เรื่องครึกครื้น ณ บ้านผู้ใหญ่ 15 ม.ค. 57

และแล้วเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึง 16.30 น. ซึ่งผู้เขียนกำลังนอนหลับอยู่ก็มีเพื่อนๆในกลุ่มมาปลุก แสงอาทิตย์เริ่มอ่อนอานุภาพลง เป็นเวลาดีต่อการออกกำลังกายเสียนี่กระไร

ตอนนี้พวกที่ออกไปซื้อของก็ยังไม่กลับมา แต่ถึงเวลาที่พวกเราจะต้องออกไปทำกิจกรรมกันแล้ว ที่ต้องออกไปเร็วเพราะว่าจำเป็นต้องไปสอนพี่อสม.ก่อน เพราะเราจะเริ่มเปลี่ยนคนนำให้เป็นพี่อสม. แล้วพวกเราจะคอยสนับสนุนอยู่ห่างๆ เพราะเวลาที่พวกเราไม่อยู่กันแล้ว พี่อสม.จะได้เป็นคนจัดกิจกรรมนี้แทน ถ้าต้องการอุปกรณ์อะไร พวกเราจะเขียนโครงการของบประมาณให้

พอไปถึงที่รร.วันครู ก็มีพี่อสม.มารออยู่ 5 คนแล้ว =w= ถือว่าค่อนข้างดีต่อการเริ่มต้นการเปลี่ยนแปลง นอกจากนี้ยังมีคนที่มาร่วมกิจกรรมมารอด้วยเช่นกัน เวลาเราจะสอนพี่ๆอสม. เราก็ทำเหมือนปกติแหล่ะครับ แต่บอกเหตุผลที่ต้องให้พี่อสม.เป็นคนนำว่าเวลาพวกเราไม่อยู่ คนที่จะทำให้ชุมชนแห่งนี้มีสุขภาพดีโดยการจัดกิจกรรมนี้ต่อไปก็คือพี่อสม. โดยการสอนจะเริ่มจากท่า Warm up ก่อน ทำไปพร้อมกับเพลงอ่ะครับ Warm up ตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำวนๆซ้ำๆ จนกว่าพี่อสม.จะทำได้ ท่า Cool down ก็ให้ทำเหมือน Warm up นั่นแหล่ะครับ เปิดเพลงเหมือนกัน ต้องเปิดเพลงให้ติดหู เค้าจะได้จดจำเพลงเบาหวานของเราได้ ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับพฤติกรรมสุขภาพพอสมควร พอพี่ๆอสม.ทำกันได้แล้วก็สลับกัน ให้เราไปทำเหมือนเป็นคนมาร่วมกิจกรรม แล้วให้พี่อสม.เป็นคนนำแทน ให้ทำเหมือนกับไม่มีพวกเราอยู่ในบริเวณนั้นแล้ว พูดทุกอย่างที่ต้องพูดเวลาทำกิจกรรม

หลังจากให้พี่อสม.ลองฝึกดูก็พอจะทำได้ และก็ถึงเวลาเริ่มกิจกรรมพอดี เวลา 17.00 น. คราวนี้ออกไปยืนกันหน้าเสาธง มีลำโพงช่วยเปิดเพลงให้ดังฟังชัด คนมาร่วมกิจกรรมจะได้ได้ยินกันทุกคน และเป็นสัญญาณว่ากิจกรรมเริ่มแล้วนะ ระหว่างกิจกรรมดำเนินไป คนก็มากันเยอะขึ้นเรื่อยๆ แต่วันนี้มาประมาณ 30-40 คนเอง น้อยกว่าเมื่อวาน อาจเป็นเพราะพรุ่งนี้มีงานแห่ขันหมาก คนก็เลยไปเตรียมตัวกัน เก็บแรงไว้วันพรุ่งนี้ ได้เวลาอันเหมาะเจาะดีที่จะให้พี่อสม.เป็นคนนำกิจกรรม พร้อมแล้วก็ไปชมภาพบรรยากาศกิจกรรมกันครับ

ภาพรวมถือว่าทำได้ดีมากสำหรับครั้งแรกครับ ครั้งต่อๆไปพวกเราก็จะทำแบบเดิมนี่แหล่ะครับ อาจให้ปรับเปลี่ยนกันเองได้ตามสถานการณ์ เช่น คนที่มาร่วมกิจกรรมมีปัญหาเรื่องเข่า ก็อาจไม่ทำท่าย่อเข่า เปลี่ยนเป็นท่าอื่นแทน อาจปรับจำนวนครั้งในการทำแต่ละท่าก็ได้ เป็นต้น บรรยากาศการทำกิจกรรมก็ยังสนุกสนานเช่นเคย ผู้คนก็ยังอยากให้จัดกันอีก

