แด่ทุกสิ่ง...รอบ ๆ ตัว

เพราะทุกสิ่งทุกอย่าง...ทำให้ผมกลายเป็นผมในปัจจุบันนี้

ช่วงอายุหลายพันวันที่ผ่านมาของผม มีหลาย ๆ สิ่งเกิดขึ้นทั้งเรื่องดี และเรื่องร้าย แต่ไม่ว่าผมจะต้องการสิ่งเหล่านั้นหรือไม่ อย่างน้อย ทุกสิ่งทุกอย่างก็ทำให้ผมกลายเป็นผมในปัจจุบันนี้ บันทึกนี้จึงอยากเขียนขึ้นเพื่อขอบคุณทุก ๆ สิ่งเท่าที่ผมจะคิดได้นะครับ

ขอบคุณพ่อและแม่ ที่ให้โอกาสผมได้เกิดมา ได้เรียนรู้หลาย ๆ สิ่งในชีวิต ได้พบเห็นทั้งด้านดีและเลวร้ายของสังคม นับเป็นพระคุณที่สุดในชีวิตของผม

ขอบคุณบ้านหลังน้อย ที่ให้ครอบครัวผมได้พักพิง และเป็นสถานที่เกิดเหตุการณ์หลาย ๆ อย่าง ที่ต่างก็เป็นประสบการณ์ในชีวิตของผมทั้งนั้น

ขอบคุณเหล่าญาติพี่น้อง ที่มักจะพร้อมใจกับจัดงานรื่นเริงที่บ้านหลังน้อยของผมตลอด และยังสามารถรวมตัวกันเพื่อให้กำลังใจในยามที่ใครในกลุ่มเครือญาติกำลังประสบปัญหาได้อย่างรวดเร็วอีกด้วย

ขอบคุณนะโม หลานตัวแสบ เด็กน้อยวัยสามขวบกว่าที่เอาแต่พูดมากและเล่นซน แต่ในบางมุม เขาก็ได้สอนให้ผมรู้ว่า โลกนี้ยังมีด้านที่สวยงามเสมอ มันอยู่ที่มุมมองของเราที่เลือกจะมองต่างหาก

ขอบคุณคนพิเศษ ที่คอยเติมเต็มทุก ๆ อย่างที่ผมขาดไป เป็นกำลังใจเมื่อท้อแท้ และคอยผลักดันให้ผมสามารถก้าวผ่านปัญหาต่าง ๆ ที่ต้องเจอได้

ขอบคุณเจ้าบาส สุนัขพันธุ์บางแก้ววัย 2 ขวบ อดีตเพื่อนคู่ใจแสนรัก ด้วยความซนตามวัยของมัน ทำให้มันจากผมไปไวกว่าที่คิด แต่อย่างน้อย ช่วงเวลาที่ได้เล่นสนุกกับมัน นับเป็นช่วงเวลาที่แสนมีค่า ที่ควรเก็บไว้คิดถึงยามเหงามาก ๆ

ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนที่ผมมี กลุ่มบุคคลผู้ที่ทำให้ผมได้ใช้ชีวิตจนถึงขีดสุดทุก ๆ รูปแบบ ทั้งด้านดีและไม่ดี ทำให้ชีวิตมีประสบการณ์ และมีค่ามากกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ

ขอบคุณโรงเรียนทุกโรงเรียนที่ผมเคยเรียน ซึ่งแต่ละที่จะมีความทรงจำบางอย่างให้ได้คิดถึงอยู่ตลอด และยังเป็นสถานที่ที่ทำให้ผมได้พบกับเหล่าเพื่อน ๆ อีกด้วย

ขอบคุณรถมอเตอร์ไซค์คันเก่าของผม ยานพาหนะคู่ใจที่พาผมท่องไปได้แทบจะทุกที่ ทุกครั้งที่รู้สึกเหนื่อยล้า ทุกครั้งที่รู้สึกเหงา ทุกครั้งที่รู้สึกไม่สนุกกับชีวิต มันคือเพื่อนที่คอย

ขอบคุณคอมพิวเตอร์เครื่องที่ผมกำลังใช้อยู่ ที่ทำให้ผมส่งงานที่อาจารย์สั่งได้ทุกครั้ง (แม้บางครั้งอาจส่งช้าอยู่บ้าง) และยังเป็นเครื่องอำนวยความสะดวกที่สร้างสรรค์แต่ประโยชน์ให้ผมตลอดมา

