๔๐๑. เกือบ ๒๖ ปี เต็มกับการจากกัน...
ช่วงเที่ยงวันของวันนี้ ๖ มกราคม ๒๕๕๗ ได้รับโทรศัพท์จากน้อง(ชาย)
ที่เคยทำงานร่วมกันมาเมื่อครั้งที่ฉันเคยบรรจุเข้ารับราชการครั้งแรกที่ สปอ.ทับคล้อ
...นานมากเลย เกือบ ๒๖ ปีเต็มกับการที่เราจากกัน...ฉันย้ายกลับมาอยู่ที่พิษณุโลก
แต่น้อง(ชาย) คนนี้ เปลี่ยนงาน เปลี่ยนสังกัด ปัจจุบันทำงานอยู่ที่ กทม. ความจริง
น้องคนนี้เคยมาหาฉันที่ ม. แล้ว เมื่อปีที่แล้วกับภรรยาของเขา...เขามีลูกสาวเรียนอยู่ที่
ม.น. เคยให้เบอร์โทรศัพท์ฉันไว้...แต่บังเอิญโทรศัพท์ของฉันเกิดอาการเดี้ยง ไม่สามารถ
มองดูได้ว่าเป็นเบอร์ใคร...มีแต่ตัวเลข ไม่มีชื่อที่ฉันได้ member เบอร์ไว้...จึงทำให้ฉัน
ไม่สามารถติดต่อกับเขาได้...
เวลาฉันรับเมื่อไม่ใช่เบอร์ที่ฉันต้อง mem เบอร์ใหม่ ก็จะไม่มีชื่อขึ้น...มารยาท
ในการรับโทรศัพท์ ฉันก็ต้องกล่าวคำว่า "สวัสดี" ไว้ก่อน...หากแต่ว่า ถ้ามีชื่อที่ mem ไว้
จะปรากฎชื่อเวลาใครโทรเข้ามา จะทำให้ฉันทราบว่า เป็นสายของใคร...ถ้าเป็นเพื่อนหรือ
คนที่ฉันสนิทด้วย...ฉันก็จะพูดสายตามสไตล์ของฉันเอง เพื่อแสดงความสนิทด้วย :):)
เสียงโทรศัพท์ดังเข้ามาตอนเที่ยง...ปลายสายกล่าวชื่อ แนะนำตัวว่าคือใคร...ฉันอึ้ง
อยู่นิดหนึ่ง...เพื่อทบทวนความคิดของตัวเองว่า...คือใครกัน...สุดท้ายก็นึกออก..."นู"...
เป็นน้อง(ชาย) ที่ทำงานด้วยกันมานานเกือบ ๒๖ ปีที่แล้ว...น้องก็ยังคงจำพี่สาวคนนี้ได้
...ทำให้ฉันคิดถึงเมื่อตอนที่ฉันแรกบรรจุ เราทำงานกันด้วยใจ มีความเป็นพี่ เป็นน้องกัน
มาก ๆ เรียกว่า...ใช้ใจทำงานกัน...แค่มองตากันก็รู้ว่า พี่ต้องการอะไร น้องต้องการอะไร
เสมือนเป็นพี่น้อง คลานตามกันมา...
อารมณ์ของภาพในอดีต ทำให้ฉันนึกถึง เพราะทำให้ฉันมีความสุข เพราะพวกเรา
ทำงานกันด้วยใจ ความเป็นกันเองมีมากกว่าในปัจจุบันนี้...ทำให้ฉันเห็นถึงความแตกต่าง
ระหว่างการทำงานในอดีตกับปัจจุบันมาก ๆ...น้องนู มาสวัสดีปีใหม่กับฉัน...เขาบอกว่า...
ฉันเติบโตในสายงานได้มากกว่าพี่ ๆ คนอื่น...สมัยก่อนเราเติบโตมาจากผู้ปฏิบัติ เรียกว่า
ตำแหน่งของฉันระดับ ๒ ของน้องนู ระดับ ๑ จนมาบัดนี้...ฉันกลายเป็นผู้อำนวยการกอง
บริหารงานบุคคล ส่วนน้องชายคนนี้ก็อยู่กรมศุลกากร เป็นเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง...
ต่อให้พวกเราจากกันนานเพียงไหน...ความเป็นพี่ - น้อง ก็ยังคงมีอยู่เช่นวันก่อน ๆ
มีคนบอกว่า...คนที่นึกถึง "อดีต" คือ "คนแก่"...อืม!!! ถ้าจะจริง...อดีตที่ดี ไมตรีที่
งดงามก็น่าที่จะจดจำ...แก่หรือไม่แก่ ฉันก็ไม่สนใจ...สนใจแต่ว่า คนที่ฉันคบด้วย
นั้น...เป็นคนดีเป็นคนที่น่าจดจำ...เป็นน้องชายที่ "น่ารัก" สำหรับฉันเสมอ...
ขอขอบคุณ "นู" มาก ที่ยังคิดถึงพี่สาวคนนี้อยู่ แม้เราจะจากกันไปมีครอบครัว...
เมื่อรู้กันว่า...อยู่ตรงไหน? ก็ส่งข่าวถึงกันให้รู้...สมัยก่อนไม่มีโทรศัพท์ ติดต่อกันก็ลำบาก
แต่สมัยปัจจุบันยุคจรวดติดปีกเสียจริง ๆ...แค่บอกเบอร์โทร. มีโทรศัพท์ที่ทันสมัย
หน่อย...member เบอร์เข้าไปในเครื่องแล้ว...คราวนี้แหล่ะ!!! ติดต่อกันได้สบาย
โดยเฉพาะ Line...มีอะไรก็ส่งข่าวกันได้ตลอดเวลา คริ ๆ ๆ ขอขอบคุณเจ้าโทรศัพท์
ในยุคนี้จริง ๆ ค่ะ :):) ที่ทำให้ฉันได้พูดคุย สื่อสารกับน้องชายที่น่ารักได้อย่างทัน
เหตุการณ์...
เกือบ ๒๖ ปีเต็ม...นานมากกับการที่จะได้รู้จักกับใครสักคน...
(นานพอจะเท่า ๆ กับอายุของ "พี่ภัคร" เจ้าตัวโตของแม่เลยเชียวหล่ะ!!!)
ที่มีความจริงใจต่อกันจริง ๆ...เพราะสมัยนี้ "หาคนที่จริงใจด้วยยากมาก ๆ"
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ :):)
บุษยมาศ แสงเงิน
๖ มกราคม ๒๕๕๗
ความเห็น (2)
มิตรภาพที่ดีมักงดงามเสมอค่ะ
ความจริงใจสามารถสื่อสารกันได้ด้วยใจจริงๆ ยินดีด้วยครับ