เพ้อ .....ลำนำ

"ในชีวิตคนคนหนึ่ง เราจะทำอะไรได้มั่ง" มันเป็นคำถามที่ จะว่าตอบได้ก็ไม่ใช้ จะว่าตอบยากก็ไม่เชิง  แต่สำรับจ้อแล้วจ้อตอบ"ไม่รู้สิ"  จ้อไม่รู้ว่าสิ่งที่จ้อจะทำมันทำได้หรือป่าว  ความหวังและอุดมการณ์ มันมักจะสวนทางกับความเป็นจริง  จะมีสักกี่คนที่ฝันเป็นจริง  เพราะปัจจัยในหลายๆด้านประกอบกัน  จนบางคนเลิกที่จะฝัน เลิกที่จะหวัง แล้วบอกตัวเองว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอกเลิกคิดซะ  แล้วไง......ทุกอยากก็หยุดอยู่ตรงนั้น  แล้วรอโอกาสต่อไป   ชีวิตคนเรามีเท่ากันคือหนึ่งชีวิต  แต่ความกล้า มันมีต่างกัน ต่างกันตรงที่ กล้าหรือไม่กล้า ....มีไม่น้อยคนที่กล้ากระโดดออกมาใช้ชีวิตกับความฝัน  และพยายามทำฝัน อย่างเต็มที่ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่แต่ก็สุขที่ได้ทำ แล้วตระโกนใส่หน้าชีวิตเก่าๆว่า "แล้วไง...ก็อยากจะทำ" คนที่ไม่แคร์ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่วันนี้ฉันได้ทำมันแล้วก็พอ  การได้ทดลองทำอะไรบางอย่างในสิ่งใหม่ๆมันอาจจะนำคำตอบมาให้เราก็ได้ ถ้าเรากล้าที่จะกระโดดออกมาและกล้าที่จะทำในสิ่งที่ตัวเองเคยฝัน  ในวันนั้นเราอาจมีตอบคำถามนี้ก็เป็นได้

 

[ส.รตนภักดิ์]

หวังเป็นแรงส่ง ลงมือเป็นแรงหวัง...ตั้งใจคือ แก่น ผลคือ ไม่แน่นอน..

กล้าก่อนกรรม ทำก่อนผล จนก่อนรวย งงงวยจึงฉลาด..

[พญาไพร]

ขอบคุณ คุณ ส.รตนภักดิ์ มากนะค่ะ

<hr><hr><hr>

[ยายธี]

..เมื่อมีหวัง...ต้องทำ..อย่า..รอและแค่..หวังว่า.....(เมื่อเริ่มต้น..เมื่อมี..วันนี้.ที่ดีดังหวัง.ผลที่ตามมา..คือ..พรุ่งนี้ผลพวงของปัจจุบัน..ที่ ตามมา).....(ขอแสดงความยินดี..กับจ้อ..และ..ขอบใจ..กับความหวังที่มีมา..ของเรา..ยายธี)

[พญาไพร]

ขอบคุณมากค่ะคุณยายธี หวังนี้จะเป็นจริง เพราะเราร่วมหวังด้วยกันค่ะ