ขอบคุณอาจารย์ทุก ๆ ท่าน ที่คอยสั่งสอนและมอบวิชาความรู้แขนงต่าง ๆ ให้กับผม ทำให้เห็นโลกในมุมมองที่กว้างขึ้น โดยไม่ต้องออกไปพบเจอกับตัวเองได้

(12/12/56)

 

ขอบคุณโทรศัพท์มือถือเครื่องน้อย ที่ไม่เคยจะใช้ได้ในเวลาที่ผมต้องการนัก (เพราะเงินไม่มีให้โทรออก) แต่ก็เป็นเพียงเครื่องมือชิ้นเดียว ที่ช่วยเชื่อมความสัมพันธ์ของผม กับบุคคลต่าง ๆ เมื่อต้องการติดต่อหากัน

ขอบคุณแม่ค้าขายหมูปิ้งซอยฟ้าฮ่าม ผู้เป็นที่พึ่งในทุก ๆ เช้าของผม สำคัญขนาดที่ว่า หากวันใดที่ร้านปิดเค้าปิด วันนั้นผมต้องอดข้าวเช้าไปเลยทีเดียว (ของเค้าอร่อยจริง ๆ)

ขอบคุณหนังสือทุกเล่มที่ผมอ่าน ปกติผมไม่ใช่หนอนหนังสือตัวยงหรอกครับ แต่ก็พอมีอ่านหนังสืออยู่บ้าง ด้วยเหตุนี้ทำให้ผมพอรู้ในหลาย ๆ เรื่องนอกเหนือจากตำราเรียนได้

ขอบคุณการ์ตูนที่เคยดูในวัยเด็ก สุดยอดความสนุกที่หาได้ไม่ยาก ทุกครั้งที่ได้ดูการ์ตูน เหมือนกับว่าเราจะติดอยู่ในโลกของจินตนาการ เวลาจะผ่านไปไวอย่างเหลือเชื่อ แต่ทั้งนี้ การ์ตูนทุกเรื่องยังได้สอดแทรกคุณธรรมที่คอยสอนให้ผมกลายเป็นผมในทุกวันนี้

ขอบคุณกล้องถ่ายรูป ที่คอยเก็บบันทึกทุกเรื่องราว ทุกความทรงจำในชีวิตของผมเสมอ ทุกครั้งที่ออกเดินทาง ผมมักจะหิ้วกล้องติดตัวไปทุกครั้ง ทำให้ไม่พลาดเก็บช่วงเวลาต่าง ๆ และนำกลับมาดูภายหลังอีกครั้ง เพื่อย้ำเตือนความรู้สึก ณ ช่วงขณะนั้น ว่าเรากำลังรู้สึกอย่างไร

ขอบคุณนาฬิกาข้อมือ ทุกคอยบอกเวลาเสมอ ทั้งตอนที่ผมต้องการและไม่ต้องการ เพื่อทำให้ผมพลาดช่วงเวลาต่าง ๆ และเตือนสติตัวเองว่า เเม้เข็มของนาฬิกาสามารถหมุนย้อนกลับเพื่อตั้งเวลาใหม่ได้ แต่ไม่สามารถหมุนให้เหตุการณ์ต่าง ๆ ย้อนกลับตามมาได้ 

ขอบคุณพ่อและแม่ของคนพิเศษ ที่คอยตักเตือนเรื่องราวต่าง ๆ เสมอ ทำให้ผมรู้ในหลาย ๆ เรื่อง คอยดูแลราวกับเป็นครอบครัวเดียวกัน และยังได้เรียนรู้วัฒนธรรมที่แตกต่างกัน

ขอบคุณต้นไม้ในสวนรอบบ้าน อากาศที่สดชื่นในทุกเช้าของผม มาจากสวนรอบบ้านสีเขียวชอุ่ม ซึ่งเป็นแหล่งรวมพรรณไม่นานาชนิดที่ป๊าได้ปลูกเอาไว้

ขอบคุณกระเป๋าสตางค์สีดำ(ที่มักไม่มีเงินอยู่ข้างใน) สิ่งที่คอยเก็บรักษาทุกความลับทั้งบัตรสำคัญ ทั้งรูปภาพในวัยเรียน และยังเป็นแหล่งสะสมของบิลต่าง ๆ อีกด้วย

ขอบคุณรองเท้าผ้าใบคู่ใจ คู่ที่เผลอหยิบใส่ทุกครั้งเวลาออกจากบ้าน รองเท้าคู่เก่าที่คิดจะซักแต่ก็ลืมตลอด น่าแปลกที่ตลอดสามปีของการใช้งาน มันแสดงอาการเพียงแค่สีซีดออกมาเท่านั้นเอง

