วันที่ 13 ของการเดินทาง "ลงชุมชนต่อ"
สวัสดีเช้าวันอังคารครับ หลังจากเมื่อวานกลับ ไปรพ.พระปกเกล้ามา วันนี้ก็กลับมาทำงานที่ชุมชนเหมือนเดิม เริ่มเช้านี้ด้วยน้ำมะพร้าวสดจากลูกเลยครับ เป็นครั้งแรกของเพื่อนๆที่ได้ลองปลอก เฉาะมะพร้าว จนได้เป็นน้ำมะพร้าวมากินกันเพลินๆ ในช่วงสายๆ เที่ยงๆ ช่วงเที่ยงกำลังรอพี่วิเวียน เป็นพี่นักกายภาพบำบัดที่ประจำอยู่โรงพยาบาลเขาสุกิม พี่เค้าพึ่งย้ายมาที่นี่เหมือนกันครับ
ระหว่างรอก็กินน้ำมะพร้าว นัดพี่เค้าไว้ประมาณบ่ายๆครับ กิจกรรมวันนี้ คือ ลงตามบ้านชาวบ้าน ร่วมกันให้ความรู้ ต้องบอกเลยว่ากิจกรรม ยางยืด ยืดชีวิต ได้รับคำแนะนำจากพี่วิเวียนด้วยครับ ต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วย พี่วิเวียนให้คำแนะนำดีๆมากมายเลยครับ หลังจากนั้นเราก็นำมาวิเคราะห์แล้วเลือกอุปกรณ์เสริมเป็นยางยืด อย่างที่บอกครับวันนี้นัดพี่วิเวียนไว้ ว่าแล้วพี่วิเวียนก็มาถึงหน้าบ้านพักพวกเรา พี่วิเวียนนำรถโรงพยาบาลมารับเราไปลงตามบ้านต่างๆ
กลุ่มแรกที่ไปลงเป็นหมู่บ้านคามิลโล เป็นหมู่บ้านของชาวบ้านที่ป่วยเป็นโรคเรื้อนแต่ตอนนี้เหลือเพียงรอยโรคเหมือนกันครับ วันนี้ครึกครื้นมากเป็นพิเศษ ไม่ใช่ว่าชาวบ้านเปิดเพลงดังนะครับ >< แต่วันนี้มีญาติๆของคุณลุง คุณป้า มาจากต่างจังหวัด ทำให้มีคนเยอะนิดนึง ก็ดีครับ สนุกดีคนเยอะๆ
หลังจากลงแล้ว ก็พูดคุยอยู่สักพัก สอบถามเรื่องทั่วไป ความเป็นอยู่ อาหารการกิน ทักทายลุงๆป้าๆ เสร็จก็วนเข้าเรื่องเบาหวานครับ อิอิ เริ่มแรกก็ถามไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็ถามเรื่อง อินซูลิน ดูจะเป็นศัพท์ยากครับ ป้าจำไม่ได้ แต่ป้าก็พยายาม เดี๋ยวครั้งหน้ามาทวนให้ใหม่ คงพอคุ้นๆบ้างครับ ^^
หลังจากพูดคุยเรื่อง ความรู้เกี่ยวกับเบาหวานพอสมควร สอบถามอาหารที่คุณป้าชอบกินคร่าวๆ(อันนี้จะแอบเอาไปทำปฏิทินมาให้คุณป้าครับ:)) ก็เริ่มสอนออกกำลังกาย คุณป้าน่ารัก ให้ความร่วมมือมากๆเลยครับ ทำได้ทุกท่าเลย บอกว่าเข่าไม่ค่อยดี ได้ไอยางยืดนี่ก็พอทำให้ได้ออกกำลังกายได้บ้าง ^^
หลังจากสอนป้าออกกำลังกาย ป้าบ่นเรื่องปวดหลังครับ พี่วิเวียนของเราก็จัดให้คุณป้าเลยครับ สอนท่านอนช่วยเรื่องปวดหลัง ตอนทำคุณป้าก็บอกตึงๆหลัง แต่ก็บอกว่าจะทำทุกวันก่อนนอน ป้าเก่งมากๆครับ วันนี้ก็ได้ดูแลป้าแบบสหสาขาเลยทีเดียว พอตอนจะกลับคุณป้าที่มานั่งเล่น เห็นแล้วอดใจไม่ไหว เอ่ยปากขอยางยืด บอกพวกเราว่า ขอไอยางยืดนั่นให้ป้าสักเส้น ดูเข้าท่าดีเหมือนกัน พวกเรารีบหยืบให้เลยครับ ดีใจที่ป้าสนใจ ที่นะครับที่เตรียมไปหลายเส้นมาก ^^
หลังจากนั้นก็ไปเยี่ยมต่ออีก2-3 หลังครับ สนุกดีครับวันนี้มีพี่วิเวียนมาด้วย มาชาวยกันแนะนำลุงๆป้าๆ ตบท้ายก่อนออกจากหมู่บ้านคามิลโล ลุงๆป้าๆก็อวยพรให้แข็งแรงๆ ให้มีความสุขมากๆกันยกใหญ่ ขอบคุณมากๆครับ :)
<3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3
พอลงบ้านเสร็จ พี่วิเวียนพาไปทานข้าวครับ อร่อยมากๆ เป็นข้าวหน้าเป็ด ก๋วยเตี๋ยวเป็ด
ช่วงเย็นไปลงบ้านที่ได้เลือกไว้อีก 1 บ้านครับ แต่น่าเศร้าไปนิด คุณลุงเมินหน้าหนีเลยครับ เสียใจจัง ไม่หันมาคุยกับเราเลย สงสัยวันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เลยตัดสินใจกลับบ้านก่อน มาปรึกษากัน
จากนั้นก็ทำปฏิทินให้แต่ละบ้าน หลังจากที่เมื่อวานไปลงบ้านมา แอบถามเรื่องอาหารการกินแล้ว ทำปฏิทินจนครบแล้วครับ พรุ่งนี้จะเอามาลงให้ยลโฉมกันครับ
ปล. วันนี้ขอเข้านอนเร็วๆ พรุ่งนี้ต้องลงชุมชนอีกครับ ^^
ความเห็น (5)
ได้เจอทั้งความร่วมมือ และ การปฏิเสธ จะวางแผนแก้ไขปัญหาอย่างไร
ความสำเร็จไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ สู้ๆครับ
สู้นะครับทุกคน ที่คุณลุงเมินหน้าใส่นั้นเกิดจากอะไรกันหนอ เชื่อมั่นว่านักศึกษาทุกท่านคงจะสานปฏิสัมพันธ์ และค้นหาวิธีการแก้ไขปัญหาได้โดยเร็วครับ
" ตอบ รับ หรือ ปฏิเสธ"...เป็นเรื่อง..ธรรมดา..ธรรมชาติ...(น่ะเจ้าค่ะ)...เหตุผลก็..เป็นเรื่องส่วนบุคคล..(นะเจ้าคะ)....(ยายธี)
ให้กำลังใจ
รออ่านต่อนะครับ
งานชุมชน มีเสน่ห์ในตัวเอง
บางครั้งสนุก บางครั้งคาดหวังอะไรไม่ได้มาก
ถ้ารู้ธรรมชาติของงานชุมชนในแต่ละที่
ก็จะทุกข์น้อย