ชายหนุ่มคนหนึ่งได้ศึกษาเล่าเรียนอยู่ในโรงเรียนฝึกหัดวิทยายุทธแห่งหนึ่งบนเขา เป็นเวลานานหลายปี เช้าวันหนึ่ง เขาได้เข้าไปหาอาจารย์ในห้องพักแล้วกล่าวว่า
อาจารย์ครับ ผมมาศึกษาอยู่ที่โรงเรียนก็นานแล้ว.. ยังไม่จบอีกหรือครับ วิชาต่างๆผมก็ได้เรียนรู้จนครบตามหลักสูตรครบถ้วนแล้ว ผมคิดว่าผมน่าจะสามารถลงเขาไปต่อสู้ในการดำรงชีวิตได้แล้วกระมังครับ..
อะไรที่เจ้าเรียกว่าครบถ้วนหมดแล้ว ? อาจารย?ถาม ก็คือเรียนจนเต็มแล้ว ใส่อะไรไม่ลงไปได้อีกแล้วครับ! ถ้าเช่นนั้น ช่วยเอาชามใบนี้ไปใส่ก้อนหินมาให้อาจารย์สักชามสิ! ลูกศิษย์ทำตามที่อาจารย์สั่ง เต็มแล้วยัง ? อาจารย์ถาม เต็มแล้วครับ..
อาจารย์หยิบทรายขึ้นมาหนึ่งกำมือใส่ลงไปในชาม แต่ทรายไม่ล้นออกมา เต็มหรือยัง ? อาจารย์ถามต่อ เต็มแล้วครับ..
อาจารย์จึงได้หยิบขี้เถาขึ้นมาอีกหนึ่งกำ แล้วโรยใส่ลงไปในชาม แต่ขี้เถ้าก็ยังไม่ล้นออกมา เต็มหรือยัง อาจารย์ถามต่ออีก เต็มแล้วครับ..
คราวนี้อาจารย์เทน้ำลงไปในชามอีกหนึ่งถ้วย แต่น้ำก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะล้นออกมา.. เต็มหรือยัง?
เราอาจคิดว่าส่ิงที่เรารู้นั้นมากพอแล้ว..โลกใบนี้ยังมีสิ่งที่จะเรียนรู้อีกมากมาย .. ปริญญาไม่ใช่วัดได้ว่าคุณรู้หมดแล้ว และรู้มากกว่าคนอื่น..
...ขนาดคนเรียนจบปริญญายังรู้ไม่หมดนะคะ...