ขอบคุณรถติดบนถนนเส้นประจำ ที่ทำผมหงุดหงิดในช่วงเวลาเร่งด่วนของแต่ละวัน แต่ก็ทำให้ผมเห็นเรื่องราวต่าง ๆ มากยิ่งขึ้น ทั้งกลุ่มคนที่รีบไปทำงาน ทั้งกลุ่มนักเรียนที่ต้องประสบปัญหารถติดเหมือนกับผม ทั้งคนที่ทำอาชีพค้าขายกลางสี่แยก และคนที่ไม่ใส่ใจในเรื่องต่าง ๆ รอบตัว ทำให้ผมมีมุมมองในการใช้ชีวิตที่กว้างขึ้นทุกครั้งที่ออกจากบ้านมาเจอรถติด

(13/12/56)

 

ขอบคุณเสียงดนตรี ที่สามารถตอบสนองทุกความรู้สึกของเราได้ ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกเศร้า ดีใจ หึกเหิม หรือท้อแท้ ดนตรีจะเป็นที่พึ่งของผมเสมอ ผมจึงชอบในเสียงดนตรีมาก และนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมตัดสินใจเริ่มเล่นดนตรีตั้งแต่ชั้นป.5

ขอบคุณคีย์บอร์ด เครื่องดนตรีชิ้นล่าสุดที่ผมเล่นหลังจากเริ่มต้นการเล่นดนตรีด้วยกลอง เมื่อสาวไม่กรี๊ดจึงเปลี่ยนเป็นกีต้าร์ แล้วก็มาเบส ก่อนจะลงเอยที่เจ้าคีย์บอร์ดนี่แหละ เพราะมันคอยอยู่เป็นเพื่อนในเวลาที่ผมรู้สึกเหงาและเป็นที่ระบายของผมให้ออกมาเป็นเสียงดนตรี

ขอบคุณเพื่อนร่วมวงกวนๆ ที่ต่างก็มีความฝันเดียวกัน เป็นกลุ่มเพื่อนที่ผ่านอุปสรรคปัญหามากมายมาด้วยกัน แม้วันเวลาจะทำให้เราเรียนรู้ว่าโอกาสที่ฝันเป็นจริงจะเป็นไปได้ยาก แต่อย่างน้อยพวกเขาก็คอยสนับสนุนให้ผมมีกำลังใจที่จะเล่นดนตรีต่อไป 

ขอบคุณสนามบาส สถานที่ที่เป็นที่พึ่งเสมอเมื่อผมรู้สึกว่าตัวเองอ้วนเกินไป และยังเป็นสถานที่ที่ได้มีโอกาสได้ทำกิจกรรมร่วมกับผู้คนในวัยต่างๆเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีอีกด้วย

ขอบคุณเสื้อกันหนาว อาวุธเพียงอย่างเดียวที่คอยป้องกันผมจากสภาพอากาศในฤดูหนาว แม้ผมจะมีเสื้อกันหนาวเพียงไม่กี่ตัว ขาดนู้นขาดนี่ไปบ้าง แต่ทุกๆตัวก็ทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีเยี่ยม

ขอบคุณกางเกงยีนตัวโปรด เชื่อว่าหลายๆคนชอบใส่กางเกงยีนและหลายๆคนก็ชอบหยิบมาใส่ด้วยความเคยชินเหมือนผม แม้บางทีอาจจะดูไม่เหมาะกับสถานที่ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะใส่มัน

ขอบคุณของว่างในตู้เย็น ความหวังยามดึกในทุกวันของผม ผมเป็นคนที่กินจุมาก ถึงแม้จะรู้ว่าการกินอาหารมื้อดึกจะเป็นสิ่งไม่ดี แต่เสียงร้องประท้วงจากท้องก็ทำให้ผมอดใจไม่ไหว ไปรื้อหาของว่างกินอยู่เสมอ

ขอบคุณดินสอสองบี แท่งลงอาคมที่ช่วยให้กาข้อสอบถูกทั้งๆที่ไม่รู้คำตอบในข้อนั้นๆ แต่มันก็ทำให้ผมสามารถกาข้อสอบได้อย่างมั่นใจมากขึ้นในทุกๆครั้ง

ขอบคุณฝนที่ตกในหน้าหนาว ที่ทำให้เราไม่ประมาทและระมัดระวังอยู่ตลอดเวลา อีกทั้งยังสอนให้เราเตรียมตัวรับมือกับทุกสิ่งทุกอย่างที่จะสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ

ขอบคุณคะแนนสอบและคะแนนเก็บในทุกๆเทอม ที่ทำให้ผลสัมฤทธิ์ปลายปีของผมออกมาเป็นที่น่าพอใจมาก และทำให้ผมรอดพ้นจากคำด่าจากป่าป๊าและหม่าม๊าได้เสมอ

(14/12/56)

ขอบคุณนาฬิกาปลุก ที่พยายามปลุกให้ผมตื่นได้ตรงเวลาในทุก ๆ เช้า แม้บางวันมันอาจปฏิวัติด้วยการไม่ยอมเดินไปบ้าง แต่เกือบทุกวันที่เร่งรีบของผม ตื่นได้เพราะมีเสียงดัง ๆ ของมันเสมอ

ขอบคุณเตียงนุ่ม ๆ ของผม วันใดที่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย หรืออากาศหนาวจนทนไม่ไหว เตียงจะเป็นสิ่งแรก ๆ ที่ผมคิดได้ (และเชื่อว่าหลาย ๆ คนก็เป็นเช่นเดียวกัน) เพราะ การได้ทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่ม ๆ แล้วเผลอหลับไป มันให้ความรู้สึกผ่อนคลายได้มากพอ ๆ กับการนวดทั้งตัวเลยทีเดียว

ขอบคุณสถานที่ท่องเที่ยวตามธรรมชาติต่าง ๆ แหล่งรวมความสุขของผมในวันว่าง เหล่าสถานที่ที่สามารถให้อากาศบริสุทธิ์ที่สามารถสูดได้เต็มปอดเสมอ ทั้งยังเงียบสงบ ช่วยให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย จนลืมทุกเรื่องที่เจอในชีวิตประจำวันไปได้ชั่วขณะหนึ่งเลยทีเดียวครับ

ขอบคุณงานที่มากมายจนท่วมหัว ที่ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขมากทุกครั้ง เมื่อทำงานเหล่านั้นจนเสร็จ เป็นเรื่องที่น่าแปลกมาก ๆ ที่งานมากมายเหล่านั้น สามารถเปลี่ยนเวลาว่าของผม จากเวลาว่างอันแสนธรรมดา จะกลายเป็นเวลาว่างที่รู้สึกมีความสุขมากยิ่งขึ้นไปอีกหลังจากที่เพิ่งผ่านพ้นงานอันมหาศาลมาได้ทุกครั้ง

ขอบคุณแสงไฟจากเสาไฟฟ้าสองข้างทางยามค่ำคืน ที่คอยเป็นที่พึ่งให้ผม แทนไฟหน้ารถมอเตอร์ไซค์คู่ใจที่ดูจะริบหรี่ลงไปเรื่อย ๆ อีกทั้งบางคืนคือที่ผมเหนื่อยจากการทำงานมาก ๆ เวลากลับบ้าน ผมยังชอบมองบรรดาหลอดไฟจากเสาไฟฟ้าข้างทาง ที่ค่อย ๆ ผ่านหัวเราไปทีละดวงอีกด้วย ดูแล้วสวยงามไปอีกแบบครับ

ขอบคุณกระดาษชำระทุกม้วน ที่คอยซับเลือดกำเดาของมอยู่ตลอด วันใดที่โหมงานหนักมากไป หรืออากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ๆ ผมจะเป็นคนที่มีเลือดกำเดาไหลง่ายมาก ๆ ถ้าขาดกระดาษชำระเหล่านั้น ผมคงต้องใช้เสื้อผ้าตัวเองเช็ดเลือดกำเดาเป็นแน่

ขอบคุณห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ สถานที่ที่แทบจะเป็นบ้านหลังที่สองของผม เป็นที่ที่ใช้เล่นอินเทอร์เน็ต (บ้านของผมยังไม่มีอินเทอร์เน็ต ขณะที่เขียนบันทึกนี้ ก็อยู่ในห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่เช่นกัน) ทุกครั้งที่มีชั่วโมงว่าง ผมมักจะเข้าไปใช้บริการเสมอ บางครั้งอยู่กันจนโดนเจ้าหน้าที่ไล่ให้กลับ จนแม่ผมชอบบ่นเสมอว่า “วันนี้จะเอาหมอนกับมุ้งไปเรียนด้วยเลยไหม?”

