เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอน อายุใกล้เข้า ๒ ขวบ ๖ เดือน
วันเสาร์ที่ ๒๑ ธันวาคม ๒๕๕๖ ก็อีกเช่นเคย..."ฟ้าคราม" มาทำงานกับย่า
หนูฉลาดมาก ถามย่าว่า..."ย่าจะให้ฟ้าฯ ไปทำงานด้วยไหม?"...พอย่าตอบหนู
ว่า..."ได้สิ"...หนูก็ยิ้มหน้าบานเชียว...ตื่นกันตั้งแต่เช้า...ย่าจะถามหนูกี่ครั้งกี่หน
ว่าหนูลูกใคร?...หนูก็จะตอบย่าว่า..."ลูกย่า" ทุกครั้งสิน่า!!! แล้วบอกต่อว่า...
พ่อหนูชื่อ "พ่อเพรียง" แม่หนูชื่อ "แม่อ้อม"...จวนแล้วที่อีกประมาณ ๑๓ วัน
หนูก็จะมีอายุครบ ๒ ขวบ ๖ เดือนแล้ว...
หนูเก่งขึ้นมาก ฉลาดขึ้นเยอะ...ช่างซัก ช่างถามเหมือนเช่นเคย...
หนูรู้เรื่องราวต่าง ๆ ตั้งแต่วัยเพียงแค่ ๒ ขวบกว่า ๆ เอง หนูจำความได้แล้ว...
เมื่อตอนเย็นวันศุกร์ อากาศเริ่มเย็นจัด...พ่อเพรียงถามย่าว่า...เอารถยนต์ไปนา
กันหรือเปล่า? เพราะทุกเช้า - เย็น พ่อเพรียง - แม่อ้อม จะต้องไปดูข้าวทุกครั้ง
เป็นการตรวจสอบโรคต่าง ๆ ไปในตัว...การทำนาก็ไม่ใช่เรื่องง่าย คนทำนาต้อง
คอยดูแล สังเกตโรคต่าง ๆ ด้วยตัวเอง...
ย่าตอบพ่อเพรียงว่า "ไปสิ เอารถยนต์ไปนี่แหล่ะ"...พวกเราขึ้นรถกันหมดแล้ว
เจ้าฟ้าคราม ช่างสังเกตรู้ว่าจะไปนากัน...ถามย่าว่า...ทำไม? ต้องเอารถเก๋งไปนา
เพราะปกติจะเห็นพ่อเพรียงเอารถอีแต๋นไปนากัน...ย่าบอกว่า..."มันจะมืดแล้ว
ข้างนอกมันเย็น เอารถเก๋งไปนี่แหล่ะ!!!"...หนูได้ยิน ก็ยิ้มตอบ พร้อม ๆ กับทำ
หน้าบานแสดงถึงความดีใจ...
ในวัยนี้...เวลาพ่อเพรียงเรียก "ปู่เร" ว่า...พ่อ...หนูจะต้องบอกพ่อเพรียงว่า...ให้เรียกว่า "ปู่เร" ตามที่หนูเรียก...ย่าคิดว่า...หนูกำลังสับสนในการเรียกมากกว่า :):)
ช่วงนี้หน้าหนาว อากาศเย็นจัดมาก...หนูก็ตื่นมากับย่าในเช้าของวันเสาร์
ช่างพูด ช่างซักถามย่ามาตลอด สงสัยอะไรก็ถาม ไม่เก็บ...ซึ่งย่าก็ตอบหนูทุกคำตอบ
ย่าคิดว่า...เป็นการดีเสียอีกที่หนูสงสัยแล้วถาม ดีกว่าไม่ตอบแล้วปล่อยให้หนูเกิด
อาการสงสัยแล้วต้องไปถามคนอื่นซึ่งเขาอาจตอบหนูไม่ใช่ข้อมูลจริงก็ได้...
ประสบการณ์ต่าง ๆ ที่ย่าได้เรียนรู้จากตอนที่ย่าเลี้ยง "พ่อเพรียง + ลุงภัคร"
เป็นเพียงประสบการณ์ที่ย่าได้สะสมไว้ แล้วย่าก็จะนำมาใช้กับหนูซึ่งอยู่ในรุ่นหลาน
ย่าพยายามสอนแต่สิ่งดี ๆ ให้กับหนู สิ่งใดที่ไม่ดีย่าจะบอกว่า..."ไม่ดี" และอธิบาย
เหตุผลต่าง ๆ ให้ฟังว่า "เพราะอะไรมันจึงไม่ดี"...เพราะย่าคิดว่า..."นี่คือ...วิธีสอน
ของย่าที่ย่าได้รับประสบการณ์จากตอนที่ย่าให้เลี้ยงพ่อเพรียงและลุงภัครมา...และย่า
ก็หวังว่า "เมื่อหนูโตขึ้น...คุณความดีที่ย่าคอยสั่งสอนมันก็คงอยู่ในตัวของหนูบ้าง...
ไม่มาก ก็น้อย"...
รักหนู "ฟ้าคราม" มากนะคะ
ย่าบุษ...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ :):)
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๒ ธันวาคม ๒๕๕๖
ความเห็น (2)
ขอขอบคุณ สำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ :):)
ปลื้มแทนย่านะครับที่มีหลานน่ารักและฉลาดได้ย่า