ครั้งนี้พิเศษกว่าครั้งก่อนเพราะเรามีการให้ความรู้เรื่องอาหารของผู้ป่วยเบาหวานด้วย เป็นหลักการง่ายๆ “ลดหวานมันเค็ม เพิ่มผักผลไม้” คำไว้เป้นคำพูดติดปากฟังติดหูสำหรับคนที่มาร่วมกิจกรรมครับ นอกจากนี้ยังมีประชาสัมพันธ์ต่ออีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นการแจกของรางวัลที่จะแจกทุกคน แต่มีของพิเศษสำหรับบางคน ระยะเวลาของกิจกรรมว่าจะทำกันจนกว่าพวกเราจะกลับ และจะส่งมอบให้พี่อสม.ทำต่อ อาจทำสัปดาห์ละ 3 วันก็พอ ไม่ต้องทำทุกวันเหมือนตอนที่พวกเราอยู่ และอาจให้พี่ๆอสม.จัดกิจกรรมเสริมเพื่อไม่ให้ดูน่าเบื่อและดึงดูดคนอื่นๆในชุมชนให้มาร่วมกิจกรรมกันด้วยครับ การทำแบบนี้ก็จะทำให้เกิดการพัฒนากิจกรรมจนเกิดเป็นชมรมและสามารถทำต่อไปได้อย่างยั่งยืนอย่างที่อ.อุไรหวังไว้ครับ

หลังจากทำกิจกรรมเสร็จกันตอน 17.50 น. พวกที่ออกไปซื้อของก็เดินทางกลับมาพอดี ซื้อของรางวัลมาเพียบเลยครับ ขออุบไว้ก่อน =w= ส่วนพวกที่ยังอยู่ทำกิจกรรมก็กลับมาเตรียมอาหารเย็นกันครับ วันนี้อาหารเย็นที่กินกันคือ “มาม่าผัด” ครับ หน้าตาจะเป็นอย่างไร จะดึงดูดจนน้ำลายสอได้มากแค่ไหน รสชาติจะเป็นอย่างไร ไปชมกันครับ

รูประหว่างผัดน่ากินดีใช่มั้ยล่ะครับ เห็นแล้วน้ำลายสอเลย รสชาติก็อร่อยมากครับ สมเป็นแม่ครัวกลุ่มเราจริงๆ เสน่ห์ปลายจวักพร้อมเป็นแม่คนได้เลยทีเดียว lol เป็นเมนูมาม่าผัดพื้นๆ แต่หน้าตากลับดูดีและรสชาติอร่อยขนาดนี้ ขอยกย่องฝีมือเลยครับ =w=b

ท่านผู้อ่านอาจจะสงสัยว่าเรื่องที่เล่ามาทุกอย่างก็ดูธรรมดาๆ ไม่เห็นเกี่ยวกับชื่อบทความเลย ถูกต้องครับ ที่เล่ามายังไม่เกี่ยว เป็นการดำรงชีวิตประจำวันของพวกเราเฉยๆ สิ่งที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเหตุการณ์พิเศษของวันนี้ครับ คือการเตรียมของแห่ขันหมากในวันพรุ่งนี้ครับ

เตรียมของกันหลายอย่างเลยทีเดียวครับ ส่วนตัวไม่รู้หรอกครับว่าต้องเตรียมอะไร อย่างไรบ้าง ที่ผมประทับใจก็คือทุกคนในบ้าน (พวกเราไม่เกี่ยว) มาช่วยกันเตรียมของกันหมดเลย เป็นความร่วมมือกันเองของผู้คนในหมู่บ้านที่พร้อมจะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ของที่เตรียมก็มีหลายอย่างเลยครับ ไปชมภาพกันเลย

(ภาพนี้ประทับใจพวกเรามากครับ ทำเป็นตัวอักษรและรูปหัวใจได้สวยงามดีครับ)

วัฒนธรรมประเพณีแบบนี้ไม่ได้พบเห็นกันได้บ่อยๆนะครับ ผู้ใหญ่บ้านยังชวนพวกเราไปงานแห่ขันหมากพรุ่งนี้กันเลย ชักอยากเห็นแล้วสิว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง =w= การเข้าร่วมวัฒนธรรมประเพณีของชุมชนก็เป็นวิถีทางที่จะเข้าถึงชุมชนได้ง่ายขึ้นเช่นกันครับ เป็นประสบการณ์ที่ดีของพวกเราด้วย นอกจากนี้ผู้ใหญ่บ้านยังชวนพวกเราไปกินอาหารเย็นร่วมกันด้วย เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้จะไม่ได้ทำอาหารเย็นกันเอง (อีกแล้ว) นะครับ =w=“

หลังจากพวกเรากินอาหารเย็นกันเสร็จแล้วก็อาบน้ำแต่งตัว และทำงานที่ได้รับมอบหมายไว้ในช่วงบ่ายกันต่อ ในขณะเดียวกันก็มีการเตรียมของแห่ขันหมากไปพร้อมๆกัน จนเวลาประมาณ 22.30 น. ก็เตรียมของแห่ขันหมากเสร็จ รวมถึงพวกเราก็เริ่มง่วงนอนกัน ต้องเตรียมตัวให้พร้อมกับงานประเพณีในวันพรุ่งนี้ จะสนุกขนาดไหนนะ ชักรอไม่ไหวแล้วสิครับ งั้นวันนี้ก็ขอจบการเล่าสู่กันฟังเพียงเท่านี้นะครับ ขอตัวไปนอนก่อนครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ

「งานแห่ขันหมากจะสนุกและตื่นเต้นขนาดไหนกันน้า รอไม่ไหวแล้วสิ...」

by Kiba-kun

[หมอมุ่ยครับ]

ประเพณีเหล่านี้แต่ละพื้นที่มีความแตกต่างกัน

จำส่วนดีๆไว้เผื่อเป็นแบบของตัวเอง อิ อิ