Post-activity Test 20 ม.ค. 57
เริ่มเช้าวันใหม่ด้วยท้องฟ้าที่มืดมิด ลมหนาวๆเย็นๆยังคงพัดผ่านผนังไม้ห้องพักเข้ามากระแทกร่างกายพวกเราอย่างไม่ขาดสาย แสงอาทิตย์ก็ยังไม่สาดส่องขึ้นมาแม้แต่น้อย
เวลา 5.00 น. พวกเราก็เริ่มตื่นและลุกจากที่นอนกกันไปสร้างหน้าแปรงฟัน เพื่อเตรียมตัวไปทำบุญทุ่งในเช้าวันนี้ตามที่ผู้ใหญ่บ้านได้เชื้อเชิญพวกเรา บางคนก็อาบน้ำโดยไม่สะทกสะท้านความหนาวเย็นเลย แต่บางคนก็ยังไม่ลุกจากที่นอนเช่นกัน พอเวลา 5.45 น. ผู้ใหญ่บ้านก็มาหาพวกเราที่บ้านและพูดเรียกพวกเราเชิงปลุก เพื่อให้พวกเราเตรียมพร้อมไปทำบุญกันนั่นเอง คนที่เพิ่งตื่นก็ตาลีตาเหลือกกันใหญ่เลย กว่าจะออกก็สายหน่อย ยังดีที่พอไปถึงสถานที่ทำบุญ แถวๆ บูม บูม บีช รีสอร์ทอ่ะครับ พระท่านยังเริ่มสวดได้ไม่นานนัก พวกเราก็รีบไปทำบุญใส่บาตรและมานั่งฟังพระสวดกันครับ บรรยากาศเหมือนวันที่ 12 ม.ค. 57 เลย แค่จัดกันคนละที่ คราวนี้จัดริมทะเล ลมเย็นๆ ฟังพระสวดสบายๆ บางคนถึงกับเคลิ้มหลับไปเลย =w=
พอพระสวดกันเสร็จก็เวลาประมาณ 8.00 น. ก็ได้เวลาส่งเรือที่พวกเราใส่ของใส่บาตรไว้ลงทะเลครับ ทุกคนช่วยๆกันยก ช่วยๆกันดัน ให้เรือลำน้อยขึ้นเรือที่จะไปส่งกลางทะเลครับ บรรยากาศแบบนี้ไม่เคยพบเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยนะครับเนี่ย =w= หลังจากนั้นไม่นานก็ถึงเวลาที่พวกเรานัดกับพี่ๆอสม.ว่าจะลงสำรวจบ้านผู้ป่วยเพื่อประเมิน Post-activity Test สำหรับคนที่ไม่ได้ทำแบบทดสอบตอนเมื่อวานเย็นครับ บรรยากาศเต็มไปด้วยความเร่งรีบ เพราะต้องรีบนั่งรถกลับมาที่บ้านผู้ใหญ่บ้านครับ จัดทีมพวกเรากับพี่อสม.ออกเป็น 9 สาย ไปกันทุกเขตพื้นที่รับผิดชอบของพี่ๆอสม.ที่พาพวกเราไป
เขตพื้นที่รับผิดชอบที่ไปสำรวจ บางบ้านก็มีคนไข้อยู่บ้าง บางบ้านก็ไม่มีคนไข้อยู่ บางบ้านก็ทำไปแล้ว แถมวันนี้แบ่งออกไป 9 สาย ทำให้การสำรวจเชิงรุกอีกครั้งของพวกเราจบลงไปด้วยความรวดเร็ว ออกรถประมาณ 8.30 น. เสร็จกันตอน 9.30 น. =w= ก็กลับมารวมกันที่บ้านของผู้ใหญ่บ้าน นั่งเช็ครายชื่อผู้ป่วยกันว่าคนไหนได้ทำไปบ้าง และคนไหนปฏิเสธ ทำเสร็จกันตอน 10.30 น.
