ผมกำลังอ่านทบทวนหนังสือ “การบริหารงานวิจัย และแนวคิดจากประสบการณ์” ของท่านอาจารย์หมอวิจารณ์ พานิช เพื่อให้ได้แนวคิดไว้พูดคุยกับรองคณบดีฝ่ายวิจัยที่ได้รับการแต่งตั้งใหม่จากคณะต่าง ๆ ตามที่ผมเคยเล่าให้ฟังแล้ว <Link> และ <Link>
ยังมีอีก 4 ประเด็นหลัก ๆ ที่ผมอยากจะคุยด้วย แต่คงต้องอาศัยอ้างอิงจากแนวคิดในหนังสือที่ผมกล่าวข้างต้น
เรื่องแรก เป็นเรื่องความแตกต่างของภารกิจของนักวิจัยและผู้บริหารงานวิจัย
เรื่องที่สอง เป็นความแตกต่างของความภาคภูมิใจของนักวิจัยและผู้บริหารงานวิจัย
เรื่องที่สาม เป็นเรื่องที่ว่านักบริหารงานวิจัยต้องทำงานเต็มเวลา
เรื่องที่สี่ เป็นเรื่องจรรยาบรรณของนักบริหารงานวิจัย
สำหรับครั้งนี้เป็นเรื่องที่หนึ่งครับ
"ผู้จัดการแตกต่างจากผู้ดำเนินการ
ภารกิจของนักวิจัยกับภารกิจของผู้จัดการ หรือนักบริหารงานวิจัยแตกต่างกัน นักวิจัยเป็นผู้ดำเนินการวิจัย ซึ่งเริ่มตั้งแต่การสั่งสมองค์ความรู้ด้านใดด้านหนึ่งนำมาเป็นพื้นฐานความรู้ ใช้ตั้งโจทย์วิจัย นำเสนอขอทุนวิจัย เมื่อได้รับทุนวิจัยก็ดำเนินการเก็บข้อมูล นำมาวิเคราะห์ เพื่อทดสอบสมมติฐานหรือตอบคำถามที่ตั้งไว้ เมื่อได้คำตอบก็นำเสนอเพื่อการนำผลไปใช้ประโยชน์ เทคนิควิธีการของการวิจัย โดยเฉพาะการตั้งคำถามวิจัยและออกแบบวิธีการวิจัย มักต้องใช้วิธีจำกัดประเด็นให้แคบ และเน้นการใช้ความคิดเชิงวิเคราะห์เป็นสำคัญ
แต่ภารกิจของนักบริหารงานวิจัย เน้นการมองภาพใหญ่ ภาพเชื่อมโยงและเน้นการใช้ความคิดเชิงสังเคราะห์เป็นหลัก
นักวิจัยจำนวนหนึ่งเมื่อมีประสบการณ์ในงานวิจัยมามากพอสมควร จะพัฒนาทักษะด้านการสังเคราะห์ การมองภาพใหญ่ การเชื่อมโยงได้ นักวิจัยเหล่านี้จะเป็นผู้เหมาะสมที่จะทำงานเป็นนักบริหารงานวิจัย แต่จะมีนักวิจัยอีกจำนวนหนึ่ง ซึ่งจะคุ้นเคยและมีความสุขอยู่กับภารกิจด้านวิเคราะห์และทำงานในลักษณะลงลึกจำกัดประเด็นเท่านั้น ไม่เหมาะสมสำหรับการเป็นนักบริหารงานวิจัย
นักวิจัยมีความสุขสนุกสนานเพลิดเพลินอยู่กับการเจาะลึก ผู้บริหารงานวิจัยมีความสนุกสนานกับการเชื่อมโยง คำกล่าวนี้มีข้อยกเว้นอยู่บ้าง ตรงที่งานวิจัยบางรูปแบบก็ต้องการการเชื่อมโยงด้วย ความแตกต่าง อีกประการหนึ่ง อยู่ที่นักวิจัยเป็นผู้ทำงานวิจัยด้วยตนเองหรือเป็นหัวหน้าทีมวิจัยแต่นักบริหารงานวิจัยเป็นผู้จัดการให้คนอื่นทำวิจัย นักวิจัยคิดตั้งโจทย์และทำวิจัยนักบริหารคิดหาวิธีให้คนอื่นเข้ามาทำงานวิจัยตามที่ตั้งเป้าหมายไว้"
วิบูลย์
วัฒนาธร
ไม่มีความเห็น