ปรากฏการณ์ความสมดุลย์ของ....ของชีวิตในธรรมชาติ

วันพฤหัสที่  6  กุมภาพันธ์  2557  เวลา 18.30 -119.00 น.

เป็นช่วงเวลาแห่งความตื่นเต้นกับความมหัศจรรย์...ในบ้านสวนไอดินกลิ่นป่า

.เริ่มต้นขั้นในขณะที่...ครูหยิน  กำลังรดน้ำต้นไม้ในสวน

แล้วพบกับแมลงเม่า....จำนวนมากมายมหาศาลคลานออกมาด้วยเสียกระหึ่ม

แล้วปลิวว่อน...เหมือนฝูงผุ้ง

ด้วยการบินออกจากรังโถมทะยานขึ้นสู่ฟากฟ้า ของเจ้าแมลงเม่า....

(ไม่บินเข้าสู่กองไฟ  เพราะเป็นช่วงเวลาที่ยังไม่เปิดไฟ)

ครูหยินจึงเรียกสามีมาดูความอลังการของฝูงบิน

...และช่วงเวลาผ่านไปเพี่ยงไม่ถึง 5  นาที

กลับมีนักบินฝูงบินใหม่....เข้ามาร่วม...มากมายจนไม่สามารถคาดคะเนได้

นั่นคือเจ้านกน้อย..หลากหลายสายพันธ์ที่ครูหยินหมั่นหาอาหารมาวางไว้ให้ หมู่นกกาได้อาศัย

....เจ้านกแสนสำราญ..มากมาย...บินสลับกันไปโฉบเฉี่ยว..แมลงเม่าอย่างสุขสำราญ

บนท้องฟ้าจึงเต็มไปด้วยการไล่ล่า....ไม่กี่พริบตา

ฝูงนกก็บินจากไป..และไม่มีแมล่งเม่าเหลือไว้สักตัว

ว้า...ชีวิตคือการต่อสู้...อยู่ที่เวลา  ช่วงจังหวะ 

ใครฉลาดกว่ากัน...จึงไม่แผปลกใจเลยกับคำกล่าวที่ว่า

เมื่อใครทำอะไรไม่ทันการณ์...ไม่ค่อยรู้เรื่องมักจะมีคำเปรียบเปรยว่า

อ๋อ...มัวแต่กินแมลงเม่า (เหมา  ตามแบบคนใต้) อยู่ละซิ

เสียดายที่เก็บกล้องวิดีโอไว้ที่โรงเรียน....ไม่มีโอกาสได้บันทึกภาพนาทีระทึก

 

                                          บันทึก 7 กุมภาพันธ์  2557

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-เป็นการบรรยายที่เห็นภาพ..เลยครับ

-เหยื่อ..

-ขอบคุณครับครู..

[คุณมะเดื่อ]

จำได้ว่าตอนที่คุณมะเดื่อกับน้อง ๆ ยังเป็นละอ่อนน้อย ๆ พอฝนตก ในยามค่ำ แมลงเม่าจะบินว่อน เราจะจุดตะเกียงตั้งไว้ใกล้ ๆ กะละมังใส่น้ำ แมลงเม่าบินมาเล่นไฟ หล่นลงในกะละมัง ตอนเช้า ๆ ก็จะมีแมลงเม่าคั่วเกลือเอาไปกินเป็นเมนูออเดิฟ ที่โรงเรียน

[กล้วยไข่]

มัวแต่กินแมงเม่า เย้ได้เรียนคำใหม่ๆ