ตอนแรกพวกเราก็จะไปนั่งฟังพระสวดกันต่อ แต่พวกพี่ๆอสม.อยากเลี้ยงพวกเราที่ช่วยเหลืองานซึ่งกันและกันและเห็นว่าพวกเรายังไม่ได้กินอาหารเช้ากัน คงหิวกันแล้ว จึงพาไปกินร้านบ้านพักสมบูรณ์ครับ
(ร้านนี้เลย =w=b)
ทะเลยามเช้านี่ช่างสวยงามจริงๆ ก็นั่งถ่ายรูปกันไปรูปสองรูป พี่ๆอสม.ก็สั่งอาหารให้พวกเรากินกัน อาหารที่สั่งก็มีต้มยำทะเล ยำไข่แมงดา ส้มตำทะเล ผักชุบแป้งทอด และก็ผัดผักรวมทะเล กินกันอร่อยเลย ลิ้มรสอาหารพร้อมรับลมทะเลตอนกลางวัน (ปกติรับกันแต่ตอนกลางคืน) บรรยากาศสบายๆ น่าพักผ่อนหย่อนใจเสียจริง ในโต๊ะอาหารก็คุยโต้ตอบเหน็บแนมกันบ้าง lol นอกจากนี้ร้านกาแฟบ้านพักสมบูรณ์ฝั่งตรงข้ามก็เลี้ยงพวกเราด้วยเครื่องดื่มแสนอร่อยเช่นกัน มีทั้งกาแฟ ชา น้ำผลไม้ให้เลือกสรร เอาว่ามื้อนี้อิ่มคุ้มจริงๆครับ (มีคนเลี้ยงนี่นา =w=)
พอกินอาหารกลางวันเสร็จแล้วก็เดินกลับไปที่งานทำบุญ โชคดีที่พระยังไม่เริ่มสวดกันเลย พวกเราจึงมีโอกาสไปนั่งฟังพระสวดอีกครั้ง ถือเป็นสิ่งที่ดีในวันนี้จริงๆครับ หลังจากพระท่านสวดเสร็จก็ได้เวลาอาหารกลางวันของคนในชุมชน แต่พวกเราเพิ่งกินอาหารกันมาไม่นาน ท้องก็ยังอิ่มอยู่ จึงกินแค่ขนมที่จัดไว้ให้เล็กๆน้อยๆ พอเป็นมารยาทครับ จากนั้นพวกเราก็ขอตัวกลับก่อน ไปพักผ่อนและสะสางงานที่เหลืออยู่
เวลาก็ล่วงเลยมาจนถึง 14.00 น. พวกเราก็ได้ยินเสียงคนจัดของและเสียงทำอาหาร ไม่ว่าจะเป็นเสียงสับหมู ตำครก ล้างน้ำ เสียงเตาแก๊ส สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่ผู้ใหญ่บ้านจะมอบให้แก่พวกเราครับ คืองานเลี้ยงส่งพวกเราที่จะกลับรพ.พระปกเกล้ากันในวันพรุ่งนี้ ไปชมภาพเก็บตกเล็กๆน้อยๆกันครับ
ทุกคนตั้งใจเตรียมอาหารให้พวกเราอย่างขะมักเขม้น เห็นแบบนี้แล้วพวกเราซาบซึ้งใจอย่างยิ่งครับ ทุกอย่างผู้ใหญ่บ้านช่วยเหลือเรามาตลอดโดยที่ไม่ได้หวังผลตอบแทนจากพวกเราเลย แถมช่วยอย่างเต็มที่ด้วยซ้ำไม่ว่าจะเป็นเรื่องกิจกรรมในชุมชน กิจกรรมของพวกเรา และเรื่องอุปกรณ์ต่างๆ สิ่งที่พวกเราตอบแทนได้คงอาจไม่เท่ากับที่ท่านให้กับพวกเรา แต่สิ่งที่พวกเราจะให้ท่านนั้นคืออะไร ไว้ติดตามชมกันพรุ่งนี้นะครับ
สำหรับช่วงเช้าบ่ายวันนี้ก็จบลงเพียงเท่านี้ เสียงสับเขียง เสียงตำครกดังสนั่นลั่นบริเวณที่พวกเราอยู่อาศัยกันมากว่า 3 สัปดาห์ ความทรงจำและความประทับใจของพวกเราที่มีต่อชุมชนแห่งนี้จะไม่มีลืมและเลือนหายไปจากใจของพวกเราเลยครับ ขอสัญญา ต่อไปก็จะเข้าสู่ช่วงเย็นของพวกเราแล้ว งานเลี้ยงจะสนุกสนานมากแค่ไหน รอติดตามชมกันนะครับ ใกล้ถึงตอนจบของสมุดบันทึกเล่มนี้แล้ว =w=b
by Kiba-kun
ความเห็น (2)
อ่านบันทึกมาถึงตอนนี้
ทำให้เห็นวิถีชุมชนและกิจกรรมต่างๆในชุมชน
เวลาดูแลผู้ป่วยคงทำให้หมอมองภาพเชื่อมมายังชุมชนได้มากขึ้นนะคะ
20 วันที่ผ่านมา เป็นอย่างไรบ้างคะ
สบายดีครับ รู้สึกว่าอยู่ที่นี่ไม่ต่างจากบ้านเลย มีเรื่องราวดีๆเกิดขึ้นในแต่ละวันเลยครับ ทำให้รู้แนวคิดของคนในชุมชน รู้ปัญหาและวิธีการแก้ไข แม้จะไม่ได้แก้ไข 100% แต่ก็ทำให้ดีขึ้นได้ รู้วัฒนธรรมประเพณีของคนในชุมชนว่าทำอะไรกันบ้าง บางอย่างก็เป็นสิ่งใหม่ๆกับพวกเรา ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีครับ หาโอกาสมาพบเจอแบบนี้ได้ยาก