เย็นวันหนึ่งในเดือนมกราคม ๒๕๑๔ ก่อนวันพระราชทานปริญญาแก่บัณฑิต ม.ช. ไม่กี่วัน สมาชิกวงดนตรี สมช.ได้รับพระราชทานพระราชวโรกาสจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ให้เข้าเฝ้าและรับพระราชทานอาหารเย็นพร้อมกับคณาจารย์และนักศึกษากรรมการสโมสรต่างๆของมหาวิทยาลัย ณ พระราชตำหนักภูพิงคราชนิเวศ พระองค์เพิ่งกลับจากเสด็จไปพระราชทานวัวให้ชาวบ้านทางภาคอีสาน ฉลองพระองค์ยังมีพระเสโทอยู่เล็กน้อย แต่พระองค์ก็ยังทรงมีพระมหากรุณาธิคุณทรงกีตาร์ประกอบเพลงพระราชนิพนธ์ใหม่ล่าสุดซึ่งยังไม่ได้บันทึกแผ่นเสียงให้ฟัง โดยมีสมเด็จพระบรมราชินีนาถฯและสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอสองพระองค์ทรงเป็น "นักร้อง" เพลงนั้นคือ "ความฝันอันสูงศุด" ซึ่งได้บันทึกแผ่นเสียงหลังจากนั้นไม่นานนัก
พวกเรานักดนตรีวง สมช. คือกลุ่มที่อยู่ใกล้พระองค์ที่สุดเพราะอยู่ห่างจากพระบาทเพียงไม่กี่เมตร ณ ที่ประทับพอดี เย็นวันนั้นพวกเราคือผู้ฟังที่ได้ยินเพลงถนัดชัดเจนกว่าคนอื่นๆ
พวกเราพูดได้เต็มปากว่าเป็นคนมีบุญและโชคดีมากอย่างเหลือเชื่อ เพราะโอกาสเช่นนี้น้อยคนนักจะมีได้
นี่คือเรื่องประทับใจเรื่องหนึ่งที่คนแสนสะเพร่าและขี้ลืมอย่างผมสามารถจดจำข้ามกาลเวลาหลายทศวรรษได้อย่างแม่นยำ
ทรงพระเจริญพระเจ้าข้า
จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
"ขอทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน"
ด้วยเกล้า ด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
ปลาบปลื้มแทนค่ะ
ขอบคุณเรื่องเล่าดีๆ
พวกเรานักดนตรีวง สมช. คือกลุ่มที่อยู่ใกล้พระองค์ที่สุดเพราะอยู่ห่างจากพระบาทเพียงไม่กี่เมตร ณ ที่ประทับพอดี เย็นวันนั้นพวกเราคือผู้ฟังที่ได้ยินเพลงถนัดชัดเจนกว่าคนอื่นๆ
พวกเราพูดได้เต็มปากว่าเป็นคนมีบุญและโชคดีมากอย่างเหลือเชื่อ เพราะโอกาสเช่นนี้น้อยคนนักจะมีได้
...อ่านแล้วขนลุกปลาบปลื้มไปด้วย มีบุญจริง ๆ ค่ะ...
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
"ขอทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน" .....