ใต้ฮ่มไม้
กกใหญ่ใบหนา
ฝูงนกกาอาศัยเนาว์
อยู่เย็นเป็นบ้าน
คนก็อาศัยซ้น
ฮ่มเงาเป็นที่เพิ่ง
คิดเบิ่งคุณค่าได้
เหลือแท้แก่เฮา
ไม้คุณมีเป็นเค้า
เว้าว่าคณาหลาย
คนยังหมายทำลาย
ล้างลงดงด้าว
เทิงจูดเผาบุกรุกล้ำ
ทำสวนนาเป็นไฮ่
หมู่สัตว์ใหญ่ตายเกี้ยง
สัตว์น้อยกะบ่เหลือ
ท่านเอ้ย อนุรักษ์ก่อเกื้อ
ป่าเครือดงดอน
ก่อนสิลับดับสูญ
เป่าแปนปงปิ้น
ดินบ่มีต้นไม้
คนบ่มีผ้านุ่ง
ความยุ่งยากทุกข์ฮ้อน
สินำต้อนเมื่อลุน แท้นา
โสมคำปัญญา ลือนาม
6 มกราคม 2556
ไม่มีความเห็น