ขอบคุณข่าวการเมืองที่น่าปวดหัว ที่ทำให้รู้ว่า ไม่ว่าจะแบ่งแยกเป็นกี่สี สุดท้ายแล้วป้าหมายก็เพื่อประเทศไทยของเราเอง ทุก ๆ คนบอกว่ารักประเทศไทยของเรามาก น่าแปลกก็ตรงที่ว่า ไม่เคยร่วมมือกันพัฒนาสักที

ขอบคุณของเล่นชิ้นเก่าทุกชิ้น ที่ครั้งหนึ่งผมเคยเล่นอย่างสนุกสนาน แม้ไม่มีเพื่อนเล่นด้วยก็ตาม นั่นทำให้ผมไม่เคยลืมว่า เราเคยรู้สึกสนุกกับจินตนาการมากแค่ไหน แม้ว่าโตขึ้น จินตนาการเริ่มลดน้อยลง แต่ความสนุกเหล่านั้นจะยังคงอยู่เสมอ

ขอบคุณชาอุ่น ๆ ทุกแก้วในตอนเช้า ที่ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายได้ แม้ว่าในวันนั้น จะต้องเจอกบเรื่องที่ยุ่งยากมากเพียงใดก็ตาม

(15/12/56)

ขอบคุณรายการชกมวยไทยช่องต่าง ๆ ที่ทำให้วันพักผ่อนของป๊า เป็นวันที่แสนสุขเสมอ วันเสาร์-อาทิตย์จะเป็นช่วงที่ป๊ามีแต่รอยยิ้ม ไม่ทำอะไรนอกจากนอนอยู่หน้าทีวี บางทีอาจสร้างเสียงบ่นจากม๊าได้บ้าง แต่ก็ทำให้ครอบครัวมีสีสันต์กันดี

ขอบคุณปากกาด้ามเก่าที่หมึกพึ่งหมดไปเมื่อตอนเช้า ขอบคุณมาก ๆ ที่ช่วยกันทำให้งานของผมสำเร็จได้จนถึงหมดอายุขัยของตนเอง เพื่อนแบบนี้หายากมาก (อยากรักษาไว้ แต่ไม่มีที่เก็บแล้ว)

ขอบคุณสื่อสังคมออนไลน์ ที่ทุกครั้งต้องเข้าเช็ค เพื่อคอยลุ้นว่า วิชาไหนอาจารย์ไม่เข้าสอนบ้าง? เพราะหวังว่า จะได้พักผ่อนมากขึ้นอีกไม่กี่ชั่วโมง

ขอบคุณป้าเจ้าของร้านข้าวแกงในมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ที่ช่วยต่อชีวิตของผมในแต่ละวัน แม้อาหารจะไม่ค่อยอร่อยนัก แต่ผมชอบการทักทายและพูดคุญของคุณป้ามาก ดูแล้วเหมือนมีญาติมาขายข้างแกงในมหาลัยด้วยเลย

ขอบคุณแฮนดรี่ไดรฟ์ สิ่งที่ใช้เก็บทั้งชีวิตของผมก็ว่าได้ งานทุก ๆ อย่างที่จำเป็น จะถูกสำรองไว้ในนี้ เมื่อใดที่คอมหลักเสียหาย เจ้านี่จะเป็นความหวังเพียงสุดท้ายของผมเสมอ

ขอบคุณสมุดบันทึกเล่มเล็ก ๆ ที่เก็บรวบรวมเรื่องราวต่าง ๆ ของชีวิตผมไว้ ทั้งด้านที่ดี และด้านที่ไม่ดี เพื่อให้วันหนึ่งเราได้กลับมาอ่านและหวนคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ อีกครั้ง เป็นการเติมเต็มความสุขอย่างหนึ่งให้กับตนเองได้มากเลย

ขอบคุณแว่นตากันแดด ที่ช่วงปกป้องดวงตาทั้งคู่ของผมจากทุกสิ่งเสมอ แม้ชื่อของมันจะมีไว้แค่กันแดด แต่แว่นของผมกันได้ทุกอย่าง ทั้งฝน อากาศหนาว ฝุ่น ควัน หรือแม้กระทั่งใช้เพื่อแอบมองสาวที่ขี่รถมาจอดข้าง ๆ ได้ (เป็นนิสัยที่ไม่ดีอย่างยิ่ง)

ขอบคุณหมวกนิรภัยใบเก่า ๆ ยอมรับว่า ตั้งแต่ที่ใส่มันมา ไม่ได้คิดว่าจะปลอดภัยจากอุบัตติเหตุ เพราะตัวเองเป็นคนขี่รถช้ามาก แต่ที่ใส่ เพื่อกันตำรวจทั้งหลายมากกว่า ที่น่าแปลก เมื่อใส่ไปนาน ๆ กลับกลายเป็นเรื่องที่ชิน ไม่ว่าจะขี่รถไปใกล้หรือไกลก็ต้องหยิบใส่ทุกครั้ง ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีไม่น้อยเลย

