หากปราศเสียสิ้น..ใครใคร..ในโลกหล้า

 

การได้เกิดมาเป็นมนุษย์ก็นับว่ายาก

การดำรงชีวิตอยู่ของเหล่าสัตว์ก็นับว่ายาก

การที่จะได้ฟังสัทธรรมก็นับว่ายาก

การที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายจะเสด็จอุบัติขึ้นก็ยิ่งยาก[1]

 

มีนัยว่า

การเกิดเป็นมนุษย์  นับว่ายาก  เพราะจะต้องได้มาด้วยความพยายามมากและด้วยกุศลมาก  การดำรง

 

ชีวิตอยู่  นับว่ายาก  เพราะต้องทำการงานเลี้ยงชีวิต  และเพราะต้องดำรงชีวิตอยู่เพียงชั่วระยะนิดหน่อย

 

การได้ฟังสัทธรรม  นับว่ายาก  เพราะหาผู้แสดงได้ยาก  การที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายเสด็จอุบัติขึ้น

 

นับว่ายาก  เพราะจะต้องบำเพ็ญบารมีด้วยความพยายามอันยิ่งใหญ่จึงจะสำเร็จได้  และจะต้องใช้เวลาหลายพันโกฏิกัปจึงจะเสด็จอุบัติขึ้นได้

 

 

ท้ายสุดแล้วหากปราศเสียสิ้น..ใครใคร..ในโลกหล้า

 

 

การเที่ยวไปของบุคคลผู้เดียวเป็นความประเสริฐ

เพราะความเป็นสหายไม่มีในคนพาล

อนึ่ง บุคคลควรมีความขวนขวายน้อย

เที่ยวไปผู้เดียว ไม่พึงทำความชั่ว

เหมือนช้างมาตังคะเที่ยวไปตัวเดียวในป่า

 

ชีวิตเราลิขิตเองชายหญิง

อย่าอ้างอิงเทวาฟ้าสถาน

มิใช่พรหมมิใช่พระจะประทาน

กรรมบันดาลชั่วดีอยู่ที่เรา

 

 

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

หมู่สัตว์เป็นไปตามกรรม

สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นเครื่องผูกพัน

เปรียบเหมือนรถที่แล่นไปมีหมุดเป็นเครื่องตรึงไว้ ฉะนั้น[2]

 

 

เมตตาธรรมค้ำจุนโลก

 

 

[1] มจร เล่ม ๒๕ หน้า ๙๐.

[2] มจร. เล่ม ๒๕ หน้า ๖๕๔.

[nathsnop-intapirat]

มนุษย์พอสู่กัน ก็นำเรื่องดี - เลวสู่กัน พออยู่เดี่ยวก็...กลัวผี..