เรื่องเล่าจาก อ.กะปุ๋ม สู่ชาว รพ.จิตเวชนครพนมราชนครินทร์

เรื่องเล่าจาก อ.กะปุ๋ม

กิจกรรมหนึ่งที่ท่านแชร์ให้วงสนทนาวิจัย รพ.นครพนมราขนครินทร์ฟัง คือ
งานช่วยเด็กติดยาเสพติดที่ศูนย์ฟื้นฟูฯ
การที่เขามาอยู่วัด ได้ฝึกสติผ่านกิจกรรม
แค่ 2 สัปดาห์ เด็กดูหน้าเต้ม อ้วน ใส แววตาเป็นประกาย มีความสุข
จากข้อมูลที่เก็บมา
มีแค่ประมาณ 30 %. ที่กลับมาเสพซ้ำ 70% กลับไปใช้ชีวิตปกติ

แต่ช่วงหลัง ๆพบว่า กลับไปเสพซ้ำมากขึ้น
พอไปดูข้อมูลสนับสนุนว่า เกิดจาก teen mom เยอะมาก

 

อาจารย์เล่าอีกว่า
หลวงปู่บอกว่า ให้เขารู้จักกุศลและอกุศล

พักหลังๆอาจารย์จะไม่เข้าไปแทรกแทรงกิจกรรมของพระอาจารย์
แต่จะ capture ออกมา
สิ่งที่เขาเจ็บปวด

ความประทับใจ

ที่แว๊บขึ้นมา
เป็นการใส่รหัสใหม่

คนติดยาเสพติด คือ คนที่ทนทุกข์ไม่ได้

รหัสง่าย ๆ เอาเด็กที่เขามา ทำให้เขามีความสุข
ความสุขในวัยเด็กจะหล่อเลี้ยงเขา

มีคนถามขึ้นมาว่า เขาไม่ฟุ้งซ่านเหรอ

อ.กะปุ๋มตอบว่า

อาจารย์คิดว่า เด็กถูก control. ด้วยกิจกรรม ด้วยงาน

ตี 5 ตื่น
ตามพระอาจารย์ไปบิณฑบาตร
ทำวัตรเช้า
ยกอาหารถวายพระ
ล้างจาน
แล้วก็เปลี่ยนจากชุดขาวเป็นชุดทำงาน
ก็ทำงานตามที่พระอาจาีย์มอบหมายเป็นกลุ่มๆ
พอเที่ยง ทานข้าว พัก นอน
บ่ายทำงาน
ทำงานเสร็จสี่โมงครึ่งไปดูผัก
เขาจะปลูกผักส่งโรงครัว
อาบน้ำกินข้าว
ทำวัตรเย็น
นอน
จึงไม่มีเวลาฟุ้ง

เคยทดลองเคสที่มีหูแว่ว hallucination พระอาจารย์ใช้วิธีแบบนี้ไม่ใช้ยา
อาการหูแว่วหายไป
พี่ปุ๊กกี้ถามอย่างสนใจขึ้นมาว่า ครอบครัวมีปัจจัยอะไรไหม

อ.กะปุ๋มตอบว่า
ครอบครัวมีส่วนมาก บางราย พ่อ แม่ ขาย ให้เด็กเดินยา

หลายครพยักหน้าเข้าใจ
ลักษณะคล้ายฟังเพลินและทึ่ง
ทั้งๆที่ เวลาตอนนี้ก็สองทุ่มกว่าแล้ว พระจันทร์ก็ค่อย ๆ ลอยขึ้นสูงเลยปลายต้นไม้มาเรื่อย ๆ
ลมโชยแผ่ว ให้ความรู้สึกสบาย ณ ริมระเบียงบ้านอีสาน เรือนไทย

ล่าสุดมีรายหนึ่งกลับมาบวช เขามาของเขาเอง
อาจารย์เล่าให้ข้อมูลอีกว่า

 

แม่เขามีลูก 5 คน แต่คนละพ่อ แม่เดียวกัน เขาเป็นลูกคนโต
ตอนนี้แม่เขาก็อยู่กับพ่อเลี้ยง
เหมือนเขาก็ได้เรียนรู้ชีวิตที่ทุกข์สุดมากแล้ว
และสองเดือนที่วัด ก็คือ ความสุข

ก็เหมือนพระอาจารย์ต้อท่านได้โจทย์ว่า
ทำอย่างไร จึงจะทำให้อยู่ในการบวช นานที่สุด

อาจารย์ทำงานถวายหลวงปู่มา 3 ปี

มีแรกบันดาลใจว่า เอาเด็กมาเรียนหนังสือ
เริ่มจากมีเด็กมาขโมยของในวัด
เป็นจุกยางรถยนต์

เป็นสัญญาณของอาชญากร

แต่ละคนตั้งอกตั้งใจฟัง
รู้สึกได้ถึง ความสุขที่ได้ฟังเรื่องราวดี ๆ ในวิถีชีวิตของท่าน

ท่านผ่านอะไรมาเยอะมากๆ
หนูฟังทีไรก็ยังคงทึ่ง ในความสุดยอดของท่านในการพัฒนา
นักเรียนรู้ แก้ปัญหา ฝ่าวิกฤต เยียวยาผู้คน เยียวยาโลก

 

ให้เด็กมาเสพติดเรา
เราต้องทำใจเราให้มีความสุข
เราทำข้างนอกไม่ได้ แต่เราทำข้างในได้
อยู่ใกล้เราแล้วเขาจะเย็น

แล้วอาจารย์ก็หันมาถามทีม
เย็นไหมค่ะ

หลายท่านยิ้มและหัวเราะเบิก