ขอบคุณคุณตำรวจจราจรในตอนเช้า ที่คอยกดไฟจราจรให้ตลอด เพราะเส้นทางจากบ้านของผมมายังมหาวิทยาลัย เป็นเส้นหลักที่ผู้คนใช้เข้าเมืองกันเยอะ ในทุก ๆ เช้า ตำรวจจราจรจึงจำเป็นต้องให้ไฟเขียวแก่เส้นผมนานเป็นพิเศษ ไม่ว่าผมจะขี่เร็วหรือช้าขนาดไหน ยังไงก็สามารถมาทันไฟเขียวได้ตลอด ขอบคุณคุณตำรวจจราจรจริง ๆ ครับ

ขอบคุณรถเก๋งคันข้างหน้าเมื่อตอนเช้า ที่อุตส่าห์จอดเพื่อให้เด็กนักเรียนข้ามถนน แม้จะเป็นช่วงเวลาที่เร่งรีบก็ตาม การพยักหน้าขอบคุณจากเด็กคนนั้น คงสร้างรอยยิ้มให้คนในรถนั้นได้มากทีเดียว

(16/12/56)

ขอบคุณห้องน้ำ สถานที่เล็ก ๆ ที่ทุกคนใช้ระบายสิ่งต่าย ๆ มากมาย ทั้งของเสีย อารมณ์ ขยะ ลองคิดดูว่า มันเป็นสถานที่ที่เสียสละตัวเองมากแค่ไหน ถ้าชีวิตเราต้องเจอแต่สิ่งสกปรกแบบนั้นทุกวัน เราจะมีความสุขได้ไหมหนอ?

ขอบคุณโคมไฟดวงเล็ก ๆ แหล่งกำเนิดแสงเพียงอย่างเดียว ในยามที่ผมอ่านหนังสือสอบตอนกลางคืน (เปิดดวงใหญ่มันกินไฟ) แม้แสงของมันจะไม่ค่อยสว่างมากนัก แต่อย่างน้อยก็ช่วยให้อ่านหนังสือได้อย่างสบายตา

ขอบคุณปากกาหลากสี ที่ช่วยเพิ่มความจำอันน้อยนิดของผม ให้สามารถจดจำสิ่งต่าง ๆ ได้ดียิ่งขึ้น ทำให้การสอบหลาย ๆ ครั้งของผมสามารถผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

ขอบคุณพิมเสนน้ำ ที่ช่วยบรรเทาน้ำมูกและอาการหายใจไม่ออกในทุกเช้า ยิ่งช่วงนี้อากาศหนาวมาก (เชียงใหม่หนาวจนเหมือนจะมีหิมะตก) ผมต้องขี่รถจักรยานยนต์ไปเรียนแทบทุกเช้า จึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเจอกับอากาศเย็น และอาการที่ตามมาก็คือหายใจไม่ออก น้ำมูกไหล ก็ได้เจ้าพิมเสนน้ำนี่แหละ ที่คอยช่วยเหลือในทุกเช้า

ขอบคุณเครื่องปริ้นท์ ช่วงนี้โหมงานหนักมากเพราะใกล้จบแล้ว ทำให้เครื่องปริ้นท์ต้องทำงานไม่เว้นแต่ละวัน อีกทั้งงานแต่ละครั้งก็มีนับร้อยหน้า แถมยังไม่ได้่ค่าแรงอีก ช่างเป็นสิ่งของที่ขยัน อดทนและเสียสละมากจริง ๆ

ขอบคุณหมอนข้างใบใหญ่ สิ่งที่ช่วยระบายอารมณ์เมื่อผมโมโหทุกครั้ง เคยไหมครับ เวลาโกรธหรือหงุดหงิดใครมา แต่ไม่อยากลงที่คนอื่น เราต้องหาสิ่งที่ทดแทนได้ มาระบายเพื่อให้หายจากอาการเหล่านั้นแทน (บางครั้งมีแอบสงสารมันบ้างนะ)

ขอบคุณปฏิทินอันเก่า ทั้ง ๆ ที่มันเก่ามาก ตั้งแต่ปี 2551 แล้ว แต่ยังถูกแขวนไว้บนผนังบ้านของผมอยู่ เคยถามพ่อว่า "ทำไมไม่ยอมเอาไปทิ้งสักที" พ่อตอบกลับมาว่า "บ้านเราไม่มีรูปในหลวง รูปในหลวงหายาก เอาแบบนี้ไปก่อนแล้วกัน ดูเอาไว้เตือนสติ ขนาดพระราชายังทำงานหนัก ดังนั้นต้องตั้งใจเรียน อย่าขี้เกียจนะ..."

