ธรรมะภาคปฏิบัติ...

 

 

 

 

ชีวิตของเราทุกท่านทุกคนเป็นชีวิตที่ประเสริฐ เป็นชีวิตที่มีต้นทุนที่ประเสริฐ ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์เพื่อสร้างบารมี สร้างมรรคผลพระนิพพานโดยเฉพาะ โดยตรง

 

พระพุทธเจ้าให้เราทุกคนมีสติมีสัมปชัญญะ ไม่มีอะไรที่จะประเสริฐไปกว่าพระรัตนตรัย

“เอาศีลเป็นที่ตั้ง เอาธรรมเป็นที่ตั้ง”

ถึงร่างกายของเรานี้จะเป็นอย่างไรก็จะไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน เพราะการดำเนินชีวิตของเราในชีวิตประจำวันมันเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เราได้สร้างความดีสร้างบารมีทั้งนั้น

พระพุทธเจ้าท่านไม่ให้เราส่งจิตส่งใจไปตามสิ่งแวดล้อม ไปตามสิ่งภายนอก

สิ่งภายนอกนั้นเราจะไปแก้ไขมันไม่ได้ พระพุทธเจ้าท่านให้แก้ที่ใจของเรา แก้ที่ความคิดของเรา แก้ที่ความเห็นของเรา แก้ที่การกระทำของเรา ไม่อยากแก้ก็ต้องแก้ ไม่อยากปฏิบัติก็ต้องปฏิบัติ ไม่อยากทำก็ต้องทำ เอาทางสายกลางเป็นที่ตั้ง เอาทางสายกลางเป็นที่ปฏิบัติ เราจะเอาทางสายกลางของเราไม่ได้

 

ให้อดเอาทนเอา เพราะทุกสิ่งทุกอย่างนั้นต้องอาศัยสติสัมปชัญญะ ต้องอาศัยความอดกลั้นเพื่อทบทวนจิตใจของเราที่มันไหลไปตามสิ่งแวดล้อม

สิ่งที่จะแก้ได้มีอย่างเดียวก็คือ อาศัยศีลนี้ อาศัยสมาธินี้ อาศัยปัญญาของพระพุทธเจ้าถึงจะแก้ไขได้

เหมือนต้นไม้ต้นใหญ่นี้ที่เราจะตัดมันได้โค่นมันได้ก็ต้องมีอุปกรณ์ มีเทคโนโลยีถึงจะตัดถึงจะโค่นได้ อุปกรณ์ของเราก็คือศีล คือสมาธิ คือปัญญาที่พระพุทธเจ้าท่านได้ค้นพบและได้ปฏิบัติ แล้วก็บอกเราสอนเราให้พากันสร้างบารมี สร้างความดี เพราะความเป็นพระที่แท้จริงนั้นอยู่ในการปฏิบัติของเราในชีวิตประจำวัน

ต้องฝืน ต้องทน เพราะเราไปให้ค่าให้ราคาทางวัตถุทางร่างกายซึ่งมันไม่จีรังยั่งยืน มันเป็นเพียงแต่วัตถุที่จะให้เราได้ปฏิบัติถึงธรรม ถึงโลกุตรธรรม

ความหนาวก็ดี ความร้อนก็ดี ความหิวก็ดี ความเจ็บไข้ไม่สบายก็ดีเราไปตีค่าว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ดี แต่ที่จริงแล้วมันเป็นสิ่งที่ดี ที่จะให้เราได้ฝึกจิตฝึกใจเพื่อให้เราได้แยกใจออกจากทาง แยกใจออกจากสิ่งภายนอกน่ะ

 

ใจก็ให้มันเป็นใจ

กายก็ให้มันเป็นกาย

ภายนอกก็ให้เป็นภายนอก

ภายในก็ให้เป็นภายใน

 

พระพุทธเจ้าท่านให้เรามีความสุข มีความสงบ มีสติสัมปชัญญะ ดับทุกข์ให้ได้นะ “กายไม่สงบไม่เป็นไร ให้ใจมันสงบ...”

สิ่งภายนอกมันมีปัญหา มันขัดข้องวุ่นวาย แต่สิ่งภายในถือว่าไม่มีปัญหา ถือว่าดี เราจะได้สร้างบารมี สร้างคุณธรรม

พระพุทธเจ้าท่านให้เราทุกคนได้พากันประพฤติปฏิบัติ...

ทุกท่านทุกคนปฏิบัติได้เหมือนกันหมด เพราะทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ อยู่ที่เจตนา อยู่ที่ความตั้งใจ

ความสุขทางเนื้อหนัง การกิน การพักผ่อน ความเพลิดเพลินนั้นน่ะทุกคนก็อยากได้ ทุกคนก็ต้องการ นี่ก็เพราะความหลง ความไม่เข้าใจของเรา

พระพุทธเจ้าให้รู้จักว่าอันนี้เป็นโทษ เป็นภัย เป็นเวร...

มันอยากคิดเราก็ไม่คิด มันอยากพูดเราก็ไม่พูด มันอยากทำเราก็ไม่ทำ ต้องอาศัยศีล อาศัยสมาธิอย่างนี้แหละ เพื่อที่จะต่อสู้จัดการ...

วันนี้องค์พ่อแม่ครูบาอาจารย์ก็ให้มาพูดตั้งแต่น้อย และให้พูดในภาคปฏิบัติ เพื่อไม่ให้เสียเวลาในการรับฟัง...

 

 

พระธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ที่หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม เมตตาให้นำมาบรรยาย

เช้าวันจันทร์ที่ ๒๗ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๕๗

------------------------------------------------------------------

Download PDF file

ธรรมะภาคปฏิบัติ