114.ทางสายเปลี่ยว...และเดียวดาย
วันที่ ๑๖ ธ.ค.๕๖ ผู้เขียนเดินทางออกจากพิษณุโลกเวลาประมาณ ๑๑ นาฬิกา เพื่อมาประเมินคุณภาพรอบสามโรงเรียนกีฬาองค์การบริหารส่วนจังหวัดยโสธร ตามที่ สมศ.กำหนดคือ ๑๘ -๒๐ ธ.ค.๕๖ ตามเส้นทางพิษณุโลก เพชรบูรณ์ ชัยภูมิ ขอนแก่น กาฬสินธุ์ ร้อยเอ็ด ยโสธร ระทางประมาณ ๕๐๐ กิโลเมตร ก่อนออกเดินทางยกมือขึ้นไหว้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พระพุทธชินราช และแม่ย้านาง ให้คุ้มครอง ปกปักรักษา เดินทางกลับบ้านด้วยความปลอดภัย (ปฏิบัติเป็นประจำก่อนสตาร์ดรถยนต์) พร้อมกับพูดกับยานพาหนะคู่ใจเป็นรถยนต์มือสอง ไม่ใช่ป้ายแดง ซึ่งผู้เขียนตั้งชื่อมันว่า ตุ๊ดตู่ ว่า "ตุ๊ดตู่จ๋าพาพ่อกลับบ้านนะ" ขับรถออกมาถึงวังทองเห็นเขาขายแตงโมจึงจอดซื้อ (ของฝากแม่และญาติก็เตรียมไปมากอยู่) กะว่าคงเป็นแตงโมอำเภอพรหมพิราม แต่ที่ไหนได้คนขายบอกว่าเป็นแตงโมจากกาฬสินธุ์ 555 วันนี้อากาศมืดคลึ้มหนาวเย็นและมีฝนตกพรำๆตลอดทาง ยิ่งขับรถบนไหล่เขาอำเภอเขาค้อ และ ผ่านอุทยานแห่งชาติน้ำหนาวซึ่งเป็นเขาตลอดทาง ต้องระมัดระวังมากๆ ฝนตกอากาศหนาวจะปิดเครื่องปรับอากาศก็ทำให้กระจกเป็นฝ้า ดังนั้นต้องทนหนาวผู้เขียนสรวมเสื้อวอร์มก็ไม่หายหนาวต้องห่มผ้าห่มผืนน้อยสีน้ำตาลที่ผู้เขียนพกพาเป็นประจำ เกือบเย็นจึงเดินทางมาถึง อ.คอนสาร จ.ชัยภูมิ จ้าวตุ๊ดตู่สั่นตรงล้อด้านซ้าย ตกใจเป็นอะไรไปหน้อ จอดข้างทางลงไปดูปรากฏว่ายางรถยนต์โดนยางมะตอยติด พอล้อหมุนมันจึงส่งยางมะตอยและหินตีบังโคลนรถ...ขับไปสักพักก็หายเอง...แต่ต้องล้างออกด้วยน้ำมันโซล่าตอนหลัง อากาศมืดที่ชุมแพฝนยังตกไม่หาย มาถึงร้อยเอ็ดฝนหยุดตกนึกดีใจ ที่ไหนได้สักพักเจอฝนอีก เราขับรถมาเรื่อยๆและโทรบอกน้องว่าถึงที่โน่นที่นี่ กลัวน้องสาวเป็นห่วง และแล้วก็เดินทางมาถึงบ้านจนได้เวลาประมาณ ๒๑.๓๐ น. เป็นการเดินทางที่แสนเปลี่ยว...และเดียวดาย....
ความเห็น (5)
ขอบคุณยายธีที่ให้กำลังใจ..ตอนนี้เข้าได้แล้วครับ....
เปลี่ยนเส้นทางได้ค่ะ...ท่านผศ.เดชา...
ขอบคุณท่าน ดร.พจนาที่แวะมาให้กำลังใจ เส้นทางนี้เปลี่ยนไม่ได้ ถึงแม้มันจะแสนเปลี่ยว และเดียวดาย ก็จะเดินไปครับ....
ชื่อเรื่องเหมือนชื่อเรื่องสั้น/นวนิยายเลยนะคะป๋าเด...แวดล้อมด้วยญาติๆ อบอุ่นออกอย่างนี้ยังจะเดียวดายอีกเหรอคะ
สวัสดียายไอดิน...เวลาเขียนก็ต้องตั้งชื่อเรื่องให้น่าติดตามไงครับ...ก็อยู่กันตามประสาคนบ้านนอกครับ...ไม่ร่ำรวยเหมือนคนอื่นเขา....