ขอบคุณพื้นทรายที่บ้าน สิ่งที่ช่วยผ่อนคลายความเหนื่อยล้าของผม เวลาที่เราเครียด หลายคนเลือกที่จะไปนวดผ่อนคลาย และจุดที่ผ่อนคลายที่สุดก็คือฝ่าเท้า แต่เนื่องจากผมไม่มีเงิน แถมโชคดีที่ที่บ้านมีแต่ทราย ผมจึงถือโอกาสนี้ ปล่อยเท้าเปล่าบนทรายที่บ้านบ้าง ถือเป็นการผ่อนคลายที่ดีไม่น้อย

ขอบคุณพัดลม ที่ช่วยคลายความร้อนให้ทุก ๆ ฤดูร้อน แม้ช่วงฤดูหนาวมันจะไม่ค่อยมีบทบาทอะไร แต่อย่างน้อยผมก็ยังสามารถใช้ตากถุงเท้าและเสื้อผ้าที่แห้งไม่ทันได้

ขอบคุณสวนผลไม้นานาชนิดของป๊า ที่ผมสามารถเก็บอะไรกินก็ได้ตลอดปี ข้อดีของการมีพ่อที่ชอบปลูกนั่นปลูกนี่ไปเรื่อยก็คือ เราจะมีต้นไม้นานาชนิดอยู่เต็มบ้าน เต็มสวนโดยที่ไม่รู้ตัว พอรู้ตัวอีกที เราก็ได้ผลผลิตจากต้นต่าง ๆ มาแล้ว ดังนั้นครอบครัวผมจึงไม่ค่อยได้เสียเงินซื้อผลไม้มากินสักเท่าไหร่นัก

(17/12/56)

ขอบคุณตู้เสื้อผ้า แม้ตู้เสื้อผ้าที่บ้านจะไม่ค่อยใหญ่มากนัก แต่ก็สามารถใช้เก็บเสื้อผ้าที่ผมมีได้ทั้งหมด อีกทั้งยังเป็นแหล่งให้ความสนุกในตอนเด็กของผมอีกด้วย จำได้ว่าในตอนเด็ก ตู้เสื้อผ้าเป็นทั้งบ้าน ทั้งที่ซ่อน ทัี้งยานต่าง ๆ ที่คิดขึ้นมาได้ในตอนนั้น นับเป็นอีกที่ที่ผมสามารถอยู่ในโลกส่วนตัวได้อย่างไม่รู้จักเบื่อ

ขอบคุณบรรดากระดาษเหลือใช้ ใกล้จะเรียนจบแล้ว กระดาษที่เคยปริ้นท์งานส่งอาจารย์แล้วถูกส่งกลับมามีเยอะมาก ที่สำคัฐบางแผ่นยังใช้ไปแค่หน้าเดียวอีก ผมจึงนำแผ่นที่ใช้หน้าเดียวมาปริ้นท์งานที่ไม่สำคัญมากแทน (เรียกว่าเหลือใช้น่าจะได้) ส่วนที่ใช้ทั้งสองหน้าแล้ว คิดว่าจะนำไปบริจาคให้โรงเรียนผู้พิกาลทางสายตา เพื่อเขาจะได้เอาไปทำหนังสืออักษรเบล กระดาษเหลือใช้นี่มีประโยชน์มากจริง ๆ

ขอบคุณสมุดบัญชีเล่มบาง สมุดบัญชีเล่มเเรกที่ผมเปิดเอง เก็บตังค์เอง มันเป็นความสุขเล็ก ๆ เมื่อได้เปิดดูจำนวนเงินข้างใน มีขึ้นบ้าง ลงบ้าง หมดบ้าง แม้มีไม่มากนัก แต่ก็ขอบคุณมาก ที่ช่วยเก็บความสุขในช่วงเวลาหนึ่งไว้ให้ผม

ขอบคุณถังขยะ ที่ช่วยจัดการกับสิ่งที่ผมไม่ต้องการทั้งหลาย ทั้งในห้อง นอกห้อง นอกบ้าน ในมหาวิทยาลัย หรือในสถานที่ต่าง ๆ ถ้าไม่มีถังขยะ เวลาเราไปที่ไหน ๆ คงเจอแต่ภาพที่ไม่สวยงามเป็นแน่

ขอบคุณตุ๊กตาห้อยผนัง เป็นตุ๊กตายิ้มยิงฟันหน้าตายียวนตัวหนึ่งที่ม๊าเอามาแขวนไว้ในห้อง แม้ผมจะไม่ค่อยชอบที่มีตุ๊กตาในห้องประกอบกับหน้าตาของมัน แต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เวลาผมมองมันแล้วรู้สึกสบายใจมากทุกครั้ง ขอบคุณจริง ๆ นะ

ขอบคุณแสงอาทิตย์ในตอนเช้า แสงแดดสีส้มที่ไล่ระดับสีจนถึงแดงค่ำ ราวกับตอนพระอาทิตย์กำลังอัศดงค์ เป็นแสงที่อบอุ่น ไม่ร้อนเกินไป แถมยังได้คุณประโยชน์มากมายอีก เป็นแสงอาทิตย์ที่สวยงามในช่วงเวลาหนึ่งเลยทีเดียวครับ

ขอบคุณข้อสอบในเช้าวันนี้ ราวกับว่าอาจารย์ผู้ออกข้อสอบจะเข้าใจว่าวิชานั้น ๆ ยากแค่ไหน จึงกระหน่ำความยากทั้งหมดลงในข้อสอบ แม้อ่านหนังสือมากเท่าไหร่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี แต่ก็ทำให้ผมเข้าใจว่า หากอาจารย์ผู้เคยเป็นนักเรียนเหมือนเรายังเข้าใจได้ ก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินไปที่เราจะทำได้บ้าง 

ขอบคุณหูฟัง เหมือนกับชีวิตผมจะขาดเสียงเพลงไม่ได้ ต้องฟังเพลงตลอดเวลา แต่อในสถานที่เราไม่สามารถเปิดเพลงดัง ๆ ได้ เพราะอาจเป็นการรบกวนผู้อื่นเกินไป หูฟังจึงถือเป็นเครื่องช่วยชีวิตของผมเลยทีเดียว

ขอบคุณ Gotoknow ที่ทำให้ผมได้รู้สึกเหมือนกับได้พบกับบ้านอีกหลัง บ้านที่สามารถบอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ที่พบได้ บ้านที่ได้เรียนรู้และแลกเปลี่ยนความคิดกับผู้คนในโลกกว้างที่เราไม่สามารถพบเจอได้ด้วยตนเอง ขอบคุณมาก ๆ ครับ

และสุดท้าย ขอบคุณนักอ่านนักเขียนทุกท่าน ที่ช่วยกันคิดช่วยกันเขียนเรื่องราวหลากหลายรูปแบบ เพื่อให้เยาวชนอย่างพวกผมได้เข้ามาอ่าน เรียนรู้ และพบเจอกับประสบการณ์อีกหนึ่งรูปแบบ นับเป็นการเรียนรู้ที่มีค่ามาก ขอบคุณทุกเรื่องราวที่ทุกท่านได้ฝากไว้ ขอบคุณจากใจจริง ๆ ครับ...

(18/12/56)

[ธิ]

ขอบคุณมุมมองน่ารัก ตกลง ๓ ปี ไม่ได้ซักรองเท้าจริง ๆ หรือคะ ๕ ๕ ๕ ๕ ๕ ล้อ - เล่น ^_,^

[เครื่องหมาย ? คำถามเดี่ยว]

ขอบคุณทุกๆสิ่ง ที่แวดล้อมตัวเรา เราเป็นศูนย์กลางของสิ่งทั้งหลายทั้งปวง ที่เราเป็นผู้สมมติขึ้นมาเอง

[กิจกรรมบำบัดจิตสังคม]

ดีใจที่ได้รู้จักน้องที่มีชื่อเหมือนพี่ ดูน้องมีมุมมองรอบตัวที่ดีมากๆ ขอบคุณมากครับผม

[ศุภลักษณ์ ไชโย]

สวัสดีคุณหมอทพญ.ธิรัมภาครับ

เรื่องจริงทั้งหมดครับ >< หาโอกาสซักไม่ได้สักที

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นดี ๆ มากครับ

[ศุภลักษณ์ ไชโย]

สวัสดีคุณเครื่องหมาย ? คำถามเดี่ยวครับ

หลาย ๆ สิ่งมักเป็นแรงบันดาลใจให้เราทำในสิ่งที่เราคาดไม่ถึงเสมอครับ

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นมาก ๆ เลยครับ

[ศุภลักษณ์ ไชโย]

สวัสดีอาจารย์Dr. Popครับ

ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ และยินดีมาก ๆ ที่มีชื่อเหมือนอาจารย์ดร.ครับ ปลื้มมาก ๆ เลยครับ ><
มุมมองของผมมาจากคนรอบข้างที่ดีครับ ><

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นที่ดีครับ ^^