วันเด็กนี้อยากเล่านิทานให้เด็กๆฟังนะคะ
ความสุขที่ค้นพบ
ณ. หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่ไกลโพ้น มีชายชราคนหนึ่งอาศัยอยู่ ผู้เฒ่าคนนี้ชรามากจนกระทั่งหนวดเครากลายเป็นสีขาวและยาวลงมาเกือบถึงเข่า กระท่อมน้อยของเขาตั้งอยู่บนยอดเขาอย่างโดดเดียวเดียวดายมานานแสนนานตั้งแต่เขาเกิดมาที่หมู่บ้านแห่งนี้ นานๆที่เขาจะลงมาที่หมู่บ้าน ทุกครั้งที่เขาลงมาชาวบ้านจะดีอกดีใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะผู้เฒ่าเป็นคนฉลาดและช่วยแก้ปัยหาให้กับชาวบ้านเสมอ
"เอ่อนี่แน่ะ...เราก็รู้จักกันมานานแล้วนะ ฉันอยู่ที่มาตั้งแต่เกิดจนกระทั่งแก่ขนาดนี้แล้ว ได้รู้ได้เห็นสิ่งต่างๆ มากมาย แต่วันนี้แหละ...ฉันได้ค้นพบสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ก็เคล็ดลับที่จะทำให้คนสุขใจไงล่ะ แต่ความลับนี้จะมีค่ามากมหาศาล ฉันตั้งใจจะบอกแต่เฉพาะคนที่พิสูจน์ตัวเองให้ฉันเห็นว่าเป็นคนดี มีคุณค่าแก่การที่จะได้รู้เรื่องนี้เท่านั้น"
ชาวบ้านตื่นเต้นมาก และเริ่มหาตัวผู้ที่สมควรกับการได้ล่วงรู้เคล็ดลับของความสุข
"เลือกฉันซิ..." คุณยายคนหนึ่งเสนอตัว "ตลอดชีวิตฉันไม่เคยทำสิ่งที่ไม่ดีต่อใครเลย" เธอโฆษณาสรรพคุณของตัวเอง
"แล้วคุณยายเคยทำดีกับใครบ้างหรือเปล่าล่ะ" เสียงหนึ่งแย้งขึ้นมาท่ามกลางฝูงชน คุณยายหน้าบูดบึ้งด้วยความโกรธแล้วเดินหนีไป
"ทำไมไม่เลือกฉันล่ะ" ชายคนหนึ่งตะโกนออกมาจากฝูงชน พร้อมกับอวดอ้างความดีของตน แต่ก็มีเสียงค้านดังขึ้นมาอีก
"ท่านทั้งหลายโปรดเงียบก่อน.." ชายคนหนึ่งร้องขอ
"อย่าแก้ปัญหาด้วยวิธีนี้เลยนะ เรามาพยายามคิดกันก่อนดีกว่าว่าท่านผู้เฒ่าต้องการคนประเภทไหน แล้วเราจึงเลือกคนที่เราเห้นว่าดีที่สุด" ทุกคนต่างก็ยอมรับวิธี
การนี้ ชาวบ้านปรึกษาหารือกันอย่างเคร่งเครียดตลอด 3 วัน ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้ว่าใครควรจะไปพบผู้เฒ่า ชาวบ้านทุกคนมาประชุมกันเพื่อจะฟังข่าว
"พี่น้องทั้งหลาย บัดนี้เราได้ตัดสินแล้วว่า คุณลักษณะเป็นสิ่งที่มีค่ามาก" ชายหนุ่มผู้เป็นต้นคิดในเรื่องนี้ป่าวประกาศ
"ที่ตัดสินเเช่นี้ก็เพราะว่า พระเจ้าสร้างทุกสิ่งทุกอย่างในดลกนี้ให้งดงาม ความสวยงามจึงเป็นคุณลักษณะที่สำคัญที่สุดในโลก คนที่เราจะให้ไปพบท่านผู้เฒ่าก็
คือ กุหลาบแย้ม เพราะกุหลาบแย้มเป็นเด็กสาวที่สวยที่สุดในหมู่บ้านของเรา"
กุหลาบแย้มจึงนวยนวดขึ้นเขาไปพบท่านผู้เฒ่าที่กระท่อมน้อย เธอเคาะประตูเบา ๆ ชายชราหน้าตาใจดีก้เปิดประตูออกมาต้อนรับ
"เข้ามาข้างใยซิจ๊ะแม่หนูไ ผู้เฒ่ายิ้มรับ "มีเรื่องอะไรหรือจ๊ะ แม่หนูถึงได้อุตส่าห์เดินผ่านหนทางขรุขระมาไกลจนถึงที่นี่"
กุหลาบแย้มตอบด้วยสำเนียงไพเราะอ่อนหวาน นุมนวลและแผ่วเบาราวกับจะลอยไปรอบ ๆ ห้อง
"เขากล่าวกันว่า ฉันสวยนักหนา สวยกว่าดารา ทุกดวงรวมกัน เพราะฉันงามล้ำ ดังคำจำนรรจ์ ท่านโปรดตอบฉัน ความลับที่มี"
"หญิงงามนั้นหนา นับว่าโชคดี แต่ความงามนี้ เป็นสิ่งปลอมแปลง งามแต่กายไฉน งามใจไม่แสดง ฉันจึงไม่แจ้ง ความลับกับเธอ"
กุหลาบแย้มโกรธจัด เมื่อได้ยินคำของชายชรา เธอรีบกลับลงไปยังหมู่บ้านทันที ชาวบ้านงงงันเมื่อได้ยินเรื่องราวจากปากของกุหลาบแย้ม แต่เขาก้ยังอยากรู้
ความลับของผู้เฒ่า ดังนั้นอีก 3 วันต่อมาพวกเขาจึงประชุมค้นหาคนใหม่อีกต่อไปนะคะ...
ป.ล. โปรดดติดตามตอนต่อไปนะคะ...
มณีเทวา
ความเห็น (1)
-สวัสดีครับมาอ่านนิทานครับ..
-ขอบคุณครับ
