้องเลิกความตั้งใจในศรัทธาของวันพระธรรมดาที่ไม่ธรรมดา เพราะวันนี้คือ “วันก๊านปูยา” การทำบุญให้คนที่ตายในแล้ว ญาติ พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ของชาวลับแล อุตรดิตถ์ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ที่ชื่นชม เขาจะแบ่งเป็นคุ้มๆ ละก๊าน(คล้ายผ้าป่าสามัคคี) แต่ที่น่าประหลาดใจเมื่อเสียงมัคนายกของวัดประกาศไล่ที่ละก๊านและจบด้วย “กลุ่มเยาวชน อีกหนึ่งก๊าน” ซึ่งปกติแล้วโดยทั่วไปก็จะมีปกติแต่นี่กลุ่มเยาวชนรวมตัวกันเพื่อมาร่วมประเพณีด้วยตัวเองเป็นที่น่าชื่นชมมาก  และไม่ได้สำคัญที่มันเป็นวันอะไร หรือพิเศษอย่างไร ที่อยากจะบอกเล่าคือ ทุกวันพระ ทั้งพระเล็ก(8 ค่ำ) พระใหญ่(15 ค่ำ) จำนวนพุทธศาสนิกชนไม่แตกต่างกันเท่าใดนัก หากแต่ถ้ามันตรงกับวันหยุดเมื่อไหร่จะได้เห็นผู้คนหลากหลายวัย ตั้งแต่เด็กเล็กที่ติดสอยห้อยตามพ่อแม่ ปู่ย่า ตายายมาทำบุญ วัยรุ่นที่ไม่คาดคิดว่าจะตื่นเช้ามาร่วมตักบาตรทำบุญ ฟังพระเทศนา ซึ่งผิดวิสัยที่วัยรุ่นไทยที่เราเข้าใจเป็น นั่นอาจเป็นภาพที่ในสังคมเมืองเป็นอยู่ก็เป็นได้ แต่ที่นี่มันคือบ้านนอก สังคมชนบทที่สังคมเมืองแทบไม่มีให้เห็น หลายคนหากถามแบบตรงไปตรงมา ปีหนึ่งเข้าวัดทำบุญจริงกี่ครั้ง ? บางคนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเข้าวัดทำบุญครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ? ซึ่งนั้นมันไม่ใช่นิสัยของคนไทยในอดีตที่ผ่านมา วัดเป็นศูนย์รวมเรื่องราวดีๆ ทั้งการทำบุญ งานประเพณี หรือแม้กระทั่งที่นัดออกเดตของคนหนุ่มสาว รุ่นปู่ย่า ตายาย รุ่นพ่อรุ่นแม่ เขาจีบกันก็อาศัยช่วงเวลาแบบนี้กันทั้งนั้น แต่พูดไปก็เท่านั้นเพราะทุกวันนี้มันไม่ได้มีให้เห็นอย่างที่พูดเท่าไหร่นัก ก็ยังแอบคิดอยู่นะ ว่าหากตอนนี้ยังเป็นหนุ่มออฟฟิศ ใส่สูทผูกไทด์ไปทำงานในเมืองหลวง จะมีโอกาสพาครอบครัวไปทำบุญตักบาตร แบบนี้หรือเปล่า...แล้ววันพระของคุณละครับมีอะไรดีๆแบบนี้เกิดขึ้นบ้าง