ต้นแบบของแม่พิมพ์
ทุก ๆ เช้าในสมัยที่ผมยังเรียนอยู่ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ผมเห็นแผ่นหลังของบุคคลคนท่านหนึ่ง ที่คอยตักเตือนเราสั่งสอนเราในทุก ๆ เช้าว่า ตั้งใจเรียน และเป็นคนดีของสังคมอยู่เสมอ หรือแม้แต่กระทั้งในตอนกลางวันท่านยังไม่เคยคิดที่จะไม่เป็นห่วงเรา คอยไถ่ถามเรื่องราวต่าง ๆ พอถึงช่วงเย็นท่านยังคอยส่งผมข้ามถนนกลับบ้านในทุก ๆ วัน
ทำให้ผมคิดว่าการเป็น ครู นั้นทำไมมันลำบากถึงเพียงนี้ แต่เมื่อคุณครูท่านนี้ได้เข้ามาอบรมในห้องเรียนของผมก็สังเกตเห็นถึงใบหน้าของคุณครูที่มีความสุขและรอยยิ้มอันอบอุ่นของคุณครูท่านนี้ที่อยู่ท่ามกลางนักเรียนมากมาย ต่อมาเมื่อเวลาว่างผมบังเอิญได้เจอกับครูท่านนี้ ผมเคยถามคำถามคำถามหนึ่งที่ทำให้ผมได้มาเรียนครูอยู่ในปัจจุบันนี้นั้นก็คือ
"คุณครูครับครูคอยอบรมนักเรียนทุกระดับชั้นคุณครูไม่เหนื่อยมั้งหรอครับ" คุณครูท่านนี้ตอบกลับมาว่า "จะเหนื่อยได้อย่างไรครูอยู่กับอาชีพที่ครูรักครูอยู่กับนักเรียนที่เชื่อฟังครูอยู่ทุก ๆ วันครูจะเหนื่อยได้อย่างไร" ต่อมาเมื่อคุณครูท่านนี้ได้เกษียณอายุราชการออกไปผมใจหายเป็นอย่างมาก
แต่คำพูดสุดท้ายที่คุณครูท่านนี้ได้ทิ้งไว้ให้กับนักเรียนทุก ๆ คนนั้นก็คือ "เป็นคนดีของครอบครัว เป็นคนดีของสังคม และเป็นคนดีของประเทศชาติ" ทำให้ความรู้สึกของผมตอนนั้นอยากจะเป็นแบบท่าน ต่อมาผมได้มีโอกาศได้เรียนสาขาเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่และได้มีโอกาศออกไปทดลองการสอน
ที่โรงเรียนเมตตาศึกษาในพระชูปถัมภ์ ของสัมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ในสยามบรมราชกุมารี ตำบล พระสิงห์ อำเภอ เมือง จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อผมเดินลงจากรถก้าวแรกสิ่งที่นักเรียนได้ทักทายกับผมนั้นก็คือ "สวัสดีครับคุณครู" ทำให้ผมรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากและในเวลาต่อมาผมได้มีโอกาศทดลองการสอนกับนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในห้องต่าง ๆ
หลังจากที่ผมผ่านการทดลองการสอนเสร็จสิ้นในช่วงเย็นเด็ก ๆ นักเรียนเข้ามาปรึกษาปัญหาในด้านการเรียน หรือ ด้านต่าง ๆ หรือแม้กระทั่งนักเรียนเล่นเกมส์ไม่ผ่านในด้านก็ยังเข้ามาปรึกษากับผม แต่กลับไม่ทำให้ผมรู้สึกรำคาญแต่อย่างใด ผมกลับรู้สึกสนุกที่คอยได้สั่งสอนได้คอยแนะนำเด็ก ๆ เหล่านี้
และทำให้ผมได้รู้ว่าสิ่งที่คุณครูท่านนั้นทำในวันนั้นมันเป็นเช่นไร ความสุขของคุณครูท่านเมื่ออยู่ท่ามกลางนักเรียนที่มองเราเป็นแบบอย่างคอยฟังเราอบรมสั่งสอนนั้นมันเป็นอย่างไร และเรื่องสุดท้ายที่ผมได้เข้าใจ เมื่อผมได้ทดลองการสอนเสร็จนั้นก็คือ หัวใจของความเป็นครู
นั้นก็คือ คอยเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับเด็กและคอยชี้นำเด็กในยามที่เด็กกำลังหลงทางหรือท้อแท้สิ้นหวังกับเรื่องราวต่าง ๆ คอยประคบประคองนักเรียนให้ไปถึงจุดหมายที่นักเรียนนั้นฝัน และคอยอบรมสั่งสอนเด็กไปในทางที่ถูกต้อง และทำให้ผมได้เข้าใจว่าอาชีพที่คุณครูท่านรักนั้นมันมีค่ามากมายเพียงใด
"หัวใจของความเป็นครูของท่านที่คอยสั่งสอนนักเรียนอบรมนักเรียนอยู่ตลอด 60 ปี ได้ถูกถ่ายทอดมาถึงศิษย์รุ่นแล้วรุ่นเล่าและ มาถึงรุ่นของผม และผมจะคอยสืบสาน คำสั่งสอนและถ่ายถอดความรู้แนวคิดวิธีการอบรมนักเรียนของท่าน และพยามเป็นครูที่ดีให้ได้ในอนาคตครับ"
ความเห็น (2)
เิดินมาถูกทางแล้วครับ ;)...
ชื่นชมและเป็นกำลังใจนะคะ