อาวุธไม่สำคัญเท่ากระบวนท่า

ผมเข้ามาเรียนที่ภาคพัฒนาชุมชน ที่ธรรมศาสตร์ เพราะทำค่ายแล้วเกิดอยากรู้ว่างานพัฒนาในเชิงวิชาการมันคืออะไร เราทำอยู่ระหว่างที่ทำค่ายแต่เราไม่รู้ว่ามันคืออะไร ทำต่างจากเรามีที่ไหนมาก

เป็นการเอาสิ่งที่เคยทำหรือประสบการณ์ มาทำให้เป็นความรู้ โดยที่สิ่งเป็นประสบการณ์ ก็ต้องใช้ความรู้ แต่เป็นความรู้ที่จำเอา เลียนแบบ เป็นการคัดสรร สรรพวิธีจากที่สืบทอดจากรุ่นพี่ และประสบการณ์ที่ไปพบเห็นมา

สำหรับงานพัฒนาชุมชน แค่มีกระดาษกับปากกาก็ทำได้แล้ว ตัวนักพัฒนาเป็นเพียงผู้กระตุ้นให้คนในชุมชนได้คิด และ จัดการความรู้ในกรณีทีความรู้ยังกระจัดกระจาย และหยิบความรู้มาเสริมให้